ترامپ بیشتر از هر رئیس جمهور دیگری در ایالات متحده آمریکا تشنه تاریخ سازی است. این موضوع بعد از آن به وجود آمد که با دلایل ساختارشکنانه خودش تعهدات مهم بین المللی را یکی پس از دیگری نقض کرد. (پیمان نفتا، معاهده پاریس، معاهده برجام و پس گرفتن امضا از بیانیه پایانی اجلاس جی 7 ) ترامپ در ابتدا با امضای بیانیه نشست گروه 7 موافقت کرد. او در نشست خبری در آستانه خروج زود هنگامش از این اجلاس، روابط خود با متحدان غربی را بسیار خوب توصیف و «از کار خوب» جاستین ترودو در میزبانی این نشست تعریف کرد. با این حال چند ساعت بعد، در توییتی همراه با خشم در هواپیمای ریاست جمهوری، به دلیل اظهاراتی که ترودو بعد از نشست بیان و تعرفههای جدید آمریکا را «نوعی اهانت» تعبیر کرده بود، از خروج خود از بیانیه گروه 7 خبر داد.
حالا اما مسئله کره شمالی با تمام فراز و نشیب هایی که میان او و کیم جونگ اون در دو سال گذشته اتفاق افتاده است، میتواند بهترین موضوع برای تاریخ ساز بودن دونالد ترامپ در دوره ریاست جمهوریاش باشد. چیزی شبیه همان نیتی که باراک اوباما در تلاش بود با ایران انجام دهد. تلاشی که منجر به تجربه برجام شد و در نهایت با تغییر دولت در آمریکا عملاً به باد فنا رفت!
همچنان که سایر ناظران جهانی نیز هیچ کدام از این تزلزلهای مهم ترامپ را در تصمیمات جهانی فراموش نکردهاند. در نخستین واکنش روسها از سرنوشت این تفاهم اظهار نگرانی کردهاند. در این چارچوب «دیمیتری نوویکوف» رئیس کمیته امور خارجی دومای روسیه گفته است چنانچه اقداماتی واقعی از جانب آمریکا صورت نگیرد، کرهشمالی نیز نمیتواند به طور کامل به وعدههای آمریکا اعتماد کند.
«کنستانتین کساچیف» رئیس کمیته امور بینالملل شورای فدراسیون روسیه نیز تأکید کرده است، اظهارات دونالد ترامپ مبنی بر اینکه روند خلع سلاح هستهای کرهشمالی بزودی آغاز خواهد شد، بیشتر شبیه به یک آرزوست تا یک واقعیت. وی افزود: «هنوز مشخص نیست که هر دو طرف این توافق بلافاصله آنچه را که در سنگاپور متعهد به تحققش شدهاند، اجرایی کنند».
دیدار ترامپ و کیم جونگ اون هرچند که مورد توجه تمام و کمال رسانههای جهان قرار گرفته است؛ اما دقت در جزئیات مفاد تفاهم نامه اولیه و سخنان رهبران دو کشور در نشست خبری پس از دیدار حاکی از آن است که مذاکرات کره شمالی و آمریکا برای به سرانجام رسیدن راه زیادی پیش رو دارد.
ترامپ در سخنان خود در نشست خبری تأکید کرده است که تحریمهای آمریکا تا آخرین زمانی که کره شمالی تمام تسلیحات هستهای خود را نابود میکند، باقی خواهد ماند و البته نکته مهمتر سخنان رئیس جمهور آمریکا دقیقاً همان مسئله این است که در مورد مشابه برجام قابل پیش بینی بود. ترامپ در این دیدار بصراحت گفت که موضوع حقوق بشر در کره شمالی دومین سرفصلی است که باید در روند مذاکرات به آن پرداخته شود.
اگر سخنرانی معروف جرج بوش پسر را در خصوص محور شرارت خواندن ایران به یاد داشته باشید، شاید در ذهن شما هم این سؤال مطرح شود که چرا در 17 سال گذشته تمام مشغولیت سیاست خارجی آمریکا معطوف به منطقه غرب آسیا و جنوب شرقی آسیا بوده است؟ چرا دستاورد مهم دولت اوباما میشود توافق نامه برجام و دستاورد مهم ترامپ هم احتمالاً میشود همین توافق نامه با کره شمالی؟
حال با یک همذات پنداری کوچک میان برجام و توافق احتمالی میان آمریکا و کره شمالی این سوال مطرح میشود که از کجا معلوم که در دوره بعدی ریاست جمهوری آمریکا فرد دیگری بر مسند قدرت ننشیند و توافقنامهای را که ترامپ آن را با افتخار به امضا رسانده است سخیف و بی ارزش و یکطرفه نخواند و وعده پاره کردنش را به طرفدارانش ندهد؟
آیا زمان آن نرسیده است که یکبار برای همیشه بپذیریم سرنوشت کشورها را تنها ملت همان کشور خواهند ساخت و هیچ کشور ثالثی بدون طمع و چشم داشت دست دوستی به سمت رقیب دراز نمیکند؟ چرا از دوره مشروطه تاکنون هنوز در حال آزمودن این تجربه در سنوات مختلف بودهایم و همچنان هم برخی معتقدند کلید حل بحرانها از راه امتیاز دادن و معامله کردن با ابرقدرت میگذرد؟
۲۳ خرداد ۱۳۹۷ - ۱۵:۱۰
کد خبر: 605493
از کجا معلوم که در دوره بعدی ریاست جمهوری آمریکا فرد دیگری بر مسند قدرت ننشیند و توافقنامهای را که ترامپ آن را با افتخار به امضا رسانده است سخیف و بی ارزش و یکطرفه نخواند و وعده پاره کردنش را به طرفدارانش ندهد؟
نظر شما