قدس آنلاین: بی‌گمان در جهانی نفس می‌کشیم که جهان صداهای متجاوز و ستمکار است؛ جهانی که با بی‌رحمانه‌ترین نقشه و دستور، هر «صدا» و «کلمه» ناهمگون با تمدن غرب را به‌جرم ناپیروی و ناهمرنگی با شخصیت خویش، دستگیر کرده و در یک بازداشتگاه قدرت سیستماتیک «رسانه‌ای» او را بی‌آبرو و بی‌حیثیت می‌کند و با کشتن تاریخ تولد او، امکان تحرک و عاطفه‌ورزی را از او سلب می‌کند و بدین گونه او را از پیاده‌روی بر سرزمین و تاریخ و غرور و افتخارات گذشته‌اش بی‌توان و بی‌رمق می‌سازد، تا تمدن داروینیستی تمامیت خواه غربی به پیش رود.
این تمدن وحشی ستم‌پیشه که با غارت و چپاول و سرقت‌های مدام و بی‌پایان شکل گرفته و به سلطه بین‌الملل امروزین دسترسی یافته، برای حفاظت از شخصیت و تاریخ خویش، صداهایی را در جامعه بین‌الملل و شهرها و در میان ملت‌ها جعل کرده که هیچ هدفی جز «سرکوب» صداهای مختلف و گوناگون جامعه انسانی ندارند و نمی‌گذارند هیچ موج مخالفی به نظام ارزش‌های تمدنی‌شان برخورد کند و دستبردها و ستم ورزی‌های جهانی‌شان را بلرزاند!
با وجود تمامی ارزش‌های جهانخواران و همه زیبایی‌های مصنوعی و قلابی‌ای که خلق کرده‌اند و همه صداهای قدرتمند سرکوبگرانه اما «محرم ایران» امسال، آشکارا نشان داد که قدرت صدای «بریده شدن رگ‌های» یک کلمه قدسی، از جذابیت و معنویت تاریخی برخوردار است و می‌تواند یک سرزمین را شیفته این صدای جاودانه کند و همای شیدایی را در سینه‌های بی‌شمار این خاک فرود آورد و نگاه‌ها را و دست‌ها را آنچنان به هم گره بزند که گویی «فرشی پهناور» به وسعت سرزمین ایران، با موج صدا بافته شده است و در هر گوشه‌اش، نقشی و رنگی پرحرارت و توفانی «زنده باد ایران حسین(ع)» می‌گوید و فردای پراقتدار و هیبت خویش را به زمین و آسمان نشان می‌دهد.
این هیبت و شکوه و یکسانی، آنچنان قابل مشاهده و لمس است که آدمی تصور می‌کند «اقیانوس آرام» به سینه بزرگ ایران زمین مهاجرت کرده تا آرامش دیدنی خویش را به نمایش جهانی بگذارد.
آری، «صدای بریده شدن رگ‌ها» در ظهر عاشورا، صدای سرزمین ایران است؛ صدای پرقدرت تاریخ ولایت است؛ صدای نسل سیه‌پوش و سپید اندیشه‌ای است که به نبرد صداهای ستم‌ورز و بی‌رحم تمدن جهانی خواهد رفت و آن را به اعماق «اقیانوس آرام» پرت خواهد کرد... برای همیشه و برای آینده تاریخ!
نظر شما