۱ تیر ۱۳۹۸ - ۰۷:۵۸
کد خبر: 660660

یادداشت

درس‌هایی از شکار پهپاد آمریکایی

ایمان شمسایی- مدیر مسئول روزنامه قدس

اگرچه آمریکا تمام هزینه‌های درگیری و جنگ فرضی یا احتمالی از جمله ۲۰۰ میلیون دلار خسارت پهپاد جاسوسی‌اش را برای عربستان و هم‌پیمانانش، فاکتور میکند اما نمی‌تواند از بی‌اعتباری خود نزد افکار عمومی کشورش و جهان فرار کند.

پهپاد گلوبال‌هاوک یا RQ۴C از پیشرفته‌ترین تجهیزات نظامی ایالات متحده بود که شکار پدافند هوایی ایران شد و بهت و حیرت جهانی نه از باب عملکرد ســریع ایران بلکه از منظر قدرت دفاعی کشورمان، خبر اول رسانه‌ها شد.

 اتفاق ۳۰ خرداد باعث شد تا آمریکا دیگر نتواند با اطمینان از رادارگریزی هواپیماهایش بگوید و نــه تنها ابزارآلات نظامی پرنــده‌اش در امان نیستند که فکری باید به حال ناو آبراهام لینکلن و نیروها و پایگاه‌هایش در منطقه بکند.

 اما نکات این اتفاق خیره‌کننده برای داخل چیست؟

۱: قــرار بود دموکراتها در صورت پیروزی در انتخابات اخیر ریاست جمهوری آمریکا، برجام دو و سه را کلید بزنند.

 کلیدواژهای که از همان ابتدا با مخالفت صریح مقامات کشورمان به ویژه رهبر معظم انقلاب روبه‌رو شــد. برجام دو و سه، هدف اصلی‌اش محــدود کــردن برنامه‌های دفاعــی به ویژه موشکهای بالستیک نقطه‌زن و غیره جمهوری اســلامی بود.

 ترامــپ و جمهوری‌خواهان اما شــیپور را از دهانه گشادش نواختند و تحریم و خروج از برجام را مستمسک تحمیل مذاکره قرار دادند. این لطف بزرگی در حق مردم ایران بود تا عده‌ای در دام منفعت‌های ظاهری برجام نیفتند و فضای عمومی را به سمت فکر کردن به برجام دو و سه سوق ندهند

۱: افکار عمومی فهمیــد آمریکایی که ابایی از قتــل و خونریزی و حتی حمله موشــکی بــه هواپیمای مســافربری ندارد، چــرا اقدام تلافی‌جویانه را به بهانه کشتار ۱۵۰ نفر متوقف می‌کند. دنیا به راحتی دریافت که امثال پدافند سه خرداد، قابلیت رویارویی با هر تهدیدی را دارد و نمیتــوان در برابر ایران، گزینه نظامی را روی میز گذاشــت.

حال بایــد برای مردم توضیح داد که یادتان هســت عده‌ای مخالف گســترش توان موشــکی بودند و در محافل عمومی، نخبگانی و رسانه‌ای داخلی، از صرف بودجه توســعه نظامی برای محیط زیســت و فناوری‌هــای جایگزین ســخن می‌گفتند؟

 حال اگر قدرت دفاعی نداشــتیم و به جایش بخش‌های دیگری به ظاهر آباد بود، آیا می‌شد آمریکا را به عقب راند و جلوی تهاجم را گرفت و از همان آبادانی‌های فرضی دفاع کرد؟

۳: پهپــاد آمریکایی داخــل مرزهای ایران ســرنگون گردیــد. ایــن ســرنگونی باعث شــد دنیا لحنش را با ما عــوض کند و راه میانجیگری را پیش بگیرد. صدراعظم آلمان که تا دیروز ایران را تهدید به تحمل عواقب خروج از برجــام می‌کرد، حال هر دو طرف را به خویشــتنداری دعوت می‌کند.

 مکرون فرانســوی از صحبــت بــا طرفین ســخن می‌گوید. اینجاست که منطق مقاومت را در برابر وادادگی می‌تــوان فهمید. فرض کنید ایران پهپاد را ســاقط نمی‌کــرد و صرفاً به شکایت و صدور بیانیه پناه می‌برد. آیا لحن هم‌پیمانان آمریکا اینگونه تغییر می‌کرد؟

آیا ترامپ، مذاکره بدون پیش شــرط را مطرح و مسائل انســانی! را برای لغو صدور دستور جنگ، بهانــه میکرد؟ آیــا رئیس جمهور بی‌منطق آمریکا مدام از اشــتباه فردی یک ســرباز یا فرمانده ایرانی به جای سیاســت دفاعی ایران ســخن می‌گفت؟ پس ایران و ایرانی فهمید مقاومت و سرفرود نیاوردن در برابر زور چه پیامدی دارد.

۴: عقــاب جهانی آمریکا را موشــک تماماً ایرانــی به آبهــا انداخت و نــه تجهیزات جنگی وارداتی. صرف توان، استعداد، نبوغ و سرمایه ایرانی بر فناوری دفاعی بومی جواب داد و الگویی شــد برای حرکت بیشــتر در مسیر خودکفایی و تکیه بر توان داخلی.

اگر پدافند ســه خرداد توانست حیثیت نظامی ابرقدرت زورگوی جهانی را ببرد، یقیناً مدل ایرانــی در همه زمینه‌ها قابلیــت رقابت با سایر تکنولوژی‌های پیشرفته غرب را دارد. به شرطی که هم مسئولان، استعداد ایرانی را باور کنند هم مردم.

انتهای پیام/

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.