چند روزی از دهه اول ماه محرم گذشت و با نزدیک شدن به ایام تاسوعا و عاشورا،  فضاسازی‌های سطح شهر، مراسم پرشور همراه با حضور توصیف ناپذیر عزاداران حسینی روز به روز بیشتر می‌شود.
محرم ماهی است که نهضتی عظیم با پیام‌های گسترده را در خود جای داده است.
هرچند الگویی که فرهنگ عاشورا برای سبک زندگی شیعه ارایه کرده، میراثی قوی و غنی است و همچنان با نشاط و فعال ادامه حیات می‌دهد، اما هنوز جامعه پس از گذشت قرن‌ها از آن واقعه نتوانسته‌ است سبک زندگی مردم را بر اساس آموزه‌های دینی، قرآنی و مکتب آن حضرت آن گونه که انتظار می‌رود، شکل دهد.
متأسفانه به جای اینکه فرهنگ و اندیشه‌های نهضت آن امام و یارانش در جامعه پر رنگ و تحقق پیدا کرده باشد، سفره‌های نذری که اغلب محل دیدارها و مباحث سیاسی و حضور افراد خاص است و بدعت‌های مختلف و متنوع با انگیزه‌های رقابت گرایانه در عزاداری‌های قیام عاشورا رخنه کرده است، در حالی که تبدیل اندیشه‌های عاشورا به فرهنگ عمومی باید جزو مهم‌ترین اولویت‌های برگزاری مراسم مذهبی در ماه محرم باشد.
 فرهنگ عاشورا به عنوان بخشی از آموزه‌های دینی در سبک زندگی شیعیان باید قوام تشیع را موجب شود و تأثیر خاصی بر زندگی شیعیان داشته و شیعه را از غیر شیعه‌ در برخی جنبه‌ها متمایز کند، نه اینکه خود محلی برای تفرقه و انگیزه‌های مادی گردد. فرهنگ عاشورا با مدیریت اهل بیت(علیهم‌السلام) از این ظرفیت برخوردار است که بتواند این تاثیر همه جانبه را در زندگی انسان‌ها داشته باشد.
سیره حسینی در عمل باید وارد زندگی مردم شود، زیرا دشمنان پس از این‌که از حذف عزاداری سیدالشهدا (علیه‌السلام) و فرهنگ عاشورا مأیوس شدند و نتوانستند گریه و اشک را از شیعه بگیرند، اکنون به این نتیجه رسیده اند که جریان تاریخی کربلا را به انحراف بکشانند، اما عزاداری و گریه برای امام حسین (علیه‌السلام) هدف نیست، بلکه ابزاری برای انتقال و بقای فرهنگ عاشوراست.
امام حسین‌(ع) خون خود را نثار کرد تا دین اسلام زنده بماند و امت اسلامی زندگی دینی داشته باشند، بنابراین ماه محرم و ایام تاسوعا و عاشورا همچون سال‌های گذشته می‌گذرد، ولی بی‌بهره ماندن از ظرفیت‌های آن می‌تواند برای جامعه آثار جبران ناپذیری داشته باشد.