در جریان تصرفات وحشیانه گروهک داعش در عراق، شمار بسیار زیادی از آثار تاریخی و میراث فرهنگی به طور عمدی طعمه آتش سوزی و دستخوش نابودی شد.
اما آنچه کمتر در این خصوص مورد توجه قرار گرفت این نکته بود که بخش اعظمی از این آثار مربوط به فرهنگ و تمدن ایران بود و به طور قطع چنین واقعه‌ای را می‌توان خسارتی دهشتناک و جبران ناپذیر به شمار آورد که ابعاد آن هنوز ناشناخته مانده است.
گذشته از این موضوع، آثار ارزنده دیگری از میراث فرهنگی ایران در سرزمین عراق موجود است که حائز اهمیت فراوان است، اما این آثار مدت‌هاست که مورد بی‌مهری قرار گرفته و در معرض تخریب قرار دارد.
طاق کسری که از آثار دوران قبل از اسلام و متعلق به عصر ساسانیان است، در 40 کیلومتری جنوب بغداد واقع شده است. این بنا یکی از آثار شاخصی است که قرار بوده در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گیرد، اما این اثر همچنان در معرض خطر فروپاشی قرار دارد.
علاوه بر تعلق به تمدن ایرانی، این اثر گرانبها به لحاظ مذهبی نیز بسیار حایز اهمیت است، زیرا بنا بر روایات، در شب میلاد رسول اکرم(ص)، کنگره این کاخ ترک برداشت و بسیاری از گردشگرانی که برای بازدید به این مکان می‌آیند، هدفشان تماشای این معجزه الهی است.
در فاصله کمی از این بنای باشکوه، مزار سلمان فارسی، اولین ایرانی مسلمان و صحابی بزرگ رسول اکرم(ص) و از یاران امام علی(ع) قرار گرفته که تقدس خاصی به این مکان بخشیده است، اما با این وجود این منطقه همچنان گرفتار انواع نابسامانی‌هاست و انبوه زباله‌های رها شده، فاقد هیچ گونه علایم راهنمایی و دیگر امکاناتی که لازمه اماکن سیاحتی است، بیانگر اوضاع اسفباری است که براستی دل آدمی را به درد می‌آورد.
رواج اندیشه‌های افراط گرایانه در بین برخی از ساکنان این منطقه تهدید دیگری است که این بنای باعظمت را تهدید می‌کند، زیرا این گروه بر این باورند که این کاخ یادگاری از ایران و ایرانیان شیعه است که می‌باید تخریب شود!
طاق کسری، بلندترین طاق خشتی است که تاکنون به دست انسان ساخته شده و 365 متر طول و 275 متر عرض دارد، طبق گزارش یعقوب سرکیس، مورخ عراقی و همچنین گرترودبل، باستان شناس غربی در سال 1980 این بنا سالم بوده، اما در حال حاضر انبوهی از آجرها در گوشه و کنار آن پراکنده شده و انفجارهای متعدد در اطراف آن، موجب پدید آمدن شکاف‌های نگران کننده‌ای شده است که باید برای آن چاره عاجلی اندیشید.
طاق کسری در آثار سخن سرایان نامدار نیز همواره نماد ناپایداری دنیا و بهانه‌ای برای مذمت سرشت آن مورد توجه قرار داشته، چنانکه یکی از قصاید حکیم خاقانی شروانی به ایوان مداین مشهور است و یکی از ابیات این قصیده آن چنان برسر زبان‌ها افتاده است که حکم ضرب المثل یافته:
هان ای دل عبرت بین از دیده نظر کن هان
ایوان مداین را آیینه عبرت دان