بنابراین با اشاره به کمترین موضوعات حاشیه‌ای؛ به گزارش مختصری از بخش کوچکی از محدوده محله شهرک شهید رجایی «قلعه ساختمان» بسنده می‌کنم.

  چرخه بی‌تفاوتی مردم ومسئولان

بزرگراه‌ها و بلوارها را پشت سر می‌گذاریم و به بلوار حر و صد متری شهید فولادی می‌رسیم، مکانی در شهرک شهیدرجایی یا همان قلعه ساختمان، محله‌ای که شباهت بسیاری به مناطق کم برخوردار همه شهرهای کشور دارد. با کوچه‌های باریک، ساختمان‌های فرسوده و جمعیت کودکان و بزرگسالانی که ظل دیوار یا درختی روزها را سپری می‌کنند. به سراغ یکی از اهالی محله می رویم واز مشکلات می‌پرسیم، با دلخوری می‌گوید: هرکاری دلسوز می‌خواهد اما برای این محله نه مسئولان دلسوزی می‌کنند نه مردم محله!

یک دست هم که صدا ندارد. بعضی‌ها برای حل مشکلات پیشقدم شده و تلاش می‌کنند اما درنهایت پیگیری نمی‌شود.

او با اشاره به تقاطعی که چند فرعی را به هم متصل کرده، می‌گوید: روزی نیست که اینجا تصادفی نشود یا یکی نمیرد و مجروح نشود، همین دیروز یک نفر تصادف کرد و دو پایش قلم شد. ما چراغ راهنما، خط کشی ولاین بندی نمی‌خواهیم فقط یک جای مناسب سرعتگیر بگذارند تا در کاهش سرعت اثر داشته باشد.

مرد بعد از کمی مکث و سرتکان دادن ادامه می‌دهد: غروب که بیایید گروه گروه مردم وخانواده‌ها کنارهمین دیوارها می‌نشینند طوری که از ازدحام این افراد، تردد در این تقاطع با سختی انجام می‌شود چون اینجا یک وجب فضای سبز ندارد.

  تردد خودروهای بازیافت

شاخص‌ها و نشانه‌های مختلفی در شهرها وجود دارد که مردم محلات برخوردار را از ساکنان مناطق کم برخوردارمجزا کرده و خاص‌تر نشان می‌دهد. از این موارد می‌توان در شهر مشهد به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی، دفتر وکلا، بانک‌ها، دفاتر ثبت اسناد، مدارس ومراکز آموزشی غیرانتفاعی اشاره کرد. اگر در این خیابان‌ها گشتی بزنید حداقل نشانی از این مراکز می‌بینید. جالب اینجاست که حتی هیچ نشانی از المان‌های نوروزی را دراین منطقه نمی‌بینید. البته آنچه دراین محله بیشتر به چشم می‌خورد، تردد خودروهای بازیافت و موتورهای حمل باراست.

  وعده‌های بی‌عمل

امتداد صدمتری شهید فولادی را پیش می‌رویم. در یکی از کوچه‌ها خودرو سنگینی در گودالی گرفتار شده و گاز مردم محل قطع شده است. خوشبختانه مأموران به سرعت حضور پیدا کرده‌اند.

پسری جوان باوقار و آرام می‌گوید: اینجا از محلات قدیمی شهر مشهد است. همه محلات شهر توسعه پیدا کرده و آباد شده‌اند اما این محله تغییری نکرده است. شما اگر به سایر مناطق شهر مشهد که وسعت و جمعیت کمتری دارد سری بزنید قدم به قدم پارک، بوستان وفضای تفریحی ساخته شده اما در محله هیچ فضای سبزی نمی‌بینید. این درحالی است که زمین‌های افتاده بسیاری درمنطقه وجود دارد که پاتوق معتادان شده است.

وی تأکید می‌کند: هرازگاهی مسئولی، مدیری به این محلات می‌آید وعده‌ای می‌دهد و می‌رود و دیگر هیچ تغییری نمی‌بینیم. درحالی که اگر به نیازهای جوان‌ها و مردم منطقه توجه شود می‌توان از بسیاری مشکلات پیشگیری کرد.

زنی میانسال می‌گوید: اینجا اگر پارکی درست شود علاوه بر کودکان، سالمندان هم می‌توانند چند ساعتی در پارک بنشینند و با همسالان خود وقت بگذرانند.

اوهمچنین می‌گوید: از بوی نامطبوع جوی‌های محل آسایش نداریم. مردم تمام فاضلابشان را به جوی‌های کوچه هدایت کرده‌اند و شهرداری هم برخوردی نمی‌کند.

   نبود طرح اگو

مردی میانسال که شنونده صحبت‌های ماست، درپاسخ به زن اظهارمی‌کند: اهالی چه کاری باید بکنند، مگر می‌شود کانال فاضلاب مردم را بست. مگر می‌شود در خانه‌های ۴۰ متری چاهی برای فاضلاب کند.

گوهری خطاب به گزارشگر ما ادامه می‌دهد: این مشکل با اجرای طرح اگو رفع می‌شود. طرح اگو در محله‌های اطراف مثل مهرآباد اجرا شده اما چون مردم اینجا پول ندارند تا یکجا بپردازند همین وضعی است که می‌بینید. حتی نهادها ودستگاه‌ها نمی‌آیند روی جوی‌های آب را بپوشانند. چندین بار هم به شرکت آب و فاضلاب مراجعه کردیم که هزینه اجرای طرح اگو را اقساطی و بتدریج از روی قبض آب مردم کم کند و بعد از ۱۸ ماه این طرح اجرا شود اما موافقتی نکردند. چند بار مسئولان و شهردارها آمدند و ما گفتیم پارکی بسازید آن‌ها هم گفتند زمینی را برای ساخت پارک خریده‌اند اما تاکنون به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند.

وی که به گفته خودش ۵۳ سال ساکن این محل بوده است، اظهارمی‌کند: در این مدت فقط کوچه‌ها را آسفالت کرده و جدول‌کشی انجام داده‌اند و دیگر هیچ برنامه و خدمتی ندیدم. از شهرداری خواستیم باکس زباله و زمان مشخصی برای دفع زباله بگذارند چون بعضی مردم محل بی‌توجهند و وقت و بی وقت کوهی زباله پشت دیوارها می‌گذارند، هر قدرهم کارگرهای شهرداری زحمت می‌کشند، بازهم محله از زباله پر است.

وی ادامه می‌دهد: اوضاع جوان‌ها و بچه‌های این محل خوب نیست و نیاز به توجه بیشتر دارند. موقع جنگ هم همین بچه ها جبهه رفتند. وقتی برای حل مشکلاتمان به دستگاه و نهادی مراجعه می‌کنیم و همین مسئله را می‌گوییم، جواب می‌دهند: مردم محل برای رضای خدا و کشورشان ایثار کردند نه جدول‌کشی و پارک!

راهمان را ادامه می‌دهیم. پروژه جدول کشی همچنان ادامه دارد و بنا برتابلوی زردی که گوشه‌ای نصب شده، متولی آن دانشگاه علوم پزشکی مشهد است. اما نمی دانیم چرا دراین پروژه توجهی به پوشاندن جوی‌های آب نشده است تا از انتشار بوی نامطبوع و چهره زشت جوی‌ها کاسته شود؟.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/