رهبر معظم انقلاب در روز عید سعید غدیر خم بیانات بسیار مهمی ایراد فرمودند، از جمله اینکه بیان اعتقاد راسخ ما به مسأله امامت و ولایت نباید توأم با تحریک احساسات برادران اهل سنت باشد، چه آنکه اهانت به بزرگان آنها برخلاف سیره اهل بیت(علیهم السلام) است. البته رهبر معظم انقلاب در سالهای گذشته به کرات در این زمینه رهنمودهایی داشتهاند که در راستای تقویت وحدت و تقریب مذاهب اسلامی در دنیا بسیار هم اثرگذار بوده و از سویی موضع رسمی، منطقی و وحدت گرایانه جمهوری اسلامی ایران را نسبت به این قبیل موضوعات به نمایش گذاشته است. اساساً از نگاه مبانی اسلامی و دستورهای مصرح قرآن و اهل بیت(علیهم السلام) توهین به مقدسات دیگر مذاهب امری مردود و محکوم است و فتوای بزرگان و مراجع ما هم همین است. گذشته از این موضوع، پایبندی به اخلاق اسلامی و برخورد انسانی با پیروان دیگر مذاهب بویژه برادران اهل سنت ایجاب میکند که ما از موضع احترام با آنها وارد شده و به هیچ وجه به مقدسات و بزرگان مورد احترام آنها توهین و اهانتی نکنیم. همان طور که رهبر فرزانه انقلاب نیز بدرستی فرمودند کسانی که برخلاف این رویه عمل کرده و زمینه تحریک احساسات اهل سنت در جهان اسلام علیه شیعیان را فراهم میکنند، دقیقاً در تعریف «تشیع انگلیسی» میگنجند که در کنار «تسنن آمریکایی» به سان دوبالی هستند که اهداف شوم استکبار و استعمار را در دنیای اسلام محقق میکنند.
آنچه بویژه از یک شیعه معتقد و ملتزم به قرآن و عترت انتظار میرود، این است که در دفاع از اعتقادات خود- که بسیار لازم و بایسته است و ما در این باره نباید کوتاهی داشته باشیم- با زبان مستدل و منطقی رفتار کرده و به تأسی از سیره نورانی حضرات معصومین(علیهم السلام) نشان دهد، یک مسلمان واقعی است و هیچ گاه از چارچوب شرع و اخلاق و انصاف خارج نمیشود و زبان به هتاکی نمیگشاید. به دیگر سخن، توهین و افترا در فضای مناسبات دینی به طریق اولی و به شکل مضاعف محکوم و مطرود است و اسلام به هیچ وجه آن را نمیپذیرد، به این خاطر که توهین و ناسزا، میان مذاهب اختلاف میاندازد؛ بنابر این مشخص میشود که اصل توهین بد است و توهین در فضای دینی به مراتب بدتر و نامطلوب تر.
نکته حایز اهمیت دیگر اینکه اگر دقت کنیم متوجه میشویم که ریشه و منشأ توهین، جهل و تعصب کورکورانه و بلاوجه است که همین دو عامل در فضای مذهبی مشکل آفرینی میکند. در کلام گهرباری از امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) در نهج البلاغه میخوانیم که ایشان فرمودند: «اگر میخواهید تعصب بورزید، در وفای به عهد و بزرگ داشتن صفات نیکو تعصب بورزید.»
حضرت همچنین در جایی دیگر فرمودند: «عصبیت و تعصب، مقابل وحدت و ائتلاف و انس مجموعهها با یکدیگر است.»
ترجمان این دو کلام امیر بیان به طور خلاصه این است که عصبیت به معنای نادرست آن نه تنها سودی ندارد، بلکه سبب تشدید اختلاف و تنش و درگیری در میان جوامع اسلامی میشود؛ حال آنکه اسلام رفتارها و ویژگیهایی را که بار وحدت آمیز داشته باشد، میپذیرد و بر آنها مهر تأیید میگذارد. تردیدی وجود ندارد که جهل و تعصب سبب وضعیت خطرناکی شده و میشود که امروز متأسفانه در جهان اسلام گاهی شاهد آن هستیم و آن هم تشدید توهین و افترا به مقدسات اسلامی مورد قبول شیعه و سنی است. در حقیقت نیز باید گفت، توهین مذهبی چه از سوی شیعه باشد و چه از سوی اهل سنت، نتیجهاش در نهایت تضعیف اسلام و قوای مسلمین است که این قوا و توان باید برای مقابله با دشمنان مشترک و در رأس آنها آمریکا و صهیونیسم باشد، نه اینکه صرف تنشها و درگیریهای مذهبی و طایفهای شود.
۳ مهر ۱۳۹۵ - ۱۰:۰۶
کد خبر: 459117
نظر شما