به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی قدس آنلاین، تکرار عجیب و سؤال برانگیز برخی اشتباهات در عمده بزنگاه‌ها، هر ناظر منصفی را حیران می‌کند که چرا ما از اشتباهات خویش و تاوان سنگینی که بابت آن سرزمینمان می‌دهد، درس نمی‌گیریم؟
در این مورد خاص حرفم بر سر چگونگی رسانه‌ای کردن حوادث غیرمترقبه و حتی موارد حساس که زمینه امنیتی دارند، نظیر آنچه در اهواز به وقوع پیوست است. لحظه‌ای تأمل کنید، در سال‌های اخیر هر ماجرای حساسی که در مملکت رخ داده از زلزله و ماهیگیری کشتی‌های چینی و اعتراض‌های دیماه گذشته بگیرید تا همین فاجعه اخیر در اهواز، همواره گاه تا چند روز ما در یک سردرگمی رسانه‌ای به سر برده‌ایم.
هر کس نقلی از واقعه می‌کند، در انبوه این اظهارات و در اوج این هیجانات خبری، بدیهی است ممکن است برخی از نقل قول‌ها نیز کاملاً با هم یکسان نباشند. آن‌ها که تجربه بودن در چنین وقایعی را داشته‌اند، می‌دانند که این اتفاقی طبیعی و کاملاً ممکن الوقوع است، اما دیگر در این زمانه و در عصر انفجار اطلاعات که از هر حرف و حدیثی به صدم ثانیه‌ای تعبیر و تعریفی می‌تراشند، نباید چنین بود و باید این نقص کهنه را درمان کرد؛ چرا که مخاطب خبر در درجه اول به منابع اصلی و رسمی بی‌اعتماد شده و به منابع دست دوم و شایعات فضای مجازی روی آورده و از آن مهم‌تر دشمنان مردم با سوءاستفاده از این ایرادهای خبررسانی، جهت‌گیری منفی به همه چیز داده و بهره لازم را از این نقص می‌برند.
برای حل این مشکل باید در قدم نخست اهمیت خبر را به مدیران میانی تفهیم کرد. به آن‌ها فهماند که یک نقص در خبررسانی چطور می‌تواند از مظلوم و شهید یک فاجعه، با ترفند رسانه‌ای دشمنان، ظالم و حتی جلاد بسازد.
باید برای این بزرگواران دوره‌هایی گذاشت تا متوجه نقش و عمق تأثیر رسانه در دنیای جدید باشند تا یاد بگیرند در چنین مواقعی بازی نخورند. از سوی دیگر باید راهی یافت تا یک نظم رسانه‌ای بر تمام مجموعه‌های ما حاکم شود. هر مجموعه‌ای یک سخنگو داشته باشد و تنها او حق اظهارنظر و دادن اطلاعات به رسانه‌ها را بویژه در برهه‌های خاص داشته باشد.
البته تمام این‌ها باید به گونه‌ای باشد که کار به بروکراسی منحط موجود منجر نشود، که اگر شد خود آن نقص و دردسر بزرگ‌تری را سبب می‌شود که در ادامه شرح می‌دهم.
شاید اگر از هر نوآموز حوزه خبررسانی بپرسید مهم‌ترین مشخصه یک خبر خوب چیست، پاسخ دهد؛ سرعت و صحت.
ایجاد مراکزی که بناست در چنین مواقعی منابع خبررسانی باشند، نباید به معنی ایجاد یک سد جدید برای کسب خبر از سوی رسانه‌ها باشد؛ چرا که سرعت حرف اول خبررسانی است. در غیبت خبر فوری و صحیح، کم نیستند فرصت‌طلبانی که جای شما را پر می‌کنند و دست به خبررسانی می‌زنند و با وجود قدرت فضای مجازی، امروزه این مسیر کوتاه‌تر هم شده است. پس این‌ها را باید با هم داشت.
باور کنید اگر این انضباط خبری بر کل کشور حاکم شود، بسیاری از مشکلات ما در عموم ابعاد چاره می‌شود. چه بسیار ضربه‌های غیرقابل جبران سیاسی و اقتصادی که به سبب یک تنظیم خبر نا درست یا توسل به یک شیوه خبررسانی غلط به این کشور و مردم وارد شده است.
سال هاست داریم از این وضعیت رنج می‌بریم و حیرتا که چاره‌جویی نمی‌کنیم و آنچه در اهواز و پس از آن رخ داد بار دیگر نشان داد همچنان در بر همان پاشنه می‌چرخد!
انتهای پیام/
نظر شما