مشهد- استاد «محسن میرزایی» متولد۱۳۴۲، یکی از هنرمندان شهرمان است که از سال ۵۷ باروح هنر آشنا شد. شروع این راه را از دیدن عکس ضحاک مار دوش در یکی از کتاب‌های دبستانی می‌داند و می‌گوید: این تصویر را نقاشی کردم و برادرم بعد از دیدن نقاشی از کارم تعریف کرد و همین تشویق سبب ادامه نقاشی شد.

هنر در جامعه امروزی  زنده نیست

قدس آنلاین-گروه استان ها- سرور هادیان: میرزایی اظهار می‌دارد: بعدها با هنرمندان این رشته مرتبط شدم که این ارتباط و دیدارها و رفتن به نمایشگاهای مختلف سبب ادامه جدی در این راه شد.

برای دلم نقاشی می‌کشیدم

این هنرمند شهرمان تصریح می‌کند:حدود ۱۰سالی است که به صورت جدی نقاشی می‌کشم؛ اما حرفه اصلی من و درآمدم تمام سال‌ها خارج از بحث هنر بوده واز ابتدا برای دلم نقاشی می‌کشیدم و در حال حاضر هم سعی کرده‌ام تجربیاتم را در اختیار علاقه‌مندان به این هنر قراردهم.

 وی که در چندین نمایشگاه انفرادی و گروهی حضور داشته است درباره تکنیک و سبک کارش می‌افزاید: من بیشتر تجربی کار کردم و به اعتقاد من یک هنرمند در هر رشته‌ای علاوه بریاد گرفتن و تجربه و ممارست در کار باید به مطالعه مداوم نیز بپردازد سبک کارمن رئالیست و با رنگ وروغن کار می‌کنم.

هنر حس خوب مشترک
این هنرمند نقاش درباره حس مشترک خوب هنر در بین همه انسان‌ها اظهارمی دارد:گرایش هر انسانی در بدو دیدن به طرف زیبایی‌ها این است که به سوی آن قدم برمی دارد. اگر چه گاهی ممکن است یک اثر تابلویی مفهومی باشد و شما را برای مدتی به فکر فروبرد.
وی در ادامه تصریح می‌کند: هر نقاشی در صورتی می‌تواند موفق باشد که ابتدا به یک شناخت درست از خودش برسد اگر به این حس رسید که خودش را پیدا کند،موفق خواهد شد و در غیر این صورت نمی‌تواند به آن دست یابد.

استاد میرزایی با اشاره به این نکته که متأسفانه در حال حاضر عدم امکان چرخه اقتصادی هنر در شهرمان سبب شده است که هنرمندان زیادی عزلت را برگزینند و فقط برای حس درونی و عشق به هنرشان این هنر را ادامه دهند و حفظش کنند، می‌گوید: به هرحال عشقی که یک هنرمند به کارش می‌ورزد خودش و هنرش را زنده نگه می‌دارد؛ اما به اعتقادمن در جامعه امروزی ما هنر زنده نیست.

مکانی برای عرضه آثار هنری داشته باشیم

وی تأکید می‌کند: به اعتقاد من هنرمند قابل احترام است و باید شأن و جایگاه و شخصیت او حفظ شود. او برای عرضه آثارش نیاز به فضا دارد؛ اما این فضا باید مکانی باشد که امکان عرضه هنر هنرمند با حفظ جایگاهش باشد. هنرمند نمی‌تواند کنار خیابان تابلو هایش را ارائه دهد.

وی می‌گوید: می‌توان با برنامه ریزی محل ارائه آثار هنری را برای هنرمند فراهم کرد تا هم زائران و مجاوران و گردشگرها بتوانند براحتی به صورت مداوم به آن جا مراجعه کنند و مردم هم بدانند از مکان ثابتی می‌توانند هدایا و سوغات هنری تهیه کنند.این آثار می‌تواند نقاشی، کوزه‌های سفالی، مجسمه، خط زیبایی،منبت کاری و... باشد.

 اولویت هنری نداریم

 این مدرس نقاشی خاطرنشان می‌سازد:متأسفانه تا زمانی که وضعیت معیشتی مردم دغدغه اصلی آن‌ها باشد به طور قطع عموم مردم اولویت هنررا ندارند و این در حالی است که هنرمند هم جزئی ازهمین مردم است.

این هنرمند نقاش درادامه درباره خروجی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های هنری نیز اظهار داشت: اگرچه در حال حاضر تعداد زیادی از نسل جدید علاقمند به هنر بخصوص هنر نقاشی هستند ودرکشورمان و شهرمان دارای استادان مشهوری هستیم؛ اما این هنر نیاز به همت و تلاش و ممارست بسیاری نیازمند است و باید عاشق بود تا بتوانی پای آن ماند.

وی تصریح می‌کند: بسیاری از علاقمندان در راه این هنر گام می‌گذارند، اما خروجی این افراد به تعداد ورودشان نیست واز بین همه آن‌ها چند نفر می‌توانند استادان مشهور و هنرمند شوند.

وی در ادامه با اشاره به این نکته که بسیاری از هنرمندان، نقاشان خوب و مطرحی هستند، اما باید معلمان خوبی هم باشند، تأکید کرد: هنرمند باید به روز و اهل مطالعه باشد و قدرت تدریس و آموزش داشته هایش را نیز داشته باشد.

استاد میرزایی خاطر نشان می‌سازد:هنر دارای جایگاه خاصی است و باید بدانیم برای زیبا سازی شهر می‌توان از هنر استفاده هایی بسیاری را برد، اما باید بدانیم هنردارای توانایی‌های بسیار بیشتری از رنگ زدن یک دیوار و کشیدن تصاویر است.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.