قدس آنلاین_ گروه استانها_ طیبه قاسمی؛ سال گذشته در پی یکی از همین تجمع ها جلسه‌ای با حضور مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب روستایی استان خوزستان و استاندار خوزستان، غلامرضا شریعتی برای پیگیری دریافت اعتبارات شرکت آبفار این استان برگزار شد.
بعد از این جلسه هم در خبرها آمد مدیرعامل شرکت و استاندار خوزستان در سفری که به تهران داشتند، پیگیر بودجه شرکت شدند با اعلام این خبر کارگران برای دریافت مطالباتشان امیدوار شدند و وقتی گفته شد در رابطه با مشکلات آبداران ، آنها جلسه‌ای با محمدرضا نوبخت (معاون رییس جمهور و رییس سازمان برنامه و بودجه) و مدیرعامل شرکت مهندسی آب و فاضلاب کشور هم داشتند که قول‌های مساعدی هم در این زمینه داده شده است کارگران با خیال خوش رسیدن به حق خود به خانه هایشان بازگشتند اما در این استان آنچه خیال باطل است گرفتن حق کارگرانی است که تمام روز خود را به امید اندک میزان مزدی سر می کنند که سر ماه راهی سفره های حقیرشان شود.
وقتی به محل تجمع می رسم احساس می کنم مغزم در حال جوشیدن است گرمای هوا شدت زیادی دارد، این کارگران و حتی عده ای همراه با فرزندان کوچک خود زیر همین گرما ایستاده اند تا کسی پاسخی برایشان بیاورد، و من به این فکر می کنم دقیقا بر مبنای کدام اطلاع رسانی دقیق و بی نقصی دیروز یکی از جایزه های برترین روابط عمومی را به روابط آبفار اهدا کرده اند وقتی بیشتر از یک سال است از تلاش برای حل مشکل آبداران چند مصاحبه می بینیم و هزینه چند سفری که به بهانه همان انجام می شود؟
یکی از کارگران به نمایندگی از طرف بقیه به خبرنگار قدس آنلاین می گوید: باز هم بعد از تجمع مدیر قول داد که تا چند روز آینده حقوق پرداخت می شود.
وی ادامه داد: با پیگیری هایی که انجام دادیم مدیرعامل قبلی که با استخدام بی رویه و خارج از عرف باعث این دردسر و بدهی بالای این اداره شده و مشمول طرح برکناری مدیران بازنشسته شده بود از کار برکنار شد و مدیر جدیدی سرکار اومد که بازم نتونست مشکلمون رو حل کنه".
چند کارگر می گویند: چندماه هست که پول نداریم یک کیلو گوجه بخریم و از زن و بچه هامون شرمنده ایم، تا این لحظه ما هنوز حقوق برج دوازده و عیدی و سابقه پارسال رو نگرفتیم از آخر اردیبهشت هم قراردادمون با پیمانکار قبلی تموم شده و الان دو ماه هست که بدون بیمه و قرارداد سر کار هستیم.
یک کارگرجوانتر در پاسخ اینکه از چه راه های قانونی اقدام کرده اید؛ عنوان می کند: از اداره آب و فاضلاب روستایی، استانداری، وزارت نیرو با فرستادن نماینده های کارگری و جلسات متعدد پیگیر شدیم و جلسه های پی در پی با نماینده های مجلس هم در این مورد داشتیم.
وی ادامه می دهد: وعده هایی که معمولا می دهند این است که تا دوهفته دیگه حقوق پرداخت می شود.
وقتی می پرسم آخرین تجمع چه زمانی بوده یکی جواب می دهد: الان نزدیک شش ماه هست که با اومدن مدیر هیچ تجمعی نداشتیم، او اضافه کرد: همین پارسال بود که یکی از همکارهامون به دلیل اینکه واسه بستری کردن زنش تو بیمارستان صدهزار تومان پول کم داشت و پیمانکار و اداره کمکش نکردن و مجبور شد زنش رو برگردونه خونه که موجب مرگ همسرش شد واین مسئله رسانه ای شد.
پرداخت حقوق آبداران در کل کشور مشکل دارد
کامران احمدی رییس اداره روابط عمومی و آموزش همگانی شرکت آب و فاضلاب روستایی استان خوزستان در این رابطه بیان می کند: شرکت آب و فاضلاب روستایی یک شرکت دولتی است و اعتبار آن از سوی دولت تعیین و پرداخت می‌شود. به‌خاطر مشکلات مالی که دولت با آن مواجه بوده و هست، پرداخت حقوق آبداران نه فقط در این استان، بلکه در کل کشور دچار مشکل شده است.
احمدی با تاکید بر اینکه ما وظیفه خود را در پیگیری مطالبات مزدی آبداران می‌دانیم، بیان می کند: شرکت ما مستثنی از شرایط عمومی کشور نیست؛ هرگاه دولت مشکل مالی داشته باشد ما نیز دچار مشکل می‌شویم.
او یاد آور می شود: درآمدزایی این شرکت از آب‌بها بسیار محدود است. نرخ قبض آب در بعضی شهرستان‌ها تا یک‌سوم دیگر مناطق شهری است. در بسیاری از مناطق روستایی هم، میزان پرداخت‌ها بسیار کم و نامنظم است. اخیرا برای بهبود نظام پرداخت‌ها، تمهیداتی با فرمانداران و بخشداران چیده‌ایم تا بتوانیم کسب درآمد بیشتری از مناطق روستایی کنیم. از این طریق، هم مطالبات آبداران پرداخت خواهد شد و هم تعمیر و نگهداری تاسیسات آب‌رسانی (تصفیه‌خانه‌ها و خطوط انتقال و شبکه‌های توزیع آب) ارتقا داده می‌شود.
احمدی در رابطه با وضعیت حقوقی آبداران خوزستانی، خاطر نشان می کند: آبداران یاد شده نه در استخدام شرکت ما، بلکه طرف قرارداد با پیمانکاران هستند. مطالبه مزدی آنها نه از ما، بلکه از پیمانکاران و بین ۴ الی ۵ ماه است. مطالبات آنها براساس شرکت‌ها و شهرها و مناطق روستایی که در آن مشغول به کار هستند، متفاوت هستند.
امیدی که به آه رسید
منتظر مانده ایم تا کارگرانی که به خواست مدیر عامل جدید آبفای روستایی (حرباوی) به عنوان نماینده داخل رفته اند بیرون بیایند، بین کارگران همهمه است اما صدایشان بلند نیست، به جای فریاد حق خواهی یکی زمزمه می کند کاش مدیرعامل جدید هم کارش فقط وعده الکی نباشد.
برق امید در چشمهای منتظرشان تلالو دارد و گره دستهایشان به خوبی نگرانی هایشان را رو می کند.
از ساختمان درونی صدای فریاد کارگران و کارگری که بیرون می آید آه کارگران را سرد می کند؛ وقتی می پرسم چرا دوباره آشوب شد؟ موبایلش را به دستم می دهد: ببین؛ محیط آروم بود ولی بعد از اینکه جلسه نماینده های کارگری با آقای حرباوی تموم شد و طبق معمول وعده های الکی نصیبمون شد خیلی از همکارها از ناراحتی وعده های واهی و تکراری دچار هیجان شدن و جو متشنج شد.
نظر شما