سری بچرخانیم و به فنلاند و نروژ و سویس و استرالیا و کانادا نگاه کنیم. ببینیم این کشورها چگونه با چنگ و دندان از آب وهوا وجنگل و رودخانه هایشان محافظت می کنند و مدیریت زباله دارند. ببینیم کره ای ها چطور بعد از اتمام مسابقه فوتبال، زباله های استادیوم را جمع می کنند.

دلسوزی ها و آینده نگری ها را یاد بگیریم و برویم آموزه های دینی مان را در باب بهداشت بخوانیم و با خود تکرار کنیم که "النظافة من الایمان".

دیدن تصویر دو توریست در شهر میبد یزد که مشغول جمع آوری زباله های اطراف خیابان اند، چقدر خوب و غم انگیز است. به نظر شما آیا بهتر نبود دو هموطن در آن عکس پیدایشان می شد؟

آن هم در یکی از قدیمی ترین و کهن ترین شهر دنیا با بناهایی که هفت هزار سال قدمت دارند! در میبدِ پرجمعیتِ باتمدن!

شاید گره کار اینجاست که این خارجی ها، هرروز با خودشان تکرار می کنند که تجزیه و بازیافت بطری های پلاستیکی  450 سال، قوطی های فلزی 50 تا 80 سال، بطری های شیشه ای تجزیه ناپذیرند و کیسه های پلاستیکی هم که بلای جان کره زمین شده اند و چرخه طبیعت را مختل می کنند و ما، اما نه...!!!

شاید از مسئولیت مان نسبت به زیبایی و سلامتِ محیط زیست بی خبریم که هرروز اینطور سرخوشانه در طبیعت و خیابان و محل ترددمان، زباله بر جای می گذاریم و از کابوس گریبانگیرش نمی ترسیم!؟