مرگ سه مسافر بر اثر گازگرفتگی در مشهد، بار دیگر بحث عدم نظارت بر حوزه اسکان در این شهر را داغ کرد.

اخبار گازگرفتگی همیشه تلخ و ناباورانه است زیرا به ظاهر یکی از بی‌دلیل‌ترین دلایل مرگ است و هر شنونده‌ای را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تصور کنید خانواده‌ای در جنوب کشور که چشم انتظار مادر و خواهر یا برادر و پدر خود است تا از سفر زیارتی شهر مشهد بازگردد، ناگهان خبرجان باختنش را بشنود آن هم نه در تصادف جاده‌ای که بیشترین آمار مرگ و میر را به خود اختصاص می‌دهد بلکه به علت استنشاق گازهای سمی و تأمل‌برانگیز تر اینکه در محل اسکانش در این شهر ...

در حادثه اخیر سه زن که اهل استان‌های جنوبی کشور بودند و به دلیل گازگرفتگی جان خود را از دست دادند، این پرسش همیشگی مطرح می‌شود مسئول نابسامانی آشکار در این حوزه کدام مجموعه است؟ تصاویر منتشر شده از محل این اتفاق تلخ نشان می‌دهد گازهای خروجی از آبگرمکن دیواری این  اتاق به دلیل نداشتن دودکش وارد اتاق می‌شده و در نهایت منجر به وقوع یکی دیگر از این وقایع تلخ شده است. اما نکته اصلی و تأمل برانگیز این است که چرا پروژه ساماندهی خانه مسافرها یا هتل آپارتمان‌ها در مشهد به پایان خود نمی‌رسد و اگر این محل از اماکن غیرمجاز بوده، نشان از ضعف برخورد متولیان دارد که هنوز نتوانسته‌اند مانع از ادامه فعالیت این قبیل افراد شوند. اما اگر این محل مجوز داشته است باید تأسف بیشتری خورد زیرا اگر چنین اماکن ناایمنی مجوز فعالیت دارند، باید همچنان منتظر تداوم این دور باطل به نام ساماندهی بود.  

با نگاهی به آمار اتفاقات اماکن اقامتی در مشهد تقریباً می‌توان انواع حوادث را در میان آن‌ها مشاهده کرد. از اتصال سیم‌های فرسوده گرفته تا گازگرفتگی و فرونشست زمین به علت وجود چاه‌های قدیمی که خود بیانگر مستعد بودن این اماکن بویژه در بافت مرکزی شهر برای وقوع هر اتفاق مشابهی است. به نظر می‌رسد میان بخشی بودن مقوله اسکان و ایمنی موجب شده تا اندکی عدم هماهنگی یا فرصت طلبی برخی از افراد به رفتارهای پرخطر خود یعنی دایر نگهداشتن آن‌ها ادامه دهند و اگر دستگاه‌های دخیل در موضوع در اقدامی منسجم بحث ساماندهی اماکن اقامتی (غیر از هتل‌ها و هتل آپارتمان‌های دارای مجوز از اتحادیه مربوطه) را به یک دستگاه واگذار نمایند در زمان کمتری شاهد برچیده شدن بساط خانه مسافرهای ناایمن خواهیم بود.

لازم به توضیح است اتفاقات سال‌های اخیر نشان می‌دهد بیشتر حوادث این حوزه در اماکنی بوده که از ابتدا برای اسکان مسافر ساخته نشده‌اند و عده‌ای با تغییراتی غیراصولی، محل مورد نظر را به چند اتاق و یا مثلاً سوئیت تبدیل کرده‌اند تا درآمدی به جیب بزنند. بنابراین حتی اگر یک کمیسیون ویژه ساماندهی با مشارکت نمایندگان دستگاه‌های دخیل در موضوع مانند میراث فرهنگی، آتش‌نشانی و شهرداری تشکیل شود که با تشکیل تیم‌های گشتی محدوده مرکزی شهر را کوچه به کوچه رصد کنند و هر محل پذیرش مسافر را مورد بررسی قرار دهند که نتایج آن یا قرار دادن در فهرست اعطای مجوز است یا معرفی به دستگاه قضایی برای برخورد جدی و تعطیلی را به دنبال دارد.

شاید این روش اندکی غیرمعمول تلقی شود ولی بی‌شک با اندکی همت و به کارگیری چند تیم، می‌توان کمتر از دو سال این موضوع را حل وفصل کرد ولی باز هم بهتر از نزدیک به یک دهه شعار ساماندهی اماکن مسافری مشهد است که هنوز معاون استاندار می‌گوید: آمار دقیقی از خانه مسافرها در مشهد نداریم. با این وصف به نظر می‌رسد سیاه چاله غفلت یا تقصیر و سهل‌انگاری عده‌ای از تصمیم‌گیران و مجریان این شهر موجب شده تا داغ آخرین یادگار زیارت برخی‌ها به مشهد باشد.

منبع: روزنامه قدس

انتهای پیام/