به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری فارس، استاد شهید مرتضی مطهری درباره این سوال که چرا در اسلام ازدواج پیمان مقدس شمرده شده است، عنوان کرد که ازدواج واقعاً پیمان دو رو است، نه همکاری و شرکتی! این دروغ است که ازدواج یک ارتباط شرکتی است و همین دروغ منشأ هزار حرف شده است.

دو نفر می‌خواهند از وجود هم بهره‌مند شوند، این دو نفر را برای هم مثل دو شیء تصور کرده‌اند مثل این شرکت‌ها که انگار دو نفر می‌خواهند از هم سود ببرند، درحالیکه ازدواج مافوق سود است و در ضمن آن یگانگی در کار است. اصلاً ازدواج حقیقی همین است و پایه آن هم در طبیعت برای همین ریخته شده است نه اینکه به زور آن را به بشر تحمیل کرد.

در کتاب «انسان موجود ناشناخته» خواندم و خود هم در این باره فکر کرده بودم که چرا ازدواج پیمانی مقدس در اسلام است، من چند رویکرد برای آن پیدا کردم، نخست اینکه ازدواج یک مکتب اخلاقی برای بشر است اولین گامی است که انسان از خودپرستی به سوی غیر دوستی بر می‌دارد یعنی انسان تا ازدواج نکرده در عالم خودخواهی است فقط درباره خود و لباس و شکم و دارایی و تفریح و گردش خود فکر می‌کند.

اما زمانی که ازدواج می‌کند برای نخستین بار گامی به سوی غیر دوستی بر می‌دارد و به سرنوشت یک نفری آن طوری علاقه مند است که به سرنوشت خود علاقه مند است همانطور از سیری و پوشش و آرامش روحی خود لذت می‌برد درباره همسرش هم لذت می‌برد.

در همین کتاب نوشته بود، افرادی که ازدواج نمی‌کنند همیشه نقیصه جسمی و روحی دارند و تا آخر عمر خام هستند. در بین روحانیون من نمونه‌هایی دیدم که اینها مردمان اهل سیر و سلوک بودند و ازدواج نکرده بودند اینها با سایر روحانیون و انسان‌های دیگر تفاوت داشتند. اینها شاید همه مکاتب سیر و سلوک را طی کرده بودند اما چون ازدواج نکرده بودند کارهای بچگانه می‌کردند.

معمولاً اشخاصی که ازدواج نمی‌کنند یک وقت علاقه مخصوصی به حیواناتی مثل سگ و گربه پیدا می‌کنند علتش این است که به حسب غریزه باید این جای خالی پر شود، در خلقت و طبیعت در دل انسان جای خالی برای زن و فرزند گذاشته شده است و این طبیعی است که غیر از غریزه جنسی در روح و وجود انسان باید چنین علایقی با دوست داشتن کسی دیگر پر شود.