در واقع جنسیت به عنوان اثر گذارترین عامل معرفی شده است. شواهد بسیاری نشان می‌دهد اختلال تغذیه‌ای با چند عامل ارتباط مستقیم دارد که شامل ویژگی‌های جمعیت‌شناسی مانند سن، جنسیت، وزن و نژاد؛ عوامل روانشناختی مانند نارضایتی از شکل بدن، کمال گرایی، تمایل به لاغری و عوامل تغذیه ای همچون نگرانی بیش از حد درباره بدن، محدودیت غذایی و رفتارهای کنترل وزن) می باشند. در این میان قوی ترین عامل گسترش اختلال تغذیه ای نارضایتی از شکل بدن معرفی شده است.
در تمام جوامع چاقی نامطلوب و ناپسند است.از یک طرف ارزش‌های اجتماعی برای لاغری و جذابیت و از طرف دیگر روند رو به رشد اضافه وزن موجب ایجاد فاصله بین خواسته‌ها و واقعیت می‌شود. این فاصله بین وزن واقعی افراد و ایده‌آل‌های ذهنی‌شان هر روز افزایش می‌یابد.نارضایتی از شکل بدن و اختلال تغذیه‌ای به دنبال این عوامل گسترش می‌یابد.در این میان ورزشکاران بیش از غیر ورزشکاران به شکل بدنی خود اهمیت می‌دهند، بویژه در رشته‌های ورزشی خاصی که رده وزنی دارند.علاوه بر این، سطح رقابت ورزشی در بروز اختلال تغذیه‌ای نقش مهمی ایفا می کند.
بیشتر، اختلال تغذیه‌ای یک بیماری وابسته به فرهنگ غرب تصور می‌شود. با این وجود پژوهش‌هایی وجود دارد که حاکی از روند رو به افزایش اختلال تغذیه در جوامع شرقی است.چندین محقق در دهه گذشته،افزایش بی‌اشتهایی و پرخوری عصبی را در ژاپن و پاکستان گزارش داده‌اند.
طبق گفته محققان،عوامل خطرزای اختلال تغذیه ای در ورزشکاران با خصوصیات ورزشی از قبیل کمال گرایی، رقابت‌طلبی، عملکرد گرایی و نگرانی در مورد شکل بدن تشدید شده و احتمال بروز این بیماری افزایش می یابد.
بطور کلی می توان چنین گفت که فعالیت ورزشی نقش دوگانه ای در سلامتی ورزشکاران دارد، به طوری که در برخی موارد پرخوری افراطی و رضایت نداشتن از شکل بدن را کاهش داده و در موارد دیگر نقش تشدید کننده اختلال تغذیه را دارد.
پیشنهاد می شود به دلیل بالا بودن فشار اجتماعی برای کاهش وزن و آثار مخرب آن بر تغذیه، افراد خانواده و دوستان و مربی از اظهار نظر درباره وزن و شکل بدن ورزشکاران خودداری کنند و همچنین برای ورزشکاران نخبه که مستعد اختلالات تغذیه ای می باشند سالانه آزمون های غربالگری را اجرا کرده و راهکارهای لازم برای پیشگیری، مراقبت و درمان آن ها، اعمال شود.
نظر شما