روز گذشته «کیوان خسروی» سخنگوی شورای عالی امنیت ملی اعلام کرد: گفته می‌شود  شینزو آبه به‌ عنوان میانجی از سوی آمریکا به ایران می‌آید، تلاش برای «بازگشت آمریکا به برجام و جبران خسارت‌های وارد شده به ایران» و «رفع تحریم‌های فراسرزمینی واشنگتن علیه کشورمان» که هر دو از اصول مورد پذیرش و تأکید جامعه بین‌المللی است، می‌تواند تضمینی برای موفقیت این سفر باشد.

نیرنگ یانکی برای امتیازگیری

از سوی دیگر این روزها سخنان متناقض دولتمردان آمریکایی‌ها و بویژه شخص ترامپ درباره درخواست مذاکره به طور گسترده در رسانه‌ها پوشش داده می‌شود، التماس‌ مذاکره آمریکایی به این علت متناقض است که همزمان در جنگ روانی شدیدی، آمریکا بر طبل تحریم‌ها و تهدیدها می‌کوبد، آخرین مورد آن تحریم‌های پتروشیمی است که روز جمعه اعلام شد.

در میانه تحریم و التماس مذاکره، اروپایی‌ها با ترامپ همسو هستند و می‌خواهند ایران را راضی کنند که برجام موشکی و منطقه‌ای را بپذیرد و برخی کشورهای دیگر همچون ژاپن ادعای میانجی‌گری دارند، این شرایط برای بسیاری ابهام انگیز است، آیا واقعاً ترامپ نمی‌داند چه می‌کند؟ همان طور که رهبر معظم انقلاب اشاره کردند، این رفتار آمریکایی‌ها به نوعی زرنگ بازی است، یا به قول خود ترامپ این اظهارات برای آن است که مقامات ایرانی گیج بشوند.

فرمول امتیازگیری حداکثری آمریکا چیست؟

به گفته مهدی محمدی، کارشناس سیاسی «فشار 100 درصدی به اضافه عقب نشینی 10 درصدی، فرمول امتیازگیری حداکثری آمریکاست». در این میانه دلخوش کردن به اخباری مبنی بر اینکه میان ترامپ بساز و بفروش و بولتون جنگ طلب اختلاف افتاده است و دلخوش کردن به این اخبار یا امیدوار بودن به میانجی‌گری کشورهایی مثل ژاپن، نادیده گرفتن واقعیت‌های سیاست خارجی دولت ترامپ است.

هرچند دیگر کسی در دولت دوازدهم جسارت و اعتبار آن را ندارد که ادعای مذاکره دوباره با آمریکا را بکند، اما به نظر برخی رسانه‌ها و تحلیلگران نیابتی، در مورد اهمیت و نتایج سفر آبه به تهران، انتظارات بیش از اندازه‌ای در افکار عمومی ایجاد کرده‌اند.

احمد زیدآبادی، فعال سیاسی اصلاح طلب در این زمینه معتقد است: به ظاهر هدف از وضع تحریم تازه {پتروشیمی}، تأکید بر این موضوع است که آمریکا سیاست اعمال حداکثر فشار علیه ایران را رها نکرده و تلاش کشورهای ثالث برای میانجی‌گری بین واشنگتن - تهران، اثری بر این سیاست ندارد.

به گفته وی «از نگاه دولت ترامپ، اعمال فشار حداکثری، ضمانتی برای آغاز مذاکره و به سرانجام رساندن آن تلقی می‌شود؛ بنابراین اعضای تیم رئیس جمهور آمریکا، بین فشار و مذاکره تباینی قائل نیستند. همین سیاست در مورد کره شمالی نیز در حال اجراست. با آنکه رهبران آمریکا و کره شمالی در عالی‌ترین سطح، دو دور مذاکره رودررو برگزار کرده‌اند، اما از میزان تحریم‌های واشنگتن علیه پیونگ یانگ، ذره‌ای کاسته نشده است».

سخنگوی وزارت امور خارجه نیز با اشاره به تحریم شرکت‌های پتروشیمی ایران گفت: تنها یک هفته صبر نیاز بود تا پوچ بودن ادعای رئیس‌جمهور آمریکا برای مذاکره با ایران ثابت شود.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.