قدس آنلاین-گروه استان ها: بارش‌های اخیر و سیل‌آسا که در این استان خسارت‌های بی‌شماری بر جای گذاشت و ارتفاع برف را در مناطقی هم چون کوهرنگ به بیش از ۴ متر افزایش داد در ذهن بسیاری از هم‌وطنان ترسالی و وفور آب را تداعی می‌کند اما شنیدن سخن مسئولان و کارشناسان سازمان آب و منطقه‌ای خط بطلان بر روی این تصور می‌کشد و شنیدن این جمله که هنوز بسیاری از چاه‌ها و سفره‌های زیرزمینی در حالت ممنوعه و بحرانی قرار دارند کمی سخت و تعجب‌آور است.
چهارمحال و بختیاری نقش مهمی در تولید آب شیرین کشور ایفا می‌کند و سرچشمه ۲ رودخانه بزرگ کارون و زاینده‌رود و سرچشمه بخشی از رودخانه دز است.
بنا بر گفته کارشناسان این در حالی است که با توجه به ماهیت کوهستانی منطقه، بخش زیادی از بارندگی‌های باران به شکل رواناب به‌سرعت از این استان خارج می‌شود و به استان‌های اصفهان و خوزستان سرریز می‌شود و سفره‌های زیرزمینی که با بارش برف تغذیه می‌شود، تأمین‌کننده بخش زیادی از نیاز آبی این استان است.
دشت‌های خالی
خشک‌سالی دو دهه گذشته موجب شده تا افزون بر ۱۰ دشت این استان در زمره دشت‌های ممنوعه برداشت آب قرار بگیرند و در حال حاضر نیز باوجود بارش‌های سیل‌آسا اما به گوش می‌رسد که همچنان این دشت‌ها در همین حالت ممنوعه قرار دارند.
مدیرعامل آب منطقه‌ای چهارمحال و بختیاری در همین راستا اظهار می‌کند: هرچند نمی‌توان گفت بارش‌های اخیر در بهبود منابع آب استان بی‌تأثیر بوده اما با توجه به اینکه باران‌های سیل‌آسا تأثیر چندانی در بهبود منابع آب زیرزمینی ندارد، دشت‌های استان از این امکان بهره لازم را نبردند.
احمدرضا سامانی سدهی ابراز می‌کند: اندازه‌گیری آب در دشت‌ها به‌صورت سالانه انجام می‌گیرد و هنوز چون موعد اندازه‌گیری نرسیده است، نمی‌توان تغییرات شکل‌گرفته را به‌صورت قطعی اعلام کرد.
وی یادآورمی شود: نکته مهم این است که هیچ‌گاه بارش‌های سیل‌آسا نتوانسته دشت‌های ممنوعه را احیا کند چراکه فرایند تبدیل‌شدن دشت‌ها به مناطق ممنوعه زمان‌بر است و احیای آن امری زمان‌برتر می‌باشد ضمن اینکه برخی دشت‌های بحرانی که با پدیده فرونشست و یا مرگ آبخوان مواجه شده‌اند نیز برگشت‌پذیر نیستند.
وی بابیان اینکه گرچه با راهکارهای تغذیه مصنوعی توانستیم بخشی از رواناب‌های ناشی از بارش‌های اخیر را به دشت‌ها هدایت کنیم اما بی‌شک این اقدام نمی‌تواند به‌اندازه تغذیه طبیعی مؤثر واقع شود.
وی عنوان می‌کند: تأسیسات تغذیه مصنوعی از ۲۰ سال گذشته در دشت بروجن- فرادنبه مستقر است و از ۱۱ سال گذشته وارد مدار و بهره‌برداری شده است که با استفاده از این روش در سیلاب اخیر توانستیم بخشی را از رواناب‌ها را به سمت این دشت هدایت کنیم.
وی تأکید کرد: در برخی دشت‌های استان نیز به‌صورت نقطه‌ای عملیات تغذیه مصنوعی اجرا شد ازجمله در دشت خانمیرزای لردگان و دشت شهرکرد اما به گستردگی تغذیه مصنوعی دشت بروجن- فرادنبه نبوده است.
وی تغذیه طبیعی را راهکار مؤثرتری برای احیای دشت‌های ممنوعه عنوان کرده و می‌گوید: مأموریت آب منطقه‌ای استفاده از روش‌های تغذیه مصنوعی است اما اگر بارش‌ها به‌صورت طبیعی و مداوم در استان شکل گیرد تغذیه طبیعی دشت‌ها بهتر صورت می‌گیرد.
نظر شما