به گزارش قدس آنلاین، سال ۹۲ با تشکیل دولت تدبیر و امید شعارهای زیبایی در همراهی و همسویی با اهالی هنر داده شد. شعارهایی که آرام آرام رنگ باخت و ناامیدی تلخی در میان هنرمندان شکل گرفت. سینما اگرچه نیاز مبرم به تدبیر، امید و اعتدال داشته و دارد اما باوجود فضای هنری خسته و ناامید از جامعه و دولتمردان و سینماگرانی که روز به روز بر تعداد نگرانی‌های‌شان افزوده می‌شود، حالا امید و تدبیر گمشده سینما شده است. آنچه درپی می‌آید مرور کوتاهی است بر نارضایتی‌هنرمندان از دولت تدبیر.
در ادامه صحبت‌های برخی از کارگردان‌ها را که در رسانه‌های مختلف در اعتراض به روحانی و سیاست‌هایش نسبت به سینما داشته‌اند را مرور می‌کنیم.
منیژه حکمت گفته است بدترین دوران فعالیت کاری‌اش دوران روحانی است. حکمت در پاسخ به سوال خبرنگار نشریه کارگزاران که از او می‌پرسد: «اگر به سال ۹۲ بازمی‌گشتید با توجه به شرایط الان، طومار حمایت از روحانی را امضا می‌کردید؟» می‌گوید: «نه امضا نمی‌کردم».
حکمت در یک گفت‌وگوی اینترنتی صریح نیز از اداره فامیلی دولت توسط حسن روحانی انتقاد می‌کند: «دوران آقای روحانی بدترین دوران کاری من بود، من در دوره قبل که خیلی مشکلات داشتم به مراتب شرایطم بهتر بود. با صدای بلند این را می‌گویم. قبلا هم گفته‌ام».
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شهر موش‌ها با انتقاد از اینکه نباید بگویند تحت فشاار هستیم گفت: «اصلا قائل به این نیستم که کاری نکنیم و بگوییم فشار هست. چه فشاری روی آنهاست؟ چه مشکلاتی داشتند؟ دوران احمدی‌نژاد متفاوت بوده؟ همه دولت‌ها این مشکلات را داشته‌اند، هر مدیری یک حلقه از دوستانش را کنارش گذاشته است و بده‌بستانی با آنها دارند، بقیه مردم چه ارتباطی با این دولت دارند؟ روابط عمومی‌هایشان چه کسانی هستند؟ روابط عمومی‌های آنها حلقه اتصال دولت با مردم هستند، چه مشارکتی را از مردم خواسته‌اند؟»
این سینماگر با انتقاد از اینکه دائم تقصیر را به گردن دولت قبل می‌اندازند گفت: «وظیفه دولتی که با مشکلات معیشتی مردم روبه‌رو است این است که فامیل‌هایش را در بافت حکومتی وارد نکند. ملت در فقر است و پول‌های میلیاردی جابه‌جا می‌شود اما اطلاعات درستی به مردم داده نمی‌شود. قرار نیست همه‌اش ابزار سیاسی برای زدن دولت قبل باشد. خسته شدیم آنقدر مدام می‌گویند دولت قبلی! الان چه کرده‌اید!؟»
حکمت در بخش دیگری از این گفت‌وگو می‌گوید: «تعداد فیلم‌هایی که این دوره ممنوع شد به مراتب از دوره آقای شمقدری بیشتر است. باید و نبایدها در شورای پروانه ساخت به مراتب بیشتر است».
مهدی کرم‌پور دیگر سینماگر شناخته شده که طوماری را برای حمایت از حسن روحانی به امضاء رسانده بود در ربرنامه هفت حاضر شده بود و درباره فضای ساخت فیلم‌های سیاسی تلویحا فضای دولت فعلی را به نقد کشید و گفت: «همه گروه‌های سیاسی باید زمینه را فراهم کنیم که همه درباره همه مسائل فیلم بسازند. هرچند ظرفیت دولت آقای احمدی‌نژاد در برخی زمینه‌ها نشان داده شد بیشتر است».
سینماگران دیگری هم هستند که در مصاحبه|های خود با طعنه و گاهی با صراحت عملکرد دولت را نقد می‌کنند در واقع آنها هم به این نتیجه رسیده‌اند فردی باید بر صندلی ریاست جمهوری تکیه بزند که وعده‌های واقعی و عملی دهد.
تا به این لحظه در دولت روحانی حداقل ۴ فیلم مستند در زمان اکرانشان با مشککل مواجه شده اند و یک اثر توقیف و با شکایت مواجه شده است.
حسین شمقدری، مستندساز اخیرا طی اظهارنظری گفت: ما در مستند «میراث آلبرتا» صریحا از رئیس‌جمهور قبل انتقاد کردیم اما وی بخوبی با ما برخورد کرد. اما می‌بینیم در این دولت با مستندی که کاملا بنیه تاریخی دارد، مستند «من روحانی هستم» چگونه برخورد می‌شود؟
در واقع نباید رییس جمهور توقع داشته باشد که اهالی فرهنگ و هنر به ویژه سینماگران بیش از این بلیت خود را نزد مردم و هوادارانشان بسوزانند تا برای وی رأی بخرند. منیژه حکمت در گفت‌وگو با نشریه کارگزاران در این‌باره تصریح کرده و می‌گوید: «کسانی به من زنگ می‌زنند و می‌گویند تو گفتی به روحانی رای بدهیم... من دیگر سعی می‌کنم هزینه ندهم و پاسخگوی کسانی که در این وادی به من اعتماد کرده بودند، نشوم... این دولت با شعار قشنگی به اسم امید آمد، چه شده که امید اکثریت سینما ناامید شده است؟... من گاهی می‌شنوم چقدر دوره شمقدری خوب بود!... این را صراحتا نخستین‌بار به شما می‌گویم. چون امضاهای کسانی که از کاندیداهای سیاسی حمایت کرده‌اند هنوز هست؛ شما یک سرچ بکنید ببینید چه کسی کجاست!»
در اینجا شاید می‌توان فهمید برخی از سینماگران که تعدادشان هم کم نیست از حمایت حسن روحانی پشیمان هستند چرا که طی ۴ سال گذشته تحقق اهداف‌شان را در سینما ندیدند برخی هم هستند که چنین نظری داررند اما برای حفظ آبرو اعتراضی نمی‌کنند چرا که زمانی بلند «رای من روحانی» را فریاد می‌زدند.
نظر شما