عباس رافعی کارگردان و تهیه‌کننده سینما در گفت وگو با خبرنگار هنری قدس‌آنلاین، درباره لزوم شفاف‌سازی و سیاست شفاف‌سازی وزارت ارشاد در چارچوب قانون انتشار و دسترسی آزاد به اطلاعات اظهار کرد: به نظرم حرکتی که ارشاد در این رابطه در پیش گرفته بسیار مثبت است. متأسفانه هیچگاه شفاف‌سازی در مراجع دولتی ما وجود نداشته است و هیچ وقت کسانی که از رانت دولتی استفاده کردند، مشخص نشد و اسامی کسانی که برای ساخت فیلم‌هایشان پول گرفته‌اند هم منتشر نمی‌شد. بنابراین این اتفاق خوبی است که کاملاً مشخص شود چه کسانی از امکانات دولتی استفاده می‌کنند و بابت استفاده از امکانات دولتی چه کمکی به دولت و فرهنگ عمومی کرده‌اند.

وی در ادامه افزود: سوال مهمی که اینجا مطرح می شود این است که آیا فیلم‌هایی که از بودجه‌های این چنینی استفاده می‌کنند آیا در مسیر نهادی که به آنها کمک کردند گام برداشتند و توانسته‌اند در مسیر ارزش‌های جمهوری اسلامی حرکت کنند یا خیر.

رافعی تصریح کرد: در لیستی که بنیاد سینمایی فارابی منتشر کرده است، اسامی چند فیلمساز وجود دارد که ادعای اپوزیسیون دارند و چه بسا از دولت پول گرفتند و کار سفارشی ساختند اما به هیچ وجه این آثار در راستای اهدافی که برای آن پول گرفتند، نبوده است. در این میان کم نیستند فیلسمازانی که ادعای مستقل بودن دارند و بعدها معلوم شده است برای ساخت فیلمشان رانت‌های دولتی داشتند و فیلم سفارشی ساختند.

کارگردان فیلم «فصل فراموشی فریبا» متذکر شد: حالا اتفاقی که اینجا رخ می‌دهد این است که فلان کارگردان در مورد موضوع حساس و سیاسی روز فیلم می‌سازد بعد وقتی فیلم ساخته می شود به دلیل مغایرت با چیزی که باید باشد، اکران نمی شود. مشکل اینجاست که فیلمساز بدعهدی‌هایی کرده و طبق سفارش عمل نکرده است و به دلیل این مسائل فیلم قابل نمایش نیست. حالا می آید و شروع به اعتراض می کند که چرا فیلم من را متوقف کردید و طبعاض یک جریان تازه هم در این میان شکل می‌گیرد.

رافعی در بخش دیگری از سخنان خود تأکید کرد: مدیران فرهنگی هم در این میان بی‌تقصیر نیستند و اشتباه کرده‌اند. وقتی به این لیست نگاه می‌کنیم می‌بینیم مدیران فرهنگی حتی شناخت درستی از فیلمساز هم ندارند و نمی‌دانند که آیا این فیلمساز قابلیت تولید این اثر را دارد یا خیر؟ آیا فیلمسازی که به او رانت می‌دهد به خواسته‌های آن نهاد متعهد هست یا خیر. اینها سؤالاتی است که به نظرم خود مدیران فرهنگی هم جوابش را نمی‌دانند.  بنابراین متوجه می‌شویم بسیاری از این فیلم‌هایی که کمک دولتی دریافت کردند و امکان نمایش ندارند به این دلیل به این روز افتادند که با اهداف سفارش دهنده مغایرت داشتند.

این کارگردان تصریح کرد: ضمن این که حتی اگر امکان اکران هم پیدا کنند که چه بسا بسیاری از این فیلم‌ها نمایش هم داده شدند به قدری ضعیف و عاری از کار خلاقه بودند که مخاطبی نداشتند. از طرفی این مسئله یکی از آفت های کار سفارشی است چرا که این فیلمسازان می‌گویند ما سود خودمان را در تولید می کنیم و به فروش کاری نداریم. در واقع ما به عنوان پیمانکار عمل می‌کنیم و فقط اثر را می‌سازیم و به نظرم این یک زهر کشنده برای سینمای ایران است و اینگونه پول ها باعث از بین رفتن ذات سینما می‌شود و در نهایت با فیلم‌هایی مواجه خواهیم بود که به لحاظ ساختاری بی‌کیفیت هستند و شبیه فیلم‌های تلویزیونی هستند که به برخی فیلمسازان سفارش داده می‌شود. 

انتهای پیام/