به گزارش قدس آنلاین، گوچی فوتبال ایران که فصل نسبتا موفقی را در لیگ اردیویسه به همراه هیرنفین گذرانده بود، در فهرست نهایی کارلوس کی‌روش برای جام جهانی ۲۰۱۸ قرار گرفت ولی برخلاف چهار سال قبل نتوانست حتی یک دقیقه در سه بازی برابر مراکش، اسپانیا و پرتغال بازی کند.
با وجود اینکه تیم ملی ایران با مشکل گلزنی مواجه بود، اما رضا قوچان‌نژاد در جام جهانی به میدان نرفت و بامداد روز گذشته هم در مراسم استقبال از ملی پوشان در فرودگاه امام خمینی گفت که هیچ‌وقت تا این اندازه آماده نبوده ولی فرصت بازی را در مسابقات روسیه پیدا نکرده است.
این مهاجم ۳۰ ساله مشهدی که در ۶ سال حضورش در تیم ملی ایران گل‌های حساس زیادی ازجمله گل صعود به جام جهانی ۲۰۱۴ مقابل کره جنوبی، گلزنی به بوسنی و هرزگوین در سومین مسابقه جام جهانی ۲۰۱۴، گل برابر عراق در جام ملت‌های آسیا، گلزنی در دیدار با قطر در مرحله مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۸ و ... را به ثمر رساند، در رقابت‌های روسیه به کار گرفته نشد که از این موضوع ناراحت بود و حالا با انتشار پیامی غیر منتظره و طعنه‌آمیز در اینستاگرام که در زیر آمده از بازی‌های ملی خداحافظی کرد:
«میگن فوتبال قشنگ‌ترین ورزش دنیاست. کسی که پاهاش به توپ خورده می‌تونه این حرف رو تایید کنه. ورزش فوتبال نه به دین و مذهب فرد نگاه می‌کنه، نه به اصلیت فرد و نه به وضعیت مالیِ فرد.
ای‌کاش همه جا اینطوری به فوتبال نگاه می‌کردن..! ای‌کاش آدمایی که نور دستشونه، جاهای تاریک رو نور می‌انداختن تا همه بتونیم ببینیم، نه اینکه فقط خودشون ببینن.
بزرگترین هدف فوتبال اینه که دل مردم رو شاد کنی. درسته که در اروپا بزرگ شدم، اما از بچگی آرزوم این بود که یک روزی، حتی اگر شده یک بار توی استادیوم آزادی پیرهن تیم ملی رو بر تن کنم و بازی کنم. تنها آرزوم این بود که با فوتبالم، خانواده و هوادارانم رو شاد کنم.
این شش سالی که در تیم ملی حضور داشتم، واسم بزرگترین افتخاری بود که در فوتبال و زندگی‌ام تونستم بدست بیارم.
پوشیدن پیرهن تیم ملی واسه من بزرگترین آرزو در دنیای فوتبال بود و هنوز هم بعضی موقع‌ها باورم نمیشه که این پیرهن رو خدا برام گذاشت تا من تنم کنم.
در این سال‌ها که در تیم ملی بودم نمی‌تونم بهتون بگم چقدر خدارو شکر کردم بابت این همه لطف و محبتی که شما عزیزان به من داشتید. هیچ وقت تشویق‌هاتون رو یادم نمیره ایرانی‌های عزیز و با غیرت.
در این جام جهانی و در روزهای اخیر، خیلی‌هاتون ازم یه سؤالی پرسیدین که متاسفانه من هم جوابش رو هنوز نمی‌دونم.... شاید بهتره که بعضی از سؤال‌ها بی‌جواب و بعضی از درها توی زندگی همیشه بسته بمونن... به این نتیجه رسیدم که در قلبم، عشقِ به تیم ملی، هر روز بیشتر و بیشتر میشه، اما عقلم، شخصیتم و غرورم این اجازه رو به من نمیدن که بهترین پیرهن دنیا رو دیگه بر تن کنم... دلیلش نخواستن نیست، دلیلش اینه که بعضی مواقع باید یک تصمیم سختی رو بگیری تا بتونی زندگی‌ات رو دوباره راحت ادامه بدی.
می‌خوام از این طریق از همه آقایان در کادر فنی، تدارکات و بازیکنان عزیز تیم ملی تشکر کنم بابت این شش سالی که به من افتخار دادین. منو نه تنها کمک کردید که بازیکن بهتری بشم، بلکه از من انسان بهتری هم ساختید... تشکر بابت این همه لطف و انرژی مثبت.
مرسی از شما ایرانی های با غیرت، تک تک شما رو از ته دل دوست دارم. به امید پیروزی و پیشرفتِ تیم ملی ایران.
یا علی.»
منبع: ورزش۳
انتهای پیام/
نظر شما