قدس آنلاین- در کنار همه مواهبی که خداوند به طور اختصاصی به اشرف مخلوقاتش ارزانی داشته، بی تردید حس «عشق» یکی از بهترین و شیرین‌ترین آن هاست، حسی که از اعماق وجود ریشه می‌گیرد و به پشتوانه قدرتش، پشت هر سختی را در گود روزگار به خاک می‌مالد.

همین «عشق» است که برای قرن‌ها زائرانی را از گوشه دنیا با مغناطیسی بی نظیر به مرکزی به اسم «کربلا» جذب می‌کند که نه قطع دست و پا و نه سختی چند شبانه روز پیاده روی در بیابان، هیچ کدام نمی‌تواند مانع از آن شود تا در ایام اربعینِ سیدالشهدا(علیه السلام) خود را به کربلا نرساند و زیباترین تصاویر از عشق بازی را در قاب چشمان تاریخ ثبت نکند.

عشقی که در گفت وگو با زائران اربعین حسینی و برخی جاماندگان از قافله دلدادگان اربعین، ابعاد آن را به بحث گذاشته‌ایم.

مهدی صلاحی، کارمند که تجربه چند سال حضور در پیاده روی اربعین را دارد، درباره احساسی که نسبت به پیاده روی اربعین دارد، گفت: اگرچه ما بسیار در روضه‌ها و جلسات عزاداری از مصایب اهل بیتِ سیدالشهدا(علیه السلام) در ایام اسارت شنیده‌ایم، اما پیاده روی اربعین سبب می‌شود تا در هر گام به طور عملی و عینی بتوانیم گوشه‌ای از آن مصایب را درک کنیم و این ما را به امام(علیه السلام) و اهداف عاشورا نزدیک می‌کند.

وی با اشاره به محبت و خدمت بی دریغ مردم عراق به زائران اربعین، افزود: وقتی این همه محبت را که ریشه در عشق به اهل بیت(علیهم السلام) دارد، می‌بینیم، غطبه می‌خوریم. افزون بر این، شور خاص اربعین در عین صلح آمیز بودن و برخورداری از آرامش این جمعیت چندمیلیونی چنان حس شیرینی را در وجود آدم ایجاد می‌کند که با هیچ حس دیگری قابل مقایسه نیست و از طرفی آبی است بر آتش افروزی آن‌ها که می‌خواهند شیعه را خشن نشان دهند.

صلاحی تصریح کرد: جالب آنکه این شور و شوق فقط به عراق و شهرهای نجف و کربلا محدود نمی‌شود، بلکه در ایران هم از چند روز پس از عاشورا، شور اربعینی بر جامعه حاکم می‌شود و نوعی التهاب شیرین را زیر پوست کوچه و شهر که خود را آماده درک اربعین می‌کند، می‌بینیم.

وی در پاسخ به این پرسش که چرا به جای سفرهای تفریحی یا حضور در اماکن زیارتی که از رفاه بیشتری برخوردارند، پیاده روی اربعین با سختی‌های خاص خودش را انتخاب کرده است، بیان کرد: پیاده روی اربعین لذتی دارد که اگر کسی یک بار آن را تجربه کند، دیگر این لذت را با هیچ سفر و اقامت در هیچ هتل مجهزی در دنیا عوض نمی‌کند؛ آن‌ها هم که هزینه برای زیارت اربعین را بیهوده و گزاف می‌شمارند باید بدانند هزینه برای زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) هر چقدر هم که باشد زیاد نیست و اصلاً باید برای نمایش شور و شوق حسینی به جهان هزینه کنیم.

صلاحی تأکید کرد: متأسفانه برخی عادت کرده‌اند که بی دلیل هر عمل مذهبی را زیر سؤال ببرند؛ برای مثال بگویند هزینه زیارت اربعین صرف امور خیریه و کمک به ایتام و فقرا شود، در حالی که نمی‌دانند این زائران اربعین‌اند که در طول سال به پیروی از مولایشان به ایتام و فقرا رسیدگی می‌کنند.

پای یک عشق در میان است!

منصوره قنادیان، خبرنگار و فعال فرهنگی هم که تجربه حضور در پیاده روی اربعین را دارد، گفت: به نظرم مغناطیسِ حسینی از اربعین سرچشمه می‌گیرد، این نیروی عشق است که مثل آهنربا انسان را به کربلا می‌کشاند و همه را چنین شیدای حرم حضرت ارباب(علیه السلام) می‌کند.

وی ادامه داد: بدون تردید عاملی فرامادی و معنوی چنین شورِ باشعوری را رقم می‌زند که این جمعیت چندمیلیونی با این حد از ایثار، گذشت، صلح و آرامش به سوی مرکز ثقل جهان یعنی کربلا رهسپار شوند.

قنادیان تأکید کرد: تصریح قرآن به زنده بودن شهید پس از مرگ مادی، راز پویایی و حیات عاشورا در طول تاریخ را فاش می‌کند، حیاتی که در اربعین اوج می‌گیرد و برای یک سال آینده، زندگی فردی و اجتماعی ما را متأثر و متحول می‌کند.

نویسنده کتاب‌های دفاع مقدس ابراز کرد: هر عزاداری پس از عاشورا تا اربعین صبر ندارد پازل عشق و شور حسینی را در سبک زندگی خود تکمیل کند؛ مهم آنکه اربعین در کنار این آثار فردی، تأثیرات جهانی و اجتماعی هم دارد زیرا اصلاً عاشورا فرازمانی و فرامکانی و جاری در رگ‌های تاریخ است.

وی با ابزار تأسف از شبهه افکنی برخی درباره چرایی رفتن به زیارت اربعین، بیان کرد: زیارت اربعین اصلاً هزینه‌ای ندارد و هزینه مختصر ویزا و تردد در مقابل معنویت و دستاوردهای این زیارت هیچ است؛ اصلاً من معتقدم که باید برای آن یارانه و کمک دولتی به زائران داده شود. جای بحث نیست که چندین برابرِ هر هزینه‌ای در راه سیدالشهدا(علیه السلام) و در مسیر عاشورا به انسان باز می‌گردد، افزون بر این، امام(علیه السلام) خود همه هزینه‌ها را در کنار ایمنی و سلامت زائران تأمین می‌کنند.

قنادیان یادآور شد: کاش می‌شد ایران به عنوان پرچمدار آموزه‌های شیعی و فرهنگ عاشورا تسهیلاتی را از نظر مادی و ارزی و... تدارک می‌دید تا بیش از این‌ها فرهنگ اربعین در لایه‌های مختلف مردم نفوذ کند.

چای اربعین هم با همه چایی‌ها فرق می‌کند

محمدی، دانش آموخته سطح دو حوزه خواهران نیز درباره چرایی تکرار چندباره حضور در پیاده روی اربعین، بیان کرد: هر کس یک بار پیاده روی اربعین را تجربه کرده باشد، دیگر دست خودش نیست و نمی‌تواند آتش عشق سرکش برای تجربه دوباره آن را خاموش کند.

وی ادامه داد: یک طرف تویی و کشش درونی ات، یک طرف خداحافظیِ اطرافیانی که هر روز به آن‌ها التماس دعا می‌گویی و برای زیارت اربعین بدرقه شان می‌کنی، اینجاست که بی طاقت می‌شوی و اگر همراه این کاروان نشوی، در می‌مانی.

محمدی درباره عامل انگیزه بخش برای تحمل سختی‌های پیاده روی اربعین تصریح کرد: از هر کس بپرسی فقط و فقط عشق و شور حسینی را دلیل این همه تحمل می‌داند، چنان که بسیاری نه فقط مسیر نجف به کربلا بلکه از مرز تا کربلای ارباب(علیه السلام) پیاده روی می‌کنند، بدون اینکه خستگی و شکوه‌ای داشته باشند.

این طلبه حوزوی گفت: در یکی از نوحه‌های حضرت(علیه السلام) شنیدم که مداح می‌گفت: برای کسی که کربلا را دیده توصیف بهشت دیگر جذابیتی ندارد و واقعاً این طور است، آنجا حتی چایی‌ها هم حس نوشیدنی‌های بهشتی که وصف شان را در قرآن و روایات خوانده‌ایم، دارند، اصلاً همه آنچه با این پیاده روی گره خورده، طعم دیگری دارد که شیرینی‌اش هرگز از زیر زبان جانت نمی‌رود.

حس شیرینِ سبک زندگی اربعینی

رضا حسینی، از خادمان موکب‌های ایرانی در مسیر نجف به کربلا نیز با اشاره به بی تابی هر ساله‌اش برای رسیدن ایام اربعین و خدمت به زائران حسینی، گفت: آنچه بیش از هر چیز بر زیبایی این پیاده روی می‌افزاید سبک زندگی خاص این چند روز است که سراسر گذشت و ایثار، محبت و کمک به یکدیگر و مهربانی است که شاید در دیگر ایام سال هرگز در این حجم و کیفیت دیده نشود.

وی ادامه داد: ما بسیار در جلسات اهل بیت(علیهم السلام) و نیز در مطالعه مربوط به دوران ظهور امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) از شرایط دولت کریمه و نوع روابط مردم با یکدیگر شنیده و خوانده‌ایم که مدینه فاضله را محقق می‌کند و امروز اربعین ماکتی از آن مدینه و سبک زندگی در دولت امام عصر است؛ چنان که مردم از مال و زندگی و جان خود می‌گذرند تا به زائران سیدالشهدا(علیه السلام) خدمت کنند.

حسینی تأکید کرد: صمیمت‌ها در پیاده روی اربعین به گونه‌ای است که حس یک خانواده چندمیلیون نفری را بر جمعیت حاکم می‌کند، نه خبری از خودخواهی هست نه منیّت و برتری جویی، هر چه هست خدمت است و ایثار که در نگاه‌های محبت آمیز و دست هایی که برای کمک دراز می‌شوند، جلوه می‌کند.

قلبم را همراه زائران روانه می‌کنم

زهرا رضایی، بانوی خانه دار نیز با ابزار تأسف از عدم امکان حضور در پیاده روی اربعین گفت: هر بار که کسی از اطرافیان حلالیت می‌طلبد و برای حضور در پیاده روی اربعین خداحافظی می‌کند یا هر بار که تصاویر زائران اربعین را در تلویزیون می‌بینم بی‌اختیار اشک‌هایم سرازیر می‌شود و احساس تأسفی بزرگ به قلبم چنگ می‌زند؛ با اینکه تجربه حضور در این پیاده روی را ندارم، اما از تعریف خاطرات دیگران دریافته‌ام این سفر همه حس خوبی را که می‌تواند رنگ زندگی را تغییر دهد، در خود دارد.

وی ادامه داد: کم اتفاق افتاده که تصویر شهر و دیاری را ببینم و آرزوی رفتن به آنجا را در دل داشته باشم، اما پیاده روی اربعین سفری است که بارها برای جا مانده از حاضرانش، آه حسرت کشیده‌ام و نمی‌توانم درک کنم چطور برخی می‌توانند نسبت به این زیارت و عشقی که در آن موج می‌زند ایراد بگیرند و زائران اربعین را به هدر دادن هزینه و وقت متهم کنند!

این بانوی خانه دار اظهار امیدواری کرد که برای یک بار هم که شده توفیق درک و حضور در پیاده روی اربعین را داشته باشم و با آرزوی این سفر از دنیا نروم. هر چند هر سال قلبم را با زائران روانه کربلا می‌کنم.

مروری بر این سخنان و شور عشقی که در دل‌ها برای زیارت اربعین موج می‌زند، ثابت می‌کند که وعده خدا بر آنکه هر دم محبت به سیدالشهدا(علیه السلام) در قلب‌ها افزایش می‌یابد، برحق است و هر چه توطئه و شبهه شود تا آن را به حاشیه برانند و مانع از میدان داری‌اش شوند، این عشق را پایانی نیست.