قدس آنلاین- گروه استان ها - وحید صدر: رئیس بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی  در حضور مردم شهرستان چرداول قول اعطای ۲۰۰ میلیارد ریال اعتبار اشتغال زایی به روستائیان دارندگان مدارک فنی و حرفه ای را داد. قولی که شاهدان بسیاری آن را ثبت و ضبط کردند، شاهدانی اعم از مردم، رسانه ها، مسئولین و ... همه آن را در خاطر خود دارند.

جناب آقای سعیدی کیا! بایستی یادآور شوم که بر اساس قول و تعهدی که شما به مردم دادید، صدها نفر از مردم شهرستان چرداول منتظر تحقق قول هایتان هستند، قولی که موجی از امید را در دل مردم به راه انداخت تا بلکه با تسهیلات ارزان قیمتی که شما قولش را دادید، کار و کاسبی راه اندازند و لقمه نان حلالی به دست آورند!!

اما این قول شما که در محضر خداوند و مردم شریف منطقه در مکانی مقدس دادید، کماکان فراموش شده، شاید هم فراموش کرده اید که اصلاً به این نقطه از ایران اسلامی آمده اید و جمع زیادی از مردم را از روستاهای دور و نزدیک جمع کردید و منتظر وعده های شیرین تر از عسلتان شدند، اما این وعده ها فقط حرف بود و عملاً هیچ کاری برای آن تا این لحظه صورت نگرفته است.

بسیاری از خانواده ها کماکان منتظرند، منتظر تحقق وعده های شما هستند که از اسفندماه گذشته تاکنون شنیده اند و هر چند پرونده هایی برای دریافت تسهیلات تشکیل داده اند، اما تاکنون تنها و تنها با امروز و فردا شنیدن، ریالی تسهیلات دریافت نکرده اند.

جناب آقای سعیدی کیا! آیا می دانید میزان تسهیلاتی که قرار بود به مردم برای اشتغالزایی بدهید، هر لحظه از ارزش آن کاسته می شود؟ آیا می دانید که بر فرض ۳۰ میلیون تومان سال آینده برای کار ارزشش به مراتب کمتر از امسال خواهد بود؟ آیا میدانید تورم و کاهش ارزش پول ملی در مقابل ارزهای پر قدرت، این تسهیلات وعده داده شما را به سمت صفر پیش می برد و عملاً کارایی برای ایجاد اشتغال ندارد؟

جناب رئیس سازمان بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی! آیا می دانید که قریب یک هزار نفر از مستضعفان روستاهای چرداول نزدیک یک سال است چشم انتظار تحقق وعده جنابعالی هستند؟ آیا می دانید چشم انتظاری بسیار سخت و طاقت  فرساست؟ آیا اصلاً می دانید مستضعف یعنی چه؟ آیا اصلاً می دانید درد فقر و بیکاری چیست؟ آیا از جیب خالی مستضعفان که به قول حضرت امام (ره) صاحبان اصلی این انقلاب هستند، خبر دارید؟

براستی که سخن گفتن و وعده سرخرمن دادن چه راحت است! اما سخنانی که بذر امید در دل مردم بکارد و ماحاصل آن ناامیدی و یأس باشد، در پیشگاه خداوند، گناهی نابخشودنی است.

ژست گرفتن پشت تریبون و اظهارنظر کردن را هر کسی می تواند انجام دهد، اما مرد عمل بودن و کار را به سرانجام دادن کار هر کسی نیست! در این سالها بسیار از این وعده ها، تحقق آرمان ها و ... شنیده ایم، اما امروز می بینیم که تنها در پشت  تریبون ها و مصوبات کاغذی بوده و در عمل تحققی صورت نگرفته و مردمی که کماکان پس از خدا، چشمهایشان به دهان های مسئولان دوخته شده تا بلکه سخنی شیرین بشوند و برای دقایقی و یا روزهایی اندکی خوشی را تجربه کنند! اما ماحصل آن رخنه ناامیدی در دل مردم است که بذرش را امثال شما در دل مردم می کارند!

پیشنهاد می کنم که جناب سعیدی کیا یا رسماً از مردم عذر خواهی کنید به خاطر عدم تحقق وعده تان، یا سریعاً و بدون طی بروکراسی طاقت فرسای اداری، دستور اجرای وعده هایتان را بدهید، البته اگر این هم تنها وعده نباشد!