شهر «جالق» با وجود برخورداری از ظرفیت مناسبی در بخش کشاورزی نیازمند برنامه‌ریزی و حمایت بیشتر است.

خرمای جالق؛ محصول جهانی که شناسنامه ندارد!

سراوان - حسین سپاهی:یکی از فرهنگیان و معتمدان شهر جالق توسعه‌ نیافتگی بخش کشاورزی در این شهر را یکی از مشکلات اساسی آن می‌داند و می‌گوید: جالق ظرفیت و توانایی خوبی در بحث توسعه کشاورزی و صنعت گردشگری دارد که باید با ایجاد زیرساخت‌های مناسب بستر را برای توسعه هرچه بیشتر این شهر در این حوزه‌ها فراهم ساخت.

حمایت از روستایی؛ ضرورت فراموش شده

ایوب سپاهی می‌افزاید: بخش قابل توجهی از تولیدات کشاورزی استان بویژه خرمای مضافتی و ربی - رنگونو و پوپو و... در این شهر تولید می‌شود و باید با ایجاد صنایع تبدیلی در بخش کشاورزی، بستر بهره‌مندی هرچه بیشتر کشاورزان را از تولیداتشان فراهم کرد.

به گفته وی، برای رسیدن به کشاورزی پویا، باید روستاها به‌عنوان قطب‌های توسعه محسوب شوند و تنها با نگاه سیستمی می‌توان جبهه تولید روستایی را تقویت کرد البته با در اختیار قرار دادن امکانات، زیرا کشور ما دارای منابع بسیاری است که باید از این منابع بخوبی و به نحو احسن استفاده کرد، مدیریت اجرایی شهرهایی چون جالق مسئولیت سنگینی در قبال استفاده صحیح از این منایع را دارند.

این معتمد فرهنگی اهمیت راه بین مزارع را خاطر نشان و به اقدام خوب شهرداری جالق در ساخت جاده از «کوه صفر» تا «قلعه شیشه ریز» اشاره می‌کند و می‌گوید: با ساخت این جاده، راه دسترسی مردم ازمنزل تا زمین‌های کشاورزی آسان‌تر شده است که مهم‌تر از همه قنات گوگن است که یکی از قدیمی ترین قنات‌های شهر جالق است و از کنار این مسیر می‌گذرد.

به گفته سپاهی پیش از این مردم مجبور بودند برای رفت و آمد بین مزارع خود و منازلشان از طریق پشتکوه، تلکوه و سورو که جاده‌ای فرعی و طولانی بود، اقدام کنند.

وی می‌گوید: چون زمین‌های کشاورزی و درختان خرمای مردم که در مسیر این جاده قرار گرفته و با اینکه هیچ زمین و کمک بلاعوضی بجای زمین‌ها و درختان خرمای تخریب شده و از بین رفته به اهالی داده نشد، مردم با رضایت تمام برای بازگشایی این جاده ارتباطی با شهرداری همکاری کردند.

یکی از اهالی پشتکوه نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: با توجه به اینکه زمین‌های کشاورزی ما در دو طرف جاده قرار گرفته اند ما مردم می‌توانیم، دوباره منازل خود را در کنار زمین‌هایمان بنا کنیم تا بهتر بتوانیم به کشاورزی‌مان ادامه دهیم.

وی می‌افزاید: اهالی سه روستای پشتکوه، تلکوه و سورو ازشرکت سهامی برق منطقه‌ای و آب و فاضلاب شهری تقاضا دارند نسبت به تیرکوبی و سیم کشی و لوله کشی آب آشامیدنی در این مسیر اقدام کنند تا مردم نسبت به ساخت منازل تخریب شده خودشان اقدام کنند و در کنار زمین‌های کشاورزی شان ساکن شوند.

جای خالی صنایع تبدیلی و فرآوری

رئیس جهاد کشاورزی شهرمرزی جالق نیز در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: کشاورزی در کشور ما در حال فراموشی است و زحمات و حاصل دسترنج چندین ساله کشاورزان نخل‌کار جالقی به جیب دلالان خرما می‌رود.

ملازاده می‌افزاید: ۹۲۵ هکتار از زمین‌های کشاورزی شهر جالق درخت خرماست که ۲۵ نمونه خرما تولید می‌شود و حدود ۵۰۰هکتاراز زمین‌های نخل‌کاران را درختان خرمای ربی تشکیل می‌دهند.

ملازاده بیان می‌دارد: ما در بحث فرآوری خرما با مشکل روبه‌رو هستیم و سردخانه‌ای برای نگهداری ‌و کارخانه‌ای برای بسته‌بندی خرما در شهر جالق نداریم و همین امر خرماکاران را مجبور به فروش محصول به دلالان کرده است.

به گفته وی کشاورزان این منطقه با تحمل زحمات و گرمای طاقتفرسا بهترین و کیفی ترین خرما را تولید می‌کنند، اما با قیمتی اندک به دلالان که غالباً واسطه‌ای برای دلالان خارجی هستند، می‌فروشند.

وی تأکید می‌کند: اگر دولت به صورت تضمینی محصول کشاورزان جالقی را خریداری یا اینکه به کشاورزان وام‌های کوتاه مدت ۶ ماهه یا یکساله پرداخت کند و کارخانه بسته بندی خرما و سردخانه راه‌اندازی شود، به طور قطع کشاورز محصول خرمای خود را به یک سوم قیمت به دلال نمی فروشد.

ملازاده می‌افزاید: افزون بر خرما، شیره خرما بعد از عسل یکی از مقوی‌ترین خوراکی‌هاست که فقط در شهر جالق به صورت طبیعی تولید می‌شود و مصرف داخلی و خارجی داشته و به فروش می‌رسد.

وی می‌گوید: ما از کشاورزان انتظار همکاری در زمینه تشکیل تعاونی و بیمه محصولشان را داریم.

وی ادامه می‌دهد: متأسفانه به دلیل نبود برند مشخص و بسته‌بندی محصول خرمای تولیدی، قسمت عمده خرمای استان بخصوص شهر جالق به صورت فله‌ای به کشورهای حوزه خلیج فارس و بعضی از کشورهای همسایه منتقل و پس از بسته بندی به نام همان کشورها و حتی به نام خرمای بم به اقصی نقاط دنیا صادر می‌شود که این امر ارزش افزوده‌ای را که باید نصیب باغداران خودمان کند به جیب بازرگانان خارجی سرازیر می‌کند.

شایان ذکر است: شهر تاریخی و مرزی جالق یکی از مهم‌ترین منطقه استان سیستان و بلوچستان از لحاظ مرزی و اهمیت و تعدد جاذبه‌های طبیعی است که دارای ارزش تاریخی، فرهنگی و طبیعی قابل‌توجهی است که در ۸۵ کیلومتری شهرستان سراوان واقع شده است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.