به گزارش گروه فرهنگی قدس‌آنلاین، بتازگی مجموعه داستان هایی بر اساس نهج البلاغه برای گروه سنی کودکان و نوجوانان نوشته شده است. مجید ملامحمدی، نویسنده کودک و نوجوان، چهار مجموعه داستان بر اساس روایت‌های نهج‌البلاغه برای گروه سنی کودک و نوجوان نوشته است که این کتاب‌ها از سال گذشته بتدریج توسط «به نشر» منتشر شده است. جلد چهارم این مجموعه با عنوان «لطفاً بگویید نمی‌دانم» بتازگی به بازار کتاب آمده است.
باتوجه به اینکه تاکنون در خصوص نهج‌البلاغه آثار جدی برای گروه سنی کودک نوشته نشده است، این قصه‌ها با نگاهی تازه، جذاب و پندآموز بچه‌های پایه‌های ابتدایی را با نهج‌البلاغه و رفتار و گفتار امیرالمؤمنین(ع) آشنا می‌کند.
در این مجموعه ابتدا قصه‌ای برای کودکان بیان می‌شود، سپس یکی از سخنان حضرت علی(ع) در نهج‌البلاغه که بریده‌ای از خطبه‌ها و نامه‌های آن حضرت است با نثری ساده و آهنگین در ادامه می‌آید. «درختی که حرکت کرد»، «در مهمانی پولدارها»، «گرسنه‌ای که سیر نمی‌شود» و «لطفاً بگویید نمی‌دانم» عناوین این مجموعه داستان‌هاست. به زودی دو عنوان دیگر از این مجموعه هم به بازار کتاب خواهد آمد.
مجید ملامحمدی یکی از نویسندگان و شاعران فعال در حوزه کودک و نوجوان است که بیشتر، در حوزه کتاب‌های دینی می‌نویسد. بازنویسی داستان‌ها و حکایت‌های مذهبی، مهم‌ترین دل‌مشغولی این نویسنده ساکن شهر قم است.
او هم اکنون سردبیر ماهنامه فرهنگی «پوپک» است که برای کودکان منتشر می‌شود و تاکنون تعداد زیادی کتاب در حوزه کودک و نوجوان منتشر کرده است که از میان آن‌ها می‌توان به مجموعه هفت جلدی «قصه ستاره‌ها»، «شما اسماعیل را ندیدید؟»، «نامه‌ای برای یک دوست»، «مهمان‌های ناخوانده ترسو»، «آرزوی بزرگ، خیلی بزرگ»، «من ماه را بوییدم»، «تیمور لنگ»، «مثل گل یاس» و... اشاره کرد.
■ چه شد که در ادامه کارهایتان به کتاب نهج‌البلاغه توجه کردید؟ به نظر شما متن این کتاب برای گروه سنی کودک ثقیل نیست؟
نمی توانیم به بهانه ثقیل بودن، برای بچه‌ها از نهج‌البلاغه حرفی نزنیم. بچه‌ها باید در همان سنین پایین با این کتاب آشنا شوند، چون در کتاب‌های درسی آن‌ها هم به نهج البلاغه اشاره شده است. مسئله مهم این است که وقتی مضمون احادیث و سخنان ائمه(ع) ساده شود بچه‌ها به راحتی با اثر ارتباط برقرار می‌کنند و همین آشنایی پیش زمینه‌ای است تا در سنین بالاتر مراجعه تخصصی تری به نهج‌البلاغه داشته باشند.
■ آیا الگوی خاصی برای نوشتن این داستان‌ها مدنظر داشتید؟
نه الگویی نداشتم، چون برای گروه سنی کودک کمتر به نهج‌البلاغه توجه شده است. برای نوشتن این مجموعه‌ها، نهج‌البلاغه را به طور کامل خواندم و قسمت‌هایی را که قابلیت پرداخت داستانی برای رده سنی کودک داشت، علامت‌گذاری کردم. همان‌طور که سوره‌های قرآن شأن نزول دارد سخنان حضرت علی(ع) هم در این اثر با مناسبتی همراه بوده است، یعنی یا در جنگ بوده و یا در مسجد اتفاق افتاده است. من داستان‌های مربوط به این سخنان را پیدا کرده و بازآفرینی کردم. در انتهای هر داستان هم سخن و گفته امیرالمؤمنین(ع) آورده شده است تا بچه‌ها هم با داستان آشنا شوند و هم نهج‌البلاغه را ببینند.
■ شما در بعضی از این داستان‌ها تلاش کرده‌اید داستان‌ها را با فضا و دغدغه‌های زندگی امروز بچه‌ها گره بزنید؛ دراین خصوص توضیح می‌دهید؟
در جلد اول و دوم این مجموعه داستان‌هایی آورده شده و در جلد سوم و چهارم به احادیث حضرت توجه شده است. جلد پنجم و ششم هم که به مرور منتشر می‌شود با آثار پیشین تفاوت دارد. این داستان ها، داستان‌هایی فانتزی هستند که با استفاده از حدیثی از حضرت علی(ع) ساخته شده‌اند و ترجمه آن حدیث نیز با ضرب‌المثلی به زبان فارسی بیان می‌شود. این گفته شما در جلدهای سوم و چهارم صدق می‌کند، چون جلد اول و دوم که داستان و برای بچه‌ها قابل فهم است، اما در جلدهای سوم و چهارم که برای بچه‌های سنین چهارم، پنجم و ششم ابتدایی است دغدغه‌ها و مشکلاتی که در زندگی بچه‌ها وجود دارد، مثل زندگی آپارتمان نشینی، فضای مجازی، موبایل، مدرسه و چیزهای دیگر موضوع روایت داستان‌ها قرار گرفته است تا بچه‌ها بتوانند ارتباط بهتری با اثر برقرار کنند.
■ باتوجه به اینکه عمده آثار شما رویکرد دینی دارد و نوشتن داستان‌های کودکانه دینی دغدغه شماست، این حوزه را دچار چه کمبودها و خلأهایی می‌بینید؟
ادبیات کودک و نوجوان در کشور ما رشد خوبی داشته است و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی اتفاقات خوبی رخ داده است، در این 40 سال کتاب‌های خوب و فاخری در همه زمینه‌ها نوشته شده است. ما به کشورهای دیگر نگاه می‌کنیم و خودمان را با آن‌ها مقایسه می‌کنیم، بخصوص در ادبیات دینی به کشورهای اسلامی نگاه می‌کنیم. من به بعضی از این کشورهای اسلامی رفته‌ام و ادبیات آن‌ها را هم دیده‌ام.
کشورهای اسلامی مثل ترکیه، مصر، لبنان، بحرین، عراق، عربستان و پاکستان در زمینه ادبیات دینی و اسلامی به اندازه پیشرفت‌های ما موفق نبوده‌اند. ما نه تنها در تولید محتوا که در سایر رشته‌ها مثل تصویرگری هم موفق بوده‌ایم. در سفر به بولونیا متوجه شدم ایران یکی از پنج کشور برتر دنیا در تصویرگری است. این برتری هم به لحاظ کیفیت و کمیت اثر است و هم به لحاظ جوایزی که آثار می‌توانند کسب کنند.
■ البته این مسئله که آثار ما در سطح بین‌المللی دیده نشده است، بزرگ‌ترین ضعف ما در این حوزه است.
بله ما در برگردان و ترجمه آثار خودمان عملکرد ضعیفی داشته‌ایم و کارهای خوب ما در کشورهای دیگر به خوبی دیده نمی‌شود و این نقص بزرگی است که متولیان فرهنگی باید بیشتر به این بخش توجه کنند.
در بخش ادبیات دینی و کارهای فاخر و خاص هم آثار خوبی با موضوع اهل بیت(ع)، تاریخ اسلام، قرآن و اخلاق نوشته و منتشر شده است اما همه این‌ها کافی نیست. در کشور ما بیش از 20 میلیون کودک، نوجوان و دانش‌آموز وجود دارد که همه این‌ها باید به نوعی با کتاب دوست شوند، آثار دینی را ببینند و بخوانند و استفاده کنند. اما چقدر این آثار تولید می‌شود؟
به هر حال نویسنده هم نیاز به حمایت دارد. حامیان ما متولیان و مراکز فرهنگی هستند، این مراکز باید آثار ما را منتشر کنند. مسئله گرانی کاغذ و چاپ مزید بر علت‌های پیشین صنعت نشر شده است و در این شرایط مراکز و فعالان باید بهانه‌هایشان را کم کنند و بیشتر از گذشته در جهت انتشار این آثار تلاش کنند. در این زمینه انتشارات به نشر توانسته خوب عمل کند و از قلم نویسنده‌های مختلف استفاده کند.
انتهای پیام/
نظر شما