به گزارش «قدس آنلاین» به نقل از خبرگزاری فارس :
چکیده:
هر متن ادبی، برآمده از ساختار متن قبلی و برآیند تعامل و وابستگی در دو ساحت ساختاری و معنایی و معرّقی از نقل‌قول‌ها به شمار می‌رود، نهج‌البلاغه به اعتبار یک متن، حاوی بینامتنی قرآنی، احادیث نبوی و اشعار عرب است. ازآنجاکه بینامتنی به سه گونۀ اجترار، امتصاص و حوار تقسیم می‌شود، برای پاسخ به این پرسش که بینامتنی احادیث نبوی در نهج‌البلاغه از کدام نوع است، در این مقاله ابتدا کلام رسول خدا(ص) و یادکردهای سیرۀ او از نهج‌البلاغه استخراج شده و نوع بینامتنی آن‌ها مشخص شده است و سپس کارکردهای احادیث رسول خدا(ص) مورد بررسی قرار گرفته است. آنجا که حضرت همگان را با بیان «وَاسْتَنُّوا بِسنتهِ فَإِنَّهَا أَهْدَی السُّنَن» به پیروی از سنت رسول خدا(ص) دعوت می‌کنند، کارکرد ترویجی ظهور می‌کند؛ و زمانی که فرمان پیامبر (ص) در جملۀ «غَیرُوا الشَّیبَ وَ لَا تَشَبَّهُوا بِالْیهُودِ» را تابع اوضاع ویژۀ دوران پیامبر(ص) معرفی می‌کند، ما را به اسباب الحدیث برای فهم احادیث توجه می‌دهد؛ و آنگاه که برای فهم فتنه در آیۀ اول سورۀ عنکبوت به کلام پیامبر(ص) اسناد می‌کند، ما را به کارکرد تفسیری رهنمون می‌کند و رجم زانی توسط رسول خدا(ص) و سپس نماز خواندن بر جسد او را پایۀ احتجاج خود در برابر خوارج قرار می‌دهد تا کار کرد احتجاجی روایت را نشان دهد. بدین‌ترتیب نگارنده نشان داده است آوردن سخن و سیرۀ رسول خدا(ص) در نهج‌البلاغه، کارکردهای‌ترویجی، فقه‌الحدیثی، تفسیری، جدلی و استدلالی و اقناعی دارد.
نظر شما