قدس آنلاین-در روایتی از دختر رسول خدا حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) آمده  است: خداوند اطاعت و پیروی از ما اهل بیت را سبب برقراری نظم اجتماعی در امت اسلامی و امامت و رهبری ما را عامل وحدت و در امان ماندن از تفرقه‌ها قرار داده است. [۱]

برقراری نظم اجتماعی، مصون ماندن از تفرقه، وحدت کلمه امت اسلامی؛ سه عنصر کلیدی در برقراری حکومت اسلامی و جامعه‌ای سالم است که از این روایت شریف مستفاد می‌شود و تنها در پرتو رهبری اهل بیت(علیهم السلام) قابل تحقق است. تردیدی نیست، تبعیت از اولی الامر که خود انسان‌هایی الهی هستند، جامعه را به سمت تعالی حقیقی و اهداف الهی پیش خواهد برد؛ امری که متأسفانه با رحلت نبی مکرم اسلام و غفلت از دستور الهی «أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُوْلِی الْأَمْرِ مِنْکُمْ» رنگ دیگری گرفت و جامعه اسلامی را از مسیر اصلی دور کرد. اولی الامر که در لسان شیعه به ائمه هدی(علیهم السلام) اطلاق می‌شود انسان‌هایی کامل و الهی‌اند، بنابراین تبعیت از ایشان سبب می‌شود جامعه اسلامی به سمت اهداف عالیه مبتنی برآموزه‌های دینی هدایت شود و برکات متعددی را برای جامعه اسلامی و مردم مسلمان در پی داشته باشد. برکاتی چون ایجاد وحدت کلمه در بین آحاد جامعه، افزایش اقتدار جامعه اسلامی در مقابله با دشمنان دین در پرتو همدلی و همراهی مردم با حکومت، رونق بخش‌های مختلف جامعه، گذار از مشکلات وموانع پیش رو با صبر و بردباری و همراهی امت، تحکیم روابط اجتماعی و رواج سبک زندگی مبتنی برآموزه‌های دینی بخشی از مواردی است که در صورت تبعیت مردم از ولی امر قابل تحقق است.

امام علی (علیه‌السلام) که ولایت ایشان در غدیر خم از سوی پیامبر عظیم الشأن اسلام اعلام شد، در دوره زعامت خویش برجامعه اسلامی تلاش کرد سیره نبوی و آموزه‌های دین مبین اسلام را در جامعه پیاده کند. ایشان که خود عامل به همه فرامین الهی بود، برای رهبر و مردم حقوقی متقابل برمی شمارد و رعایت دو جانبه این حقوق را عامل پایداری پیوند ملّت و رهبر و عزّت دین و عامل امیدواری مردم در پایداری حکومت و مأیوس شدن دشمنان می‌داند.

همان طور که آثار و برکاتی بر پیروی از ولی امر مترتب است، زیان سرپیچی از ولی نیز گسترده و موجب جسارت دشمنان به جامعه اسلامی می‌شود، تفرقه را درمیان مردم حاکم می‌گرداند و اساس و بنیاد جامعه اسلامی را به خطر می‌اندازد.

امیرالمؤمنین علی(علیه‌السلام) در بخشی از خطبه خود به پیامدهای زیانبار تبعیت نکردن مردم از ولی می‌پردازد و می‌فرماید: «و امّا اگر مردم بر حاکم سلطه ورزند، یا زمامدار بر مردم ستم کند، وحدت کلمه از بین می‌رود و نشانه‌های ستم آشکار، نیرنگ بازی در دین فراوان، راه گسترده سنّت پیامبر(ص) متروک، هواپرستی بسیار، احکام دین تعطیل و بیماری‌های دل فراوان گردد؛ مردم از اینکه حقّ بزرگی فراموش می‌شود، یا باطل خطرناکی در جامعه رواج می‌یابد، احساس نگرانی نمی‌کنند؛ پس در آن زمان نیکان خوار و بَدان قدرتمند می‌شوند و کیفر الهی بر بندگانْ، بزرگ و دردناک خواهد بود. »[۲]

در عصر غیبت نیز که مدیریت جامعه اسلامی بر عهده ولی فقیه گذاشته شده است، رعایت اصول حاکم برروابط متقابل رهبر و مردم ضروری است، زیرا تجربه نشان داده هرچه میزان ارتباط و پیوند متقابل جامعه با ولی بیشتر باشد، برکات آن نیز بیشتر متوجه جامعه شده است. حوادثی که در طول دوران پس از انقلاب اسلامی بر ایران تحمیل شد، هریک می‌تواند یک نظام را ازپای درآورد، اما در پرتو پیروی مردم از رهبر از آن عبور کرده و همچنان در دوران کنونی با تمسک به همین اصل به پیش می‌رود.

پی نوشت‌ها:

۱- بحار الانوار، ج ۴۳، ص ۱۵۸

۲- نهج البلاغه، خطبه ۲۱۶