هفته گذشــته یک مقام چینی در ســفری دوره ای بــه تهران با خیلی از مقامات ایرانی گفت وگو و رایزنی کرده بود و پیش ازاین هم آقای لاریجانی گفته بــود «ایران برنامه ای 25  ســاله برای ارتباط با چین تدوین کرده است».

همکاری بلندمدت چیزی است که هم مقامات رســمی ایرانــی و هم مقامات رسمی چینی گفته‌اند. باید توجه داشت که چین از معدود کشــورهایی است که وقتی رئیس جمهــورش در ژانویه 2016 به ایران آمد با رهبر معظم انقلاب دیدار و گفت وگو داشت و ایشــان هم تأکید داشتند که این روابط باید همه جانبه و گســترده باشد.

در همان سفر رئیس جمهور چین به ایران هم یک توافق نامه جامع همکاری بین دو کشور امضا شد. به هرحال این خواسته و نیت برای گسترش روابط در دو طرف وجود دارد و پس از سفر سال گذشــته رئیس مجلس به چین، این امر قوت بیشــتری یافت.

 از سال 2016 که رئیس جمهور چین به ایران آمد تا پارســال روابطمان تحت تأثیر مســائل پس از برجام و رفت وآمد اروپایی ها کمی اولویت و اهمیت خود را از دست داد و آن عزم و اراده ای که از قبل وجود داشت، مقداری کمرنگ شده بود.

 رئیس مجلس در ســفر به چین حامل دو پیغام رســمی از طرف رئیس جمهور ایران بــرای رهبر و رئیس جمهــور چین بود که مورد اســتقبال هم قــرار گرفت. پس از آن هم رئیس جمهور کشــورمان به چین سفر و بــا رئیس جمهــور چین دیدار داشــتند.

 وزیر اقتصاد هم به عنوان رئیس کمیســیون دوجانبه دولتی از زمســتان گذشته تاکنون دو سفر به چین داشته است.

 رفت وآمدها حاکی از آن است اراده ای جدی وجود دارد که این رابطه گســترده تر شود و همان طــور که آقای لاریجانی گفتند یک کارگروه مســتقیمی زیر نظر ایشان وجود دارد که گزارش ها را مستقیم به خود ایشان ارائه می دهند.

 ما هــم در حال تدوین یک برنامه بلندمدت برای همکاری های راهبردی با کشور چین هستیم و امیدواریم این برنامه پیش نویسش آماده شود، به طرف چینی ارائه و نظرات آن ها هم گرفته و در نهایت منجر به یک ســری توافقات راهبردی بلندمدت شود. اما این برنامــه چقدر راهبردی خواهد بود؟ ســعی شــده که برنامه ای همه جانبه باشد و آن بخشــی که ما در آن دخیل هستیم، اقتصــادی اســت، اما بخش هــای مختلف فرهنگــی، امنیتی، سیاســی و نظامی هم در آن گنجانده شــده است.

 بخش اقتصادی شامل تجارت، سرمایه گذاری و همکاری های اقتصادی می شود که به هر حال در 20 سال گذشته همیشه در وضعیت خوبی بوده است و رابطه اقتصادی ما با چین یک روند منظم رو به رشد داشته، چنانچه در 6-5 سال اخیر چین شریک اول تجاری ما هم در واردات و هم صادرات کالا بوده است.

 بــه هر حال ضــرورت دارد که مــا با تمام کشــورهایی که دوست هستیم قراردادهای بلندمدت داشــته باشیم؛ چراکه اصولاً برای رســیدن به یک شــرایط با ثبات اقتصادی نیاز است که با دنیا تعامل بلندمدت تعریف کنید؛ بخشی از کشورهای دنیا مایل نیستند با ما چنین روابط بلندمدتی را داشته باشند، بخشــی را ما مایل نیستیم با آن ها روابطی داشــته باشــیم، ولی آن هایی که دو طرف تمایل نشــان می دهند بســیار خوب است که با آن ها وارد روابط بلندمدت شویم تا به ثبات اقتصادی برسیم.

 با این حــال از این منظر کــه چین یکی از قدرت های اقتصادی مطرح دنیا به حســاب می آیــد و رقیــب اول آمریــکا در حــوزه اقتصادی محسوب می شود، برقراری روابط راهبــردی بلندمدت با این کشــور ضروری به نظر می رســد؛ چون به هرحــال ما با نفر نخست اقتصاد دنیا یعنی آمریکا که رابطه ای نداریم و درنتیجه دومین اقتصاد بزرگ دنیا یعنی چین برای مــا اولویت دارد.

علاوه بر این در رابطه سیاســی مــا هیچ وقت دچار فرازوفرودهای خیلی عجیب وغریب نبودیم و یک رابطه پایدار سیاسی داشتیم، بنابراین باید از این رابطه دوستانه و سیاسی دو طرف بهره اقتصادی بگیرند.

 از طرفی چین در حوزه سیاســت خارجی هم مواضع روشــنی در قبال ایران داشــته اســت؛ در یک ســالی که آمریکا از برجام به شــکل یکجانبه بیــرون آمــده، بارها و بارهــا رئیس جمهور، وزارت امــور خارجه، وزارت بازرگانی و ســایر مقامات چینی که در این امور دخیــل بوده اند، اعلام کرده اند که خــروج یکجانبه آمریــکا از برجام را به رسمیت نمی شناسند و به روابط تجاری شان با ایران ادامه خواهنــد داد.

 البته حتماً این روابط تحت تأثیــر تحریم ها قرار می گیرد؛ زیرا برخی از شرکت های چینی برای معامله با ایران احتیاط می کننــد، اما قصد و نیت رســمی دولت چین تعامل گسترده با ایران است.