قدس آنلاین- روزهای متمادی از فاجعه انسانی میانمار میگذرد. فاجعه ای که به اذعان نهاد های بین المللی نوعی از نسل کشی هدفمند محسوب می شود. نسل کشی دقیقا همان واژه ایست که به طور مثال برای کشته شدگان یهودی به دست هیتلر در جنگ جهانی دوم استفاده می شود، با این تفاوت که به واسطه آن نسل کشی تا سال ها بعد رژیمی جعلی در حال کشتار و غصب سرزمین هایی است که به نوعی غرامت همان نسل کشی محسوب می شود. اما هدف از این نسل کشی هدفمند در میانمار چیست؟ چرا هیچ نهاد بین المللی هیچ اقدام حقوقی برای جلوگیری از این فاجعه نمی کند؟ مهم تر از ان چرا خود کشورهای اسلامی که دارای معاهده های گوناگون بین کشوری از قبیل اقتصادی و نظامی و فرهنگی هستند برای حمایت از مسلمانان این منطقه اقدام عملی و کارسازی انجام نمی دهند؟

معمولا در شرایطی مشابه در نقطه دیگری از زمین کشورهای همسایه و حتی شرکای اقتصادی و نظامی بلافاصله از منافع دیگری حمایت می کنند. همچنان که در بحران هایی نظیر اوکراین و کره شمالی نیز شاهد آن بوده ایم. رخوت یا سیاست؟ کدامیک می تواند دلیل قانعه کننده ای برای عدم واکنش مناسب از سوی کشورهای اسلامی به این موضوع باشد؟ در همین خصوص به اقدامات و واکنش های مورد انتظار کشورهای اسلامی در جهان و منطقه اشاره می کنیم.

چه سازمان ها و نهاد های اسلامی می توانند در خصوص میانمار اقدام کنند؟

با توجه به تقسیم بندی های سیاسی مختلف در میان کشورهای اسلامی می توان به ۲ سازمان اصلی میان این کشورها اشاره کرد، سازمان همکاری اسلامی که شامل ۵۷ کشور مسلمان از ۴ قاره جهان می باشد. این سازمان یکی از بزرگترین نهادی های بین المللی میان کشورهای مسلمان است که دارای ابزارهای اقتصادی، سیاسی، تجاری و امنیتی است. علاوه بر آن شورای همکاری کشورهای عرب حوزه خلیج فارس نیز که دارای اعضایی ثروتمند است که تبع این معاهده دارای ابزار فشار مناسب از جهت سیاسی و اقتصادی می باشند.

اما سازمان های همکاری کوچک و بزرگی از سراسر جهان طی سال های اخیر شکل گرفته است که با نگاهی به دلیل راه اندازی شان به راحتی می توان پی برد که اتفاقا در چنین شرایطی است که کارکرد اصلی این سازمان ها جلوه میکند. اساسا سازمان های بین المللی با هدف حمایت از اعضایشان و یا حمایت از مردم هم مسلک، هم فرهنگ و یا حتی مردم کشورهای مشترک المنافع تشکیل می شوند. اما متاسفانه با گذشت بیش از دو هفته از کشتار وحشیانه مردم میانمار به دست ارتش دولت «سوچی» اعضای این سازمانها هریک جداگانه تنها به محکوم کردن ایناقدام دولت میانمار اکتفا کرده اند.

تا کنون چه کشورهایی برای میانمار اقدام عملی انجام داده اند؟

در همان روزهای نخست بود که «امینه اردوغان» همسر رئیس جمهور ترکیه به اردوگاه مسلمانان کوچ داده شده از میانمار به بنگلادش رفت. این اقدام ترکیه هرچند که بیشتر نمایشی و سیاسی به نظر می رسید اما تقریبا اولین و سریع ترین اقدام عملی بود که از سوی یک کشور مسلمان برای میانمار صورت گرفت. بعد از آن موج محکومیت های کشورهای مختلف ادامه پیدا کرد اما از مهمترین این محکومیت ها می توان به محکومیت شیخ الازهر به عنوان یکی از قطب های علمی مهم جهان اسلام خصوصا در میان سنی مذهبان نام برد. این اقدام رئیس دانشگاه الازهر نیز مورد توجه رسانه های مختلف قرار گرفت.

همچنین «شیخ حسینه واجد» نخست وزیر بنگلادش ازاردوگاه آوارگان مسلمانان میانمار در این کشور نیز بازدید کرد. نخست وزیر بنگلادش نیز طی سخنانی هنگام بازدید از اردوگاه آوارگان مسلمانان روهینگیا  در مجاورت شهرک مرزی اوخیا   این مطلب را اعلام کرد: بنگلادش بی عدالتی ضد مسلمانان روهینگیا را تحمل نخواهد کرد و نهایت تلاش خود را برای کمک به آنان به کار خواهد گرفت. وی پیشتر ضمن انتقاد  از دولت میانمار به خاطر سرکوب خشونت بار مسلمانان این کشور اعلام کرد، ظلم و شقاوت ضد مسلمانان به اندازه ای است که زبان قادر به بیان آن نیست.

علاوه بر آن نیز وزارت خارجه پاکستان با احضار سفیر میانمار در اسلام آباد، مراتب اعتراض دولت و ملت پاکستان را درباره خشونت و کشتار مسلمانان روهینگیا به وی ابلاغ کرد.درپی احضار «وین مینت» سفیر میانمار در اسلام آباد، خانم «تهمینه جنجوعه» قائم مقام وزارت خارجه پاکستان با تاکید برمجازات عاملان جنایات مسلمانان روهینگیا درمیانمار همچنین تامین امنیت مسلمانان را برای زندگی بدون هراس و تبعیض در سرزمین محل اقامتشان خواستار شد.

باکس پایین صفحه

روایت سید حسن نصرالله از دیدار با رهبری در اوایل بحران سوریه

بین الملل: «سید حسن نصرالله» دبیرکل حزب‌الله لبنان در دیدار سالانه خود با مبلغان دینی در آستانه ماه محرم تأکید کرد مقاومت در سوریه پیروز شده و آنچه باقی مانده «نبردهای پراکنده» است.نصرالله  در ادامه گفت: نبرد با داعش و النصره بزرگترین رنجی بود که از سال ۲۰۱۰ تا کنون با آن زندگی کردیم و خطرناک‌تر از جنگ ۲۰۰۶  بود. از سال ۲۰۱۱ مطمئن بودیم که فتنه بزرگی رخ خواهد داد و پروژه ای آمریکایی-اسرائیلی-قطری- سعودی با هدف نابودی مقاومت و آرمان فلسطین وجود دارد.

دبیرکل حزب‌الله لبنان در ادامه گفت: در آغاز حوادث سوریه، به ایران رفتم و با آیت‌الله سید علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی دیدار کردم  در آن زمان همه معتقد بودند که نظام سوریه طی ۲ یا ۳ ماه سقوط خواهد کرد، ما دیدگاه خود را مطرح کردیم و گفتیم اگر در دمشق نجنگیم باید در هرمل، بعلبک، ضاحیه، الغازیه، بقاع غربی و جنوب لبنان بجنگیم.

رهبر جمهوری اسلامی ایران حرف من را با موافقت تکمیل کرد و گفت: نه فقط در این مناطق بلکه در کرمان، خوزستان و تهران و ... این جبهه چند محور دارد: محور ایران، محور سوریه، و محور لبنان. فرمانده محور سوریه «بشار اسد» است و باید کاری کنیم که پیروز شود و پیروز خواهد شد.دبیر کل حزب‌الله افزود: با گذشت یکسال ونیم یا ۲ سال، عربستان پیامی برای بشار اسد فرستاد و گفت سوریه در کنفرانسی قطع روابط با حزب‌الله و ایران را اعلام کند تا بحران کشورش تمام شود.

سید حسن نصرالله در ادامه گفت: ما از همان ابتدا به برادران عراقی خود هشدار دادیم اگر با داعش نجنگند و این گروهک بر دیرالزور مسلط شود، هدف بعدی داعش، عراق خواهد بود. پیش‌بینی ما درست از آب درآمد و این گروهک تروریستی بر ثلث عراق مسلط شد. سوال می‌کنم: اگر ما از جهاد و تکلیف عقب کشیده بودیم چه بر سر لبنان می‌آمد و اگر اهالی عراق با فتوای جهاد کفائی آیت‌الله سیستانی عمل نمی‌کردند چه اتفاقی در این کشور رخ می‌داد؟