به گزارش گروه فرهنگی قدس‌آنلاین، مهناز فتاحی بعد از نوشتن آثاری در حوزه جنگ و دفاع مقدس می‌خواهد اثر تازه‌ای برای گروه سنی کودکان منتشر کند.

«طعم تلخ خرما»، «اردیبهشتی دیگر»، «لایکم کن»، «عروس‌های جنگ»، «باغ مادربزرگ»، «فرنگیس»، «قلب کوچک سپهر» و «پناهگاه بی‌پناهان» عناوین آثاری است که پیش از این از این نویسنده منتشر شده است.

او در زمره معدود نویسندگان و خاطره‌نگاران زن کرمانشاه است. نویسنده‌ای که خودش از کودکی در جنگ بالیده و شوقش به خواندن و نوشتن در دل صحنه‌های دلخراش جنگ شکل گرفته است.

معروف‌ترین اثر فتاحی کتابی است با عنوان «فرنگیس». کتابی که خاطرات فرنگیس حیدرپور قهرمان مقاومت شهر کرمانشاه را روایت می‌کند. کتابی که سه سال برای نوشتنش رنج سفر در کوهستان و رسیدن به روستای محل زندگی این شیرزن کرمانشاهی را تحمل کرد تا نام او را این بار در قالب مکتوب و در یک کتاب جاودانه کند. حالا خانم نویسنده در آستانه انتشار اثری برای کودکان است. این کتاب داستان دختربچه‌ای در هشت سال جنگ تحمیلی است که در زمان بمباران پناهگاه پارک شیرین کرمانشاه، خانواده خود را گم می‌کند. این دختربچه چند سال به تنهایی زندگی می‌کند تا اینکه خانواده‌اش دوباره او را می‌یابند.

فتاحی در این اثر با بیانی کودکانه داستانی با موضوع دفاع مقدس را برای گروه سنی کودک تعریف می‌کند.

«گمبی» در زبان کرمانشاهی به معنی گم‌شده است و عنوان کتاب از همین مسئله گرفته شده است. فتاحی می‌گوید هنوز هم این خانم را با نام «گمبی» صدا می‌زنند.

■ طعم جنگ برای کودکان

«گمبی» مانند سایر آثار فتاحی با موضوع دفاع مقدس نوشته شده است. نویسنده سعی کرده در این کتاب سختی و رنج‌های دختری را نشان دهد که این مشکلات به واسطه جنگ برای او به وجود آمده است.

نویسنده اثر تحسین شده «فرنگیس» در خصوص انگیزه‌اش برای نوشتن این داستان می‌گوید: «بچه‌ها در دفاع مقدس متحمل آسیب‌هایی شده‌اند که کمتر در ادبیات درباره آن‌ها گفته شده است. من سعی کرده‌ام در این کتاب که با بیان و لحنی کودکانه برای کودکان نوشته شده سختی‌ها و رنج‌هایی را که به واسطه جنگ برای بچه‌ها به وجود آمده، نشان دهم، البته تلاش کردم اثر پایان خوبی داشته باشد».

نویسنده «فرنگیس» در پاسخ به این پرسش که آیا کودک امروز می‌تواند با دفاع مقدس ارتباط برقرار کند یا نه، می‌گوید: «اگر نویسنده بیان و زبان کودک را بشناسد و با زبان هنر مثل زبان داستان و یا نمایشنامه به روایت تاریخ بپردازد، حتماً کودک می‌تواند با آن ارتباط برقرار کند. در داستان دفاع مقدس مشکلات کودکان در رویارویی با جنگ و مسائل مربوط به آن مطرح می‌شود. از طرفی کودک امروز با جنگ و مشکلات آن بیگانه است. زبان داستان می‌تواند تصویری از دوران دفاع مقدس ایران را نشان دهد».

■ نسبت داستان با خاطره

«گمبی» اگرچه داستان است اما برگرفته از خاطرات یکی از همشهریان نویسنده در کرمانشاه است. نویسنده «اردیبهشتی دیگر» در توضیح بیشتر داستان «گمبی» می‌گوید: «داستان این کتاب بر اساس روایت‌ها و ماجراهایی است که در اطراف من اتفاق افتاده است. در شهر ما دختری است که در زمان بمباران کرمانشاه با خانواده‌اش به پناهگاه می‌رود، او به دلایلی در پناهگاه جا می‌ماند و از خانواده‌اش جدا می‌شود. این دخترک که راوی داستان هم هست اکنون 40 ساله شده و من داستانم را بر اساس روایت این دختر نوشته‌ام. همان‌طور که گفتم این کتاب می‌توانست در همان قالب تاریخ شفاهی و یا خاطره نوشته شود اما بسیاری از مسائل دفاع مقدس را نمی‌توان با زبانی غیر داستان بیان کرد، بویژه اگر مخاطب کودک و یا نوجوان باشد مسائل روان‌شناختی این گروه سنی به نویسنده این اجازه را نمی‌دهد که در قالب‌های دیگری غیر از داستان بنویسد، اما با زبان داستان بهتر می‌توان مفاهیم مختلف حتی جنگ را منتقل کرد».

فتاحی در خصوص نوشتن داستان بر مبنای وقایع مستند می‌گوید: «خاطره، پایه داستان است، نویسنده با خاطره‌نویسی به دنیای داستان ورود می‌کند، اما داستان به نسبت خاطره نیاز به پختگی بیشتری از سوی نویسنده اثر دارد. کسانی که داستان‌نویس بودند و بعد وارد خاطره‌نویسی شدند، به رشد این نوع ادبی کمک کردند».

به گفته نویسنده «لایکم کن» در حال حاضر باید به داستان و رمان دفاع مقدس توجه شود. او می‌گوید: «داستان و رمان به ادبیات دفاع مقدس پروبال می‌دهد. نویسنده برای نوشتن رمان می‌تواند از خاطرات دفاع مقدس استفاده کند، بخصوص خاطراتی که سوژه مناسبی دارند و قابلیت پرداخت داستانی در آن نیز احساس می‌شود. من دو خاطره داشتم که می‌خواستم در ژانر خاطره آن‌ها را بنویسم، اما تصمیم گرفتم که این دو موضوع را در حوزه داستان کار کنم چون به هر حال مخاطب داستان از خاطره بیشتر است اما نمی‌دانم چرا در سال‌های اخیر گرایش بیشتر به سمت خاطره‌نویسی متمایل بوده و نه داستان».

■ داستان کتاب بعدی، زلزله است

زلزله‌های متعدد کرمانشاه نویسنده کرمانشاهی را مجاب کرده اثر بعدی‌اش را با موضوع زلزله بنویسد.

به گفته فتاحی بچه‌های کرمانشاهی تصوری از زلزله ندارند و چون در این استان مرتب زلزله می‌آید باید مهارت رویارویی با این بلای طبیعی به آن‌ها آموزش داده شود. او می‌گوید:« اگر با زبان هنر این آموزش‌ها را منتقل کنیم بچه‌ها را واکسینه کرده‌ایم. این نوع کتاب‌ها مثل واکسن هستند، شاید کودک با خواندن آن رنج بکشد چون به هر حال با یک واقعه تلخ روبه‌رو می‌شود اما به آموزش و آماده شدن او برای رویارویی با این مسئله کمک می‌کند. از آن جا که زلزله هم مانند جنگ، ناخواسته بچه‌ها را دچار آسیب می‌کند قطعاً کتاب بعدی من درباره زلزله خواهد بود تا بچه‌ها بدانند چطور می‌توانند با آسیب‌های ناشی از زلزله مقابله کنند».

فتاحی که از دوران کودکی به خاطره نویسی علاقه‌مند شده و همیشه خاطراتش را می‌نوشته در حال حاضر مشغول نوشتن کتاب خاطرات زندگی خودش است. او در همین خصوص می‌گوید: «دوره‌ای که جنگ شروع شد پنجم دبستان بودم. کتاب خاطرات من هم از کودکی شروع می‌شود. کودکی من در زمان جنگ گذشت برای همین ایستادگی و مقابله را یاد گرفتم. مخاطب با خواندن این کتاب می‌آموزد چطور با شرایط سخت کنار بیاید و همچنین درباره سختی هایی که بچه‌های جنگ متحمل شدند، می‌خواند. البته من این کتاب را با لحن طنزآمیز نوشتم تا خاطرات تلخ و گزنده‌اش مخاطب را آزار ندهد. در این اثر هم به نویسندگی خودم اشاره کردم و اینکه چطور به این وادی کشیده شدم».

انتهای پیام/