همان‌گونه که کارشناسان در حوزه‌های مختلف اجتماعی تأکید دارند، برگزاری رسوم مختلف تنها بهانه‌ای برای زنده نگه‌داشتن خرده فرهنگ‌ها، رفتارها و یا باورهایی که قرار است بر اثر تکرار در ذهن افراد جامعه نهادینه شود.
با این اشاره کوتاه می‌خواهیم به یکی از همین رسوم و آیین‌های سالانه بپردازیم که این روزها در دوره برگزاری آن هستیم. روزهایی که به نام دهه کرامت نام‌گذاری شده و بی‌تردید دل تمام شیعیان جهان پر می‌زند تا در این ایام در یکی از رواق‌های حرم امام مهربانی و کرامت باشد و از این رو مشهدالرضا یکی از شلوغ‌ترین ایام خود را تجربه می‌کند.
اما به همین بهانه می‌خواهیم نگاهی با رنگ و بوی دهه کرامتی به مسئله رفتارهای اجتماعی زائران و مجاوران در این شهر داشته باشیم، چراکه اگر بنا باشد برپایی این آیین هیچ تأثیری بر رفتار اجتماعی ما نداشته باشد برگزاری سالانه آن بی‌هدف خواهد بود.
بر همین اساس اگر بخواهیم به زبان ساده به بیان موضوع بپردازیم، می‌شود گفت باید به نحوی رفتار کنیم که کرامت انسانی افراد دیگر حفظ شود، چون بی توجهی به شأن انسانی دیگران نه ابزار می‌خواهد نه پیش‌زمینه و بهانه.
بی‌شک با ورود تعداد قابل توجهی زائر و مسافر به مشهد، به یکباره همه چیز به هم مرتبط می‌شود و نحوه پاسخ به یک پرسش راننده‌ای که با شهر آشنایی ندارد می‌تواند به حساب تمام شهر نوشته شود و در نهایت بهانه‌ای از سر عصبانیت که حتی تا زیر سؤال بردن مسلمانی فرد مورد نظر پیش برود.
یادمان باشد اگر زائر این شهریم یا ساکن آن، برای آنکه کرامت خودمان زیرسؤال نرود با دیگران کریمانه برخورد کنیم و حتی اگر دلمان نخواست کار مثبتی انجام دهیم، دست‌کم کار منفی هم نکنیم و به جای کنایه و گلایه و یا خدای نکرده گفتن چیزهایی که نباید گفت، پاسخ کوتاه و بی‌طرفانه بدهیم و به کار خودمان برسیم.
می‌شود با چند ثانیه توقف و راه دادن به مسافری که شاید از فرط خستگی می‌خواهد خودش را زودتر به محل اقامتش برساند تصویری زیبا از شهروندان مشهدی در ذهنش بسازیم و حتی به نیت خادمی امام رضا(ع) با همین کارهای ساده و کوچک اعتباری نزد آن امام همام کسب کنیم.
آری، می‌شود با دادن یک قالب یخ، دل زائران این شهر مقدس را به برپا بودن آتش محبت در این شهر گرم‌تر کرد؛ می‌شود با یک دقیقه وقت گذاشتن و راهنمایی دقیق زائری که به دنبال نشانی خود است، ترس غربت را از ذهن او پاک کنیم و باور داشته باشد که می‌تواند روی کمک مجاوران ثامن‌الحجج(ع) حساب کند. بیایید از این فرصت برای خوب کردن دل خودمان هم که شده استفاده کنیم. وجود این همه زائر و مسافر در جای‌جای شهر بهترین شرایط را به وجود می‌آورد تا بتوانیم با اندک مهرورزی بی‌هزینه و تنها با هم‌کلامی و اظهار آمادگی برای راهنمایی و کمک به آن‌ها انرژی بگیریم و حس خوبمان را بیشتر و بیشتر کنیم.
کلام آخر اینکه شاید ساده‌ترین دلیل برای آنکه باوری قلبی برای خودمان داشته باشیم تا مهربانی‌مان را تقسیم کنیم این گفته قدیمی باشد: هرچه برای خودمان نمی‌پسندیم برای دیگران هم نپسندیم... اگر می‌پسندیم در شهری دیگر میزبانان مهربان داشته باشیم پس امروز ما نقش همان میزبان مهربان را بازی کنیم؛ در مقابل، زائران و مسافران هم به خاطر داشته باشند چه رفتارهای مسافران شهر محل زندگی خود را نکوهش می‌کردند و نمی‌پسندیدند و خودشان در شهر دیگر مرتکب همان رفتارها نشوند.
منبع: روزنامه قدس
انتهای پیام/
نظر شما