قدس آنلاین - من یک شماره تلفن همراه دوم دارم که چند سال پیش یک خواننده علاقه‌مند به مقالات من که موبایل فروش بود شبی در بندرعباس که در جمعی بودیم و من به پرسش‌های تاریخی آن جمع پاسخ می‌گفتم، در نهایت اصرار و با مهربانی و اخلاص به من اهدا کرد. من با این تلفن همراه از طریق کارت اعتباری یک شرکت خصوصی مکالمه می‌کنم که هر از چندگاه بیست یا پانزده هزار تومان می‌دهم و آن کارت را می‌خرم که اول مالیات بر افزوده‌اش را کم می‌کنند. من با این گوشی زیاد کار نمی‌کنم و وقتی که گوشی اصلی‌ام شارژ ندارد یا در حال شارژ شدن است از آن برای مکالمه استفاده می‌کنم. حتی از جوایز قلابی که می‌دهد و یک روز مکالمه رایگان هم نه استقبال می‌کنم نه دروغ های آن را که به مشترکین ۲۰۰ میلیون تومان جایزه می‌دهد می‌پذیرم و راست می‌دانم. هر زمان مکالمه کوتاهی با این تلفن می‌کنم از صورت بهای بالای سیصد تا پانصد تومانی که روی صفحه نقش می‌بندد یکه می‌خورم. این شرکت که در ایران تقریباً مردم را سر و کیسه می‌کند نمونه کامل گرانفروشی، اجحاف و بی‌انصافی است و چون خودش و اپراتور دولتی روی مخابرات ایران چنگ زده‌اند مردم را چپاول می‌کند.

هر زمان من ناچار به مکالمه با این تلفن می‌شوم حیرت می‌کنم که این شرکت متعلق به کیست و چه قدرتی برای غارت مردم دارد. در آمریکا و هر کشور دیگری صدها شرکت مخابراتی خصوصی با هم رقابت دارند که شما مشتری آن‌ها بشوید می‌بینید که به تلویزیون های تجاری پول می‌دهند که آنان مسابقاتی ترتیب دهند و شما تلفنی با آن ها تماس گرفته یا پیامک بفرستید تا کسب درآمد کنند.

در اینجا این شرکت‌های محترم انحصاری کاری را می‌کنند که شرکت سابق نفت انگلیس و ایران با ایران و ایرانی نمی‌کرد.این شرکت در مقابل نفتی که تقریباً مفت می‌برد دست کم در خوزستان تأسیساتی احداث کرده است. بهداری و بیمارستان شرکت نفت و سالن سینما و مؤسسات حمل و نقل در شهر و روستا راه‌اندازی می‌کرد.

تنها شرکت مخابرات نیست؛ چند روز پیش صورتحساب شرکت آب و فاضلاب خانه را آوردند. (منظور از خانه یک مجموعه چند آپارتمان مسکونی است) جمع مبلغ ۵۴۳۰۰۰/۱ ریال است آب بها را حساب کرده‌اند ۷۵۱/۹۰۴ ریال آبونمان آب ۳۲۳/۱۱۷ ریال مالیات ۳۸۸/۹۷ ریال

اما تبصره (معلوم نیست تبصره چی و بابت چه موردی است. معمولاً یا هیأت مدیره خودشان تصویب می‌کنند یا می‌برند به مجلس شورای اسلامی، نمایندگان محترم که حقوق بین ۱۸ میلیون تا ۲۱ میلیون تومان دریافت می‌گیرند و انواع تسهیلات و تخفیفات تصویب می‌کنند) آری تبصره که نفهمیدم چیست ۹۹۵/۳۲۰ ریال آخر از همه مردم سهم آبفای روستاها را مطالبه می‌کنند.

سهم آبفای روستاها چه ارتباطی به مشترکین آب و فاضلاب دارد؟ مگر هر سال میلیاردها تومان برای عمران روستاها تخصیص نمی‌یابد؟ من پیشنهاد می‌کنم حال که ریش و قیچی در دست خودشان است تبصره‌های زیر را هم بگنجانند که مردم درست و حسابی سر و کیسه شوند حقوق های کلان تأمین محل شود.

۱- تبصره هزینه‌های تأسیس شبکه آب تهران در سال های ۱۳۲۶ تا سال ۱۳۳۴ هـ.ش

۲- تبصره هزینه احداث سد کرج در سال های ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۰ هـ.ش

۳- تبصره کمک به هزینه‌های احداث ده ها سد در سراسر کشور در سال های قبل و پس از انقلاب اسلامی

۴- تبصره استفاده از حمام خانگی

۵- تبصره کمک به صاحبان بلاشغل شده گرمابه‌های عمومی که تعطیل شده‌اند.

دادگاه های آمریکا و کانادا هر روز احکامی علیه دارایی‌های نقدی و املاک و مستغلات و حتی کتیبه‌ها و الواح باستانی تخت جمشید که پروفسور هرتسفلد در سال ۱۳۱۲ هـ.ش /۱۹۳۳ برای ترجمه از زبان میخی به زبان انگلیسی به آمریکا برد و هنوز قسمتی از آن در آمریکا مانده صادر می‌کنند .چند روز پیش دادگاهی در کانادا ۳۰۰ هزار دلار حکم محکومیت ایران را صادر کرد که بلافاصله از وجوه مسدود شده ایران و کانادا برداشت می‌کنند.

احکام محکومیت مالی سنگینی در دادگاه های بیگانگان صادر می‌شود سخنگوی وزارت امور خارجه هم می‌گوید این احکام غیرقانونی است ولی مأموران اجرای دادگستری آمریکا و کانادا می‌روند و احکام را اجرا می‌کنند. من نمی‌دانم چرا اینقدر ایران پول نقد و ملک و مستغلات در آمریکا و کانادا دارد که دسترسی به آن ها تا این حد آسان است.

متأسفانه دست دولت ایران نمک ندارد. چندی پیش رئیس جمهوری سودان که دولت ایران مرتباً به او رژیم ضعیف و ناتوانش انواع کمک ها را می‌کرد به طمع دریافت یکی دو میلیارد دلار از عربستان سعودی نه تنها رابطه‌اش را با ایران قطع کرد بلکه دستور داد محل سابق سفارت ایران را از مالک سودانی آن خریدند و با بولدزر خراب کردند و آن را تبدیل به مسجدی به نام عمربن خطاب کردند.

ما در مورد کشورهای به اصطلاح دوست اشتباهات زیادی می‌کنیم عده‌ای ماهیگیر ایرانی در سومالی به حالت اسارت و بردگی زندگی می‌کنند و از دزدان دریایی سومالی قبلاً چند صد هزار دلار فدیه برای آزادکردن آنان مطالبه می‌کردند که حالا این مبلغ را به سی هزار دلار کاهش داده‌اند.

معاون کنسولی وزارت امور خارجه آقای قشقاوی در نهایت خونسردی می‌گوید سومالی و جیبوتی روابطشان را با ما قطع کرده‌اند و ما تماسی نداریم که بتوانیم این ماهیگیران را آزاد کنیم به همین راحتی؟

چه ایرادی دارد در حاشیه جلساتی که برگزار می‌شود مسؤولان کنفرانس فلسطین از مهمانان محترم کشورهای اسلامی و آمریکایی و آفریقایی که از ۷۰ یا ۸۰ کشور اسلامی و آسیایی و آفریقایی هستند بخواهند با مقام های سومالی تماس بگیرند و بخواهند ملوانان بی‌پناه ایرانی را حتی با پرداخت ۳۰ هزار دلار مطالبه راهزنان آزاد کنند و خانواده‌های بدون نان آور آنان را آسوده خاطر کنند. راستی چه ایرادی دارد؟ در هیچ زمان از تاریخ و در هیچ مکان از جهان محبت و ایثار و حمایت یکطرفه نیست. در مناسبات بین‌المللی قرار نیست که یک کشور تمام فداکاری ها را بکند.

من دلم می‌سوزد هزار نوع محبت و رأفت و کمک مالی به این کشورها می شود آنگاه مانند فرمانروایان سومالی و جبیوتی و سومالی نمک خورده، نمکدان می‌شکنند و سفارت ایران در خارطوم را با بولدزر خراب می کنند و دولت نیم وجبی جییوتی به ایران اعلام جنگ می‌دهد.

دولت محترم به جای پرداختن به حقوق حقه ایران تنها راه چاره را دست در جیب مردم کردن و سفره کم رقم آنان را خالی‌تر کردن می‌بیند.

مخابرات، آب، برق، تمام سازمان های دولتی گویا وظیفه دارند بودجه‌های کلان خود را از جیب مردم تأمین کنند.