به گزارش قدس آنلاین به نقل از خبرگزاری شبستان، یکی از مباحث مطرح در حوزه مهدویت این است که گفته می شود برخی از منتظران که در دوران قبل از ظهور به انتظار ایام ظهور و آمدن امام عصر عجل الله تعالی فرجه مشغول هستند، در عصر ظهور حضرت(عج) با ایشان به مخالفت برمی خیزند.
اما به واقع چرا چنین است؟ چرا کسانی که قبلا انتظار حضرت (عج) را می کشیدند بعد از ظهور به مخالفت با ایشان بر می خیزند؟ چون آنها یک تصور خیالی و موهوم از امام زمان علیه السلام داشته اند و زمانی که وجود واقعی و نازنین حضرت(عج) را می بینند که با آن تصویر خیالی آنها سازگاری ندارد با ایشان مخالفت می کنند.
کسانی که نگاه عامیانه دارند و در این نگاه عامیانه شان تصلب پیدا کرده اند، به حدی که برخی رگه های انحراف در آنها مشاهده می شود نه تنها به درد حضرت(عج) نمی خورند، بلکه بعد از حضور حضرت(عج) موجب دردمندی ایشان هم خواهند شد.
این گروه به ویژه به این دلیل که از قبل هم اطلاعاتی داشته اند، دیگر خودشان را صاحب ادعا می دانند؛ مثلا می گویند:«نه ایشان امام زمان نیستند؛ ما می دانیم؛ ما می شناسیم، ما منتظر بودیم، حالا هم ما هستیم که تشخیص می دهیم که آیا ایشان همان آقا هستند یا خیر.»
البته بعضی از افراد هم به دلیل خودساخته نبودن و تعارض فرمان های حضرت(عج) با منافعشان که این تعارض هم می تواند به نوعی ریشه در همان تصور اشتباه نسبت به منجی داشته باشد، با حضرت(عج) مخالفت می کنند. کمااینکه در مورد یهودیان مدینه نیز همین اتفاق افتاد. یهودیان مدینه نیز تا پیش از بعثت رسول اکرم صل الله علیه وآله مدام به اهل مدینه فخر می فروختند که پیامبر(ص) موعود خواهد آمد و نشانه هایش هم چنین و چنان است. اما همین که دعوت پیامبر(ص) به مدینه رسید و تعدادی از اهالی مدینه اسلام آوردند، بنای مخالفت را گذاشتند و بهانه آوردند که «این فرد، آن پیامبر موعود نیست.»
البته این «مخالفت پس از موافقت» نیز ریشه در تصورهای اشتباهی داشت که یهودیان نسبت به پبامبر موعود داشتند. آنها تصور می کردند پیامبر موعود از میان آنها برانگیخته خواهد شد یا لااقل به آنها نزدیک خواهد بود. آنها هرگز تصور نمی کردند که ظهور او مشکلی برای منافع آنها ایجاد کند. اگر آنها تصویر درستی از پیامبر آخرالزمان(ص) داشتند شاید پیش از آمدنش هم خود را برای مخالفت و دشمنی با او مهیا می کردند.
در خصوص مهدی موعود علیه السلام هم چون نگاه بعضی از مدعیان انتظار، نگاه نادرستی است و تصور اشتباهی از منجی دارند، بعد از ظهور نمی توانند با ایشان کنار بیایند. آنها وقتی امام زمان علیه السلام را می بینند، در می یابند که هرگز منتظر چنین کسی نبوده اند. این به دلیل ذهنیت اشتباهی است که داشته اند و این ذهنیت نادرست تنها به این دلیل برایشان پدید آمده است که عالمانه به موضوع منجی نگاه نمی کرده اند.
برگرفته از «انتظار عامیانه، عالمانه، عارفانه» نوشته حجت الاسلام علیرضا پناهیان
نظر شما