ولادیمیر پوتین گفته است، «گروههای تروریستی از فرصتی که آتش بس اخیر در سوریه به وجود آورده برای تجدیدقوا استفاده می‌کنند.» همزمان سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسها نیز گفته است: «امیدواریم آمریکا به فکر کمک رسانی به تکفیری‌ها در سوریه نباشد!» در پی توافق واشنگتن و مسکو بر سر آتش بس در سوریه، در همین ستون نسبت به نتایج چنین اقدامی یادداشتی قلمی شد. در آنجا یادآوری کردم که هر بار تروریست‌ها در تنگنا قرار می‌گیرند، آمریکایی‌ها با یک پیشنهاد آتش بس از راه می‌رسند. نتیجه آخرین پیشنهاد و اجرای آتش بس آنها، فاجعه «خان طومان» بود. با این همه معلوم نیست چرا روسها نظر به بدعهدی و پایبند نبودن طرف غربی در چنین توافقاتی، باز هم به امضای آن تن دادند.
هنوز امضای این توافقنامه خشک نشده بود که رئیس‌جمهور روسیه بشدت از بی‌میلی طرف آمریکایی نسبت به علنی شدن جزئیات آتش بس و اجرایی نشدن برخی از مفاد آن انتقاد کرد. او آشکارا به رسانه‌ها گفت: آمریکا نمی‌خواهد جزئیات توافق آتش بس سوریه افشا شود... و البته کاملاً روشن بود، چرا کاخ سفید از افشای مفاد توافق طفره می‌رود. مهمترین علت آن بود که آنها درصدد بودند هر جا که لازم باشد از تعهدات خود عدول کرده و در عمل به عنوان حامی بخشی از تروریست‌ها وارد میدان جنگ شوند. به عبارت دقیقتر اکنون به طور مشخص واشنگتن به عنوان نماینده گروه عمده تروریست‌ها در میدان دیپلماسی بین‌المللی عمل می‌کند. آن‌ها بویژه در حلب از محاصره کامل شهر و پایان نمایش مخالفان اسد به وحشت افتاده و درصدد خرید زمان و کشتن وقت به منظور تجدید قوا برآمدند. بنابراین از هر حربه‌ای برای به درازا کشیده شدن این مذاکرات سود می‌برند. بهترین راه البته، ژست صلح طلبانه گرفتن و پیش کشیدن توافقنامه‌هایی است که خود آمریکایی‌ها پیشاپیش می‌دانند هرگز خودشان و آنها که تحت حمایت ایشانند، بدان پایبند نخواهند بود.
کمی پس از امضای توافق و هشدارهای مقام‌های روسی، آمریکایی‌ها بهترین بخش رفتار خود را در قبال این موافقتنامه نشان دادند. آنها به پادگان ارتش سوریه که در منطقه «دیرالزور» به طور مستقیم سرگرم نبرد با داعش بود، حملات هوایی بسیار سختی صورت دادند، بمباران‌هایی شدید که به شهادت بیش از هفتاد سرباز سوری و زخمی شدن بیش از یکصد نفر دیگر انجامید. پیامد آن ماریازا خاروا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه اعلام کرد، اقدام‌های این چنین ما را به این نتیجه می‌رساند که آمریکا و داعش با یکدیگر همکاری دارند. پس از آن مامانتا پاور، نماینده آمریکا در سازمان ملل گفته بود: زاخارووا باید از این اظهارات خود شرمسار باشد.
و البته سخنگوی وزارت خارجه روسیه در پاسخی جالب به وی پیام داده بود: خوب است سامانتا پاور برای درک مفهوم شرم به سوریه سفر کند. باری جدای از این کشمکش‌های لفظی سیاسیون، باید این دومین توافقنامه صلح آمریکایی‌ها در سوریه که بار دیگر به کشتار سنگین دهها تن از بهترین نیروهای جبهه خودی منجر شد، برای روس‌ها درس عبرتی شود تا بدانند کاخ سفید فقط به قصد کمک به تروریست‌ها و تغییر معاملات میادین جنگ در سوریه حرف از صلح می‌زند و صلح طلبی آنها همواره یک ابزار فریب برای مغلوب کردن جنگ به نفع تروریست‌های مورد حمایتشان است.