گزارش ایرنا از چکیده نتایج طرح آمارگیری هزینه و درآمد خانوارهای شهری و روستایی سال ۱۳۹۴ که از سوی مرکز آمار ایران انتشار یافته است، نشان می دهد رشد هزینه های یک خانوار روستایی از ۲۸.۸ درصد در سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۱ به ۶.۱ درصد در دوره ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۴ کاهش یافت.
رشد هزینه های خوراکی مناطق روستایی در مدت یاد شده از ۳۹ (در سال های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۱) به ۱.۳درصد (در دوره ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۴) و هزینه های غیرخوراکی این مناطق از ۲۲.۳ به ۹.۵درصد رسید.

** هزینه خانوار شهری 
در این دوره مهمترین هزینه های خوراکی یک خانوار شهری به ترتیب نان و غلات (۲۲ درصد)، گوشت (۲۱درصد)، میوه و سبزی (۱۸ درصد)، شیر و فرآورده های آن (۱۱ درصد)، نوشابه و غذاهای آماده (هشت درصد)، قند و شکر و شیرینی و چای (هفت درصد)، خشکبار و حبوبات (۶ درصد)، روغن و چربی (چهار درصد) و ادویه و چاشنی(سه درصد) بود.
همچنین مهمترین هزینه های غیرخوراکی خانوار شهری را مسکن (۴۴درصد)، حمل و نقل و ارتباطات (۱۵درصد)، بهداشت و درمان (۱۴درصد)، کالا و خدمات متفرقه(۱۲درصد)، پوشاک و کفش (۶درصد)، لوازم و اثاث خانوار (پنج درصد) و تفریحات (چهار درصد) تشکیل می داد.

** هزینه خانوار روستایی
مهمترین هزینه های خوراکی یک خانوار روستایی به ترتیب نان و غلات (۲۶درصد)، گوشت(۲۰درصد)، میوه و سبزی (۱۵درصد)، شیر و فرآورده های آن (۱۱ درصد)، نوشابه و غذاهای آماده (هفت درصد)، قند و شکر، شیرینی و چای (هفت درصد)، خشکبار و حبوبات (۶درصد)، روغن و چربی (پنج درصد) و ادویه و چاشنی (سه درصد) بود.
همچنین مهمترین هزینه های غیرخوراکی خانوار روستایی را مسکن (۳۰درصد)، حمل و نقل و ارتباطات (۱۹ درصد)، بهداشت و درمان (۱۶درصد)، کالا و خدمات متفرقه (۱۴درصد)، پوشاک و کفش (۹درصد)، لوازم اثاث خانوار (۹درصد) و تفریحات (سه درصد) دربرمی گرفت.
همانگونه که این ارقام نشان می دهد، رشد هزینه های خانوار کاهش یافته که این کاهش تاییدی بر کاهش نرخ تورم است.
همچنین رشد درآمد در سال ۱۳۹۴ برابر با ۱۵.۶درصد در خانوارهای شهری و ۱۵.۸ درصد در خانوارهای روستایی بود. با این همه، رشد هزینه ها در خانوارهای شهری به ۱۱.۷ درصد و در خانوارهای روستایی به ۶.۱درصد رسید؛ به عبارت دیگر، رشد درآمدها بیشتر از هزینه های خانوار است.