درحالی که تنها چند روز به آغاز نخستین دوره تحریم‌های آمریکا مانده است، ترامپ در کنفرانس خبری که با «جوزپه کنته» نخست‌وزیر ایتالیا در واشنگتن داشت، مدعی شد که حاضر است بدون هیچ پیش‌شرطی با ایرانی‌ها دیدار کند. وی در عین حال گفت که همه کشورها را به افزایش فشار بر ایران تشویق می‌کند.
این صحبت‌های رئیس جمهور آمریکا هم در ایران و هم در آمریکا با واکنش‌های متفاوتی روبه‌رو شد. عده‌ای در ایران بلافاصله تفسیر کردند که اصل بیان چنین خواسته‌ای به معنای آن است که هیچ رخداد نظامی حتی از ذهن ترامپ هم عبور نکرده است و همه این کارزار اقتصادی که آمریکا به راه انداخته است تنها در جهت برگزاری چنین نشستی برای مذاکره مجدد با ایرانی‌ها و البته داشتن دست برتر برای گرفتن امتیازهای بیشتر بوده است. 
اما همه این چراغ سبزها واقعیتی عملی نداشته است. آنچنان که مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا چندساعت بعد از این صحبت‌های ترامپ گفت: اگر ایرانی‌ها نشان دهند که متعهد به تغییرات اساسی در نحوه رفتار با مردم خود هستند، رفتارهای خشونت آمیز را متوقف کنند و اینکه می‌توانند توافق کنند که وارد یک توافق هسته‌ای ارزشمند شوند که واقعاً از تکثیر سلاح‌های هسته‌ای جلوگیری کند، خب رئیس جمهور همانطور که گفت آماده است بنشیند و با آن‌ها مذاکره کند .
رسانه‌ها و کارشناسان بین المللی همین سخنان پمپئو را نیز به مثابه پیش شرط هایی برای برهم زدن شرایط مذاکره تلقی کرده‌اند. 
آمریکایی‌های زیادی هم که نه تهدیدهای ترامپ را تاکنون کارآمد می‌دانستند و نه به روش پرهیاهوی ترامپ اعتمادی داشتند، با لحن تمسخر آمیزی به او کنایه زدند. معاون وزیر خارجه آمریکا در دولت «باراک اوباما» به او توصیه کرده به جای تلاش برای دیدار با همتای ایرانی، بار دیگر به اجرای برجام متعهد شود. وندی شرمن پیش‌شرط ایران را «بازگشت (آمریکا) به جامعه بین‌المللی در حمایت از برنامه جامع اقدام مشترک» خواند و مدعی شد که با برجام، «می‌توان اطمینان حاصل کرد ایران با آن هرگز به سلاح اتمی دست نمی‌یابد.شاید (ترامپ) خواهان گرفتن یک عکس یادگاری با ارائه جزئیات کم درباره آن، این بار در تهران باشد؟ واقعاً اینطور است؟»
و یا در واکنشی دیگر «متئو کروئنیگ» مدیر مرکز استراتژی و امنیت «اسکوکرافت» در شورای آتلانتیک در این مورد گفته است، تمایل ترامپ برای دیدار با ایرانی‌ها، به کارگیری «استراتژی فشار و تعاملی است که آمریکا سال‌ها در مواجهه با کشورهای سرکش» دنبال کرده است.در اصل، چنین دیداری فوق‌العاده خواهد بود، اما این سؤال مطرح است که آیا رئیس‌جمهور آمریکا واقعاً مایل به انجام این کار است یا حتی می‌تواند این کار را انجام دهد و با حسن نیت وارد مذاکره با ایران شود آن هم پس از آنکه یکجانبه از توافق هسته‌ای ایران خارج شد و منع صدور ویزا برای ایرانی‌ها را صادر کرد.
اما همچنان که جهان به نظاره نشسته است تا عملکرد طرفین را در ادامه مسیر پیچیده پیش رو مشاهده کنند، تلاطم‌های فراوانی در داخل دو کشور و حتی کشورهای منطقه برای برگزاری چنین نشستی و یا عدم برگزاری آن رخ داده است. 
دراین میانه اقدامات عربستان سعودی و رژیم صهیونیستی برای برهم زدن چنین شرایطی بیش از هرچیز قابل پیش بینی است. همچنان که مسئولان آن‌ها پیش از این بارها وبارها از اعمال سخت‌ترین تحریم روی مردم ایران استقبال کرده بودند. 
اما با نگاهی واقع بینانه به آنچه تا کنون در مسیر مذاکره با آمریکااتفاق افتاده است می‌توان به این نتیجه رسید که در واقع استفاده از سلاح تحریم و تلاش برای ایجاد جبهه‌ای واحد برای تشدید فشار اقتصادی علیه ایران، سیاستی است که سال‌هاست واشنگتن دنبال می‌کند. اکنون نیز آمریکا در تلاش است با اعمال تحریم‌ها در راستای رسیدن به اهداف سلطه‌جویانه خود استفاده کند و نه تنها ایران بلکه جامعه جهانی را در تنگنا قرار دهد تا تسلیم سیاست‌های واشنگتن شوند.
از سوی دیگر؛ در حالی مقامات آمریکایی هدف از تحریم‌ها را جلوگیری از نقض حقوق بشر، مبارزه با تروریسم، منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای، حفظ محیط زیست و جلوگیری ازگسترش مناقشات و تهدیدهای منطقه‌ای عنوان کرده‌اند که خود بزرگ‌ترین ناقض حقوق بشر هستند.