قدس آنلاین- یک پیشکسوت جامعه معماری و عضو سابق شورای مرکزی سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور در گفت‌وگو با خبرنگار ما می‌گوید: اگر خیلی از ساختمان‌های امروز از حیث علمی مورد بررسی قرار گیرد، باید آن‌ها را منهدم کرد چون بسیاری از این آثار مثل کتابی است که خواندن آن برای افراد مضر است و بنابر این باید از چاپ و انتشار آن به دلیل تخریب فکری جامعه جلوگیری کرد. محمد رضا محسنین می‌افزاید:یک ساختمان نیز اگر بر پایه‌های طراحی غلط استوار شده و برای جامعه مضر باشد، نباید ساخته شود و اگر ساخته شد، باید آن را از میان برد. چون ممکن است بر روی افراد ضعیف دیگری تأثیرگذار باشد. متأسفانه وضع حاضر تا حدی این گونه شده است. بسیاری از نماهای شهری با اینکه مهندسان جوان زحمات زیادی بر روی آن‌ها کشیده‌اند، اما به هیچ وجه با آن خیابان و ساختمانی که در همسایگی آن قرار دارد، هماهنگ نیست. حال آنکه در بسیاری از خیابان‌های اروپایی ظاهر ساختمان‌ها به یک شکل ساخته شده است.
این پیشکسوت معماری می‌افزاید: اولیای امور مثل شهرداری و نیز راه و شهرسازی، کمکی برای رهایی از این وضع نمی‌کنند. یعنی معماران را آزاد گذاشته‌اند تا هر کاری می‌خواهند، انجام دهند. کار طراحی را به یک بی تجربه تازه کار می‌دهند و او هم با آزادی تمام اجرا می‌کند. یک نفر هم نیست به او بگوید، بالای چشمت ابروست. در ترکمنستان «معمارباشی» وجود دارد تا چنانچه قرار است، ساختمانی ساخته شود در صورت تأیید معمارباشی از لحاظ رعایت اصول فرهنگی و اجتماعی این ساختمان بنا شود. این نظارت در راستای بهبود وضع توسعه فرهنگی جامعه است. اما در شهرداری ما فرد مسئول تنها حساب و کتاب می‌کند تا پول خود را دریافت کند. در شهرسازی نیز وضع همین است. شهرسازی هم معماری است، اما متأسفانه امروزه شهرسازی به جغرافیا و آمار و ارقام تبدیل شده است.
وی ادامه می‌دهد: در انگلستان دانش آموخته دانشگاه‌های معتبر اجازه طراحی کردن را ندارد. او ابتدا باید به یک دفتر مهندسی معتبر و قدیمی و مورد تأیید دولت مراجعه کند و پس از چهار سال کار و فعالیت اگر رئیس آن دفتر که مورد تأیید دولت است، کار وی را در این مدت تأیید کند، می‌تواند، کار کند.
وی ادامه می‌دهد: در کشور ما قوانین شهرداری، قانون نظام مهندسی و مقررات ملی ساختمان وجود دارد، اما زیرساخت‌های اجرایی آن را نداریم. در عین حال اجرا می‌کنیم حال آنکه زمانی می‌توان این قوانین را اجرا کرد که پیش از آن تمام این افراد دوره‌های خاص آن را طی کنند تا مفهوم درست و غلط را بدانند و آن وقت آن را رعایت کنند. به اجبار برخی موارد را رعایت می‌کنند و نتیجه آن می‌شود که صاحبکار، خودش ساختمان را می‌سازد و سپس تأسیسات آن را کسی انجام می‌دهد که اصلاً در سر ساختمان حاضر نشده است. خیلی از ساختمان‌ها به دست افراد حرفه‌ای ساخته نمی‌شود. آن وقت کارفرماها بر حسب اینکه کار کم است و رابطه مستقیم مالی با مهندسان دارند، بر مهندسان تسلط دارند و این یعنی ضابطه. و روشی برای هدایت صحیح این روند وجود ندارد.
محسنین اضافه می‌کند: در گذشته، چون تعداد متخصصان اندک بود، احترام زیادی برای تحصیلکردگان قائل بودند، ولی متأسفانه جامعه امروز تنها به پول احترام می‌گذارد. این احترام سبب می‌شود تا مهندس خود را سانسور کند تا بتواند این احترام عمومی را حفظ کند.
نظر شما