فردی علاقه مند به فسیل در سال 2004 سنگ کوچک  قهوه ای رنگی را پیدا کرد، او می دانست که این شی تنها یک سنگ قدیمی نیست بلکه یک فسیل است اما بعدها متوجه عجیب بودن آن شد و این فسیل را برای بررسی به پروفسور بریزر در دانشگاه آکسفورد داد. به تازگی پس از گذشت بیش از یک دهه، پژوهشگران دانشگاه کمبریج با همکاری محققان دانشگاه استرالیای غربی مقاله ای را منتشر کردند که در آن بیان شده بود که این فسیل در واقع نخستین نمونه بافت مغز فسیل شده دایناسور در دنیاست. این فسیل احتمالاً متعلق به گونه ای از دایناسور ها به نام ایگوآنودون می باشد. ایگوآنودون دایناسور غول پیکر گیاه خوارای است که بین 120 تا 130 میلیون سال پیش در دوران کرتاسه زندگی کرده است. این فسیل نشان می دهد که مغز این دایناسور شباهت بسیار زیادی با مغز تمساح و پرندگان امروزی دارد.

دکتر الکس لیو از دانشگاه کمبریج می گوید:پیدا کردن فسیل بافت های نرم به خصوص بافت مغز خیلی نادر است، همین عامل سبب می شود درک مراحل تکامل این بافت ها برای ما دشوار شود.

به گفته محققان، دلیل اینکه این قطعه از بافت مغز به خوبی حفظ شده، این است که مغز دایناسور بلافاصله پس از مرگش احتمالاً در یک آب بسیار اسیدی با میزان اکسیژن کم، مانند باتلاق قرار گرفته است. این شرایط سبب می شود، پیش از فاسد شدن کامل بافت مغز، این بافت تبدیل به مواد معدنی شده و حفظ شود.

دکتر نورمن عنوان می کند :ما فکر می کنیم این دایناسور در داخل آب و یا در نزدیکی آن مرده و  قسمتی از سر آن در زیر رسوبات کف آب قرار گرفته است. به دلیل اینکه این آب اسیدی بوده و اکسیژن کمی داشته بافت های نرم مغز قبل از دفن شدن بقیه قسمت های بدن در زیر رسوبات  به صورت قالب درآمدند و حفظ شدند.

این پژهشگران با همکاری محققان دانشگاه استرالیای غربی با استفاده  از تکنیک SEM(اسکن الکترونی میکروسکوپ) توانستند ترکیب های مختلفی مانند مننژ (بافت هایی که مغز را احاطه می کنند)، رشته های کلاژن، عروق خونی و ساختار هایی که می توانند متعلق به کورتکس مغز باشند را در این فسیل تشخیص دهند. ساختار این مغز فسیل شده و بویژه ساختار مننژها شباهت بسیار زیادی بین مغز دایناسور و نسل امروزی آن ها یعنی پرندگان و تمساح ها را نشان می دهد.

در خزندگان معمولی مغز شکلی مانند سوسیس دارد که توسط یک ناحیه متراکم از رگ های خونی و سینوس ها احاطه می شود و مغز تنها در حدود نصف فضای خالی جمجمه را اشغال می کند. بر خلاف خزندگان، به نظر می رسد بافت در مغز فسیل شده جمجمه دایناسور تحت فشار بوده است بنابر این به احتمال زیاد دایناسور ها مغز بزرگی داشتند که فضای بیشتری از جمجمه را نسبت به خزندگان دیگر اشغال می کند. اما محققان نمی توانند در مورد میزان هوش این گونه دایناسور ها بر اساس این فسیل اظهار نظر کنند، زیرا ممکن است تحت فشار بودن مغز به دلیل برعکس دفن شدن جمجمه دایناسور باشد بنابر این بزرگ بودن مغز آن ها تنها یک احتمال است و حتی اگر این فرضیه درست باشد، اطلاعاتی که درباره هوش و توانایی های ارتباطی آن ها به ما  می دهد، بسیار ناقص است.

دکتر نورمن افزود:ما چون نمی توانیم لوب های مغز را ببینیم، نمی توانیم با اطمینان درباره اندازه مغز این دایناسور صحبت کنیم. اما امکان دارد مغز دایناسورها از آن چه که فکر می کنیم بزرگتر باشد اما تنها از روی یک نمونه فسیل نمی توانیم اظهار نظر کنیم. آن چه در این فسیل قابل توجه است، شرایط مناسبی است که موجب حفظ بافت مغز شده است.