قدس آنلاین- دولت یک عیدی ۷۷۰ هزار تومانی برای حقوق بگیران مرحمت فرموده و قرار بوده ۳۰۰ هزار تومان هم به عنوان عیدی به هر ایرانی اعطا شود که البته هنوز در مرحله وعده و مطالعه است و احتمالاً منتفی خواهد شد.
شنیدم شرکت‌های آب و برق و مخابرات و گاز و فاضلاب و نوسازی شهرداری به تحرک درآمده‌اند، قبوض مربوط را پیش از اینکه عید شندرقاز مرحمتی در دست مردم آب شود در خانه‌ها ارسال دارند که خدای نکرده حقوق دولت تضییع نگردد و مردم به دولت مدیون نباشند!
۷۷۰ هزار تومان یعنی هیچ؛ یک دست لباس درست و حسابی با آن نمی‌توان خرید، پیشتر در سال یک مرتبه چهار دست کت و شلوار به خیاط قدیمی‌ام سفارش می‌دادم که وقتی جلوی دوربین تلویزیون قرار می‌گیرم سر و وضعم منظم و آراسته باشد، حرف درنیاورند، نگاه کنید کارشناس تاریخ تلویزیون ژنده پوش و کهنه‌پوش است.
ده سال پیش اجرت دوختن یک کت و شلوار حدود ۳۰۰ هزار تومان بود، شد ۴۰۰ هزار تومان، ۵۰۰ هزار تومان، ۶۰۰ هزار تومان، ۷۰۰ هزار تومان! دیدم از پسش برنمی‌آیم، یک دست دوختم شد ۸۰۰ هزار تومان! گفتم، کفن شود آن بدنی که برای یک دست لباس ۸۰۰ هزار تومان خرجش شود. لباس دوخته هم که تعریفی ندارد مثل اونیفورم است. از خیر لباس دوختن گذشتم. بعد نشستم حساب کردم دیدم درونمان خودمان را می‌سوزاند، بیرونمان دیگران و حسودان را؛ زیاد لباس که بپوشی می‌گویند طرف نجومی حقوق می‌گیرد.
بیشتر خیاطی‌های سفارشی دوز هم بیکارند. لباس دوختن متروک شده است بنجل جات چینی و پوشاک بهتر ترکی بازار را قبضه کرده است. رسم لباس نو برای سر سال نو دوختن و به تن کردن از مد افتاده است. یک خیاط قدیمی که برایم از سال‌ها پیش لباس می‌دوخت مغازه‌اش را برچیده و شغل دیگری انتخاب کرده است! دیگری هم پارکینسون گرفته و حوصله و حال سوزن زدن به پارچه ندارد!
دولت محترم هر سال و گاهی هر چند ماه به نحوی بر ارقام قبض‌های آب و برق گاز و آبفا و مخابرات می‌افزاید. در مورد حقوق بگیران خسیس و سختگیر و در مورد خودمانی‌ها و خواص دست و دلباز است. دیدید که آخر هم مصوبه گذراند و حقوق ۵/۱۹ میلیون تومانی را رسمی و قانونی کردند!
برابر نص قانون یارانه، حقوق بگیرانی که جمع درآمد ماهانه آنان در سال زیر ۳۵ میلیون تومان است حق دریافت یارانه ۴۵ هزار تومانی را دارند، اما دولت با ترفند و تمهید یارانه هزاران هزار حقوق بگیر را که حقوق سالانه آنان چند میلیون با ۳۵ میلیون تومان فاصله دارد قطع کرده است و در عوض تا قبل از افشای حقوق نجومی به مشتی نازپرورده متعنم دوست و خودی حقوق بالای ۵۰ میلیون تومان با انواع مزایا حتی حق بستی و میوه و پاپ کورن و آجیل عصرانه تقدیم می‌کرده است، حالا هم که می‌خواهند یارانه ۳۰ میلیون را قطع کنند!
در فضای مجازی در شبکه‌های اجتماعی دیدم گریه و زاری خریداران مسکن مهر، مردی کارمند، ژولیده و نحیف، زنی چادری که شیوه سخن گفتن او بسیار فصیحانه و ادیبانه و پاکیزه‌تر از برخی از خانم‌های نماینده مجلس بود و عده‌ای از مردم بی‌پناه بی‌مسکن را پخش می‌کرد که از عداوت وزیر راه با مسکن مهر ناله و ندبه می‌کردند و آن شخص کارمند می‌پرسید: دشمنی شما با دولت قبلی چه ربطی به ما مردم دارد؟
چهره‌های افسرده و پریشان آنان غمم را دو چندان کرد:
«تو کز محنت دیگران بی‌غمی نشاید که نامت نهند آدمی».
هیچ کس منکر نیست که تحریم‌های پی در پی آمریکا مشکلات فراوانی برای ملت ایجاد کرده است، ولی در این شرایط چرا دولت این همه خرج تراشی کند؟ این همه حقوق و مزایا به نورچشمی‌ها بدهد؟ راستی چرا؟
اخیراً نمایندگان مجلس شورای اسلامی که همه دم از مدرس می‌زنند، حقوق خود را تا ۱۰ میلیون تومان افزایش دادند! ارقام نشان می‌دهد یک نماینده مجلس به طور متعارف ۵/۳۲ میلیون تومان در ماه حقوق و مزایا دارد! وام رهن مسکن ۲۵۰ میلیون تومانی، وام اتومبیل، حق داشتن دفاتر در تهران و شهرستان ها، حقوق محافظ و منشی و انواع مزایا را برای خود نوشته‌اند! آخر کسی که از این همه مزایا برخوردار باشد، چگونه می‌تواند درد مردم را درک کند؟
از هر وزیر و مقام مسئولی که می‌پرسی حقوق جناب عالی چقدر است می‌فرمایند، من از دانشگاه حقوق می‌گیرم!
من نفهمیدم مگر این دانشگاه گنج خانه قارون است که به همه حقوق می‌دهد؟ دانشگاه آیین نامه و مقرراتی دارد، ساعات تدریسی دارد، استاد یا استادیار یا دانشیار یا حتی دبیر و مربی باید روزهایی چند در دانشگاه حضور یابد، تازه این مسئولانی که حتی سخن گفتن عادی خود را نمی‌دانند چه موادی در دانشگاه تدریس می‌کنند؟ آخر چرا باید بین وزیران و مسئولان و مدیران عامل شرکت‌های دولتی و حقوق بگیران عادی این قدر تفاوت حقوق جود داشته باشد؟
چرا دولت صرفه جویی پیش نمی‌گیرد؟ مثلاً رئیس جمهوری و وزیران چرا از یک چهارم حقوق و مزایای خود صرف نظر نمی‌کنند و آن را به خزانه برنمی گردانند؟ چه ضرورتی دارد این همه به سفرهای خارجی بروند؟
چرا حقوق رئیس جمهوری و وزیران اعلام نمی‌شود؟ ثروتمند بودن از راه صنعت و حرفه و تخصص جرم نیست و بعضی وزیران جزو دانشمندان بزرگ هستند، ولی کسانی که از خزانه دولت حقوق می‌گیرند، چه ایرادی دارد مردم بدانند دریافتی آقایان و خانم‌ها چه مبلغی است؟
نظر شما