به گزارش قدس آنلاین، چرا یک بازیکن  محبوب دل مردم می‌شود و آن دیگری با وجود تلاش زیاد محبوب نیست؟ آیا باید همه دلیل محبوبیت‌ها را در دریبل روی یک قاب دستمال جستجو کرد و یا تیپ و قیافه  عجیب و غریب و مانکن؟

واقعیت این است که موارد بالا حتما روی ستاره شدن موثرند اما روی محبوب شدن باید همچنان منتظر موارد بیشتری بود. علی کریمی یکی از محبوب ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران است.

کریمی برای دل خودش کار خیر می کند، نمی دانیم هنوز هم آن «نوا خانه» در ورامین را دارد و هزینه نگه داری بچه های بی سرپرست را به دور از هیاهو و تبلیغات دارد یا نه؟وی گاهی به ورامین می‌رفت و فقط با بچه های بی‌سرپرست و بد سرپرست و بی خانمان فوتبال بازی می کرد.

خصوصیات شخصی علی کریمی به کنار، به پرسپولیس می رسیم و او را با برخی از دیگر پیشکسوتان استقلال و پرسپولیس بدون ذکر نام مقایسه می کنیم.

برخی پیشکسوتان هستند که علیه تیم مصاحبه می کنند، آنها آنقدر این کار را انجام می دهند تا پست مورد نظر خودشان را بگیرند، بعد که پست را می گیرند و از منافع مادی و معنوی آن بهره مند می شوند، تا روزی که هستند کمک خاصی نمی کنند و فقط تعریف  و تمجید می‌کنند تا بمانند.

علی کریمی اما مثل یک بزرگ تر عمل می کند، لازم باشد با رامین رضائیان و طارمی قهر می‌کند و آنها را از صفحه شخصی‌اش کنار می‌گذارد، لازم باشد برای آنها وساطت می‌کند، سر تمرین پرسپولیس می‌رود و بازیکنان و مربی را شارژ روحی می‌کند.

او دنبال پست نیست، دنبال مقام و پول نیست، خودش است، خسته از محبوبیت و مشتاق تنهایی و خلوتی برای خودش. او را مقایسه کنید با پیشکسوتانی که مدام علیه باشگاه هستند، هر روز علیه تیمشان حرف می‌زنند و تا پست نداشته باشند کمک نمی‌کنند، پست هم که داشته باشند بعضا کمک نمی‌کنند.

علی کریمی داستان دیگری دارد، نوع و جنس پیشکسوت بودنش هم متفاوت است، چوب لای چرخ نیست، استخوان در گلو نیست، او اینجا هم دریبل زن است و افتخار آفرین.