۲۵ مهر ۱۳۹۸ - ۰۸:۰۱
کد خبر: 674745

 درباره اربعین زیاد گفته شده و شنیده ایم، اما هم تکرارش لازم است و هم ناگفته‌ها و ناشنیده‌هایش همچنان بی‌شمار.

مهدی فضائلی/

 درباره اربعین زیاد گفته شده و شنیده ایم، اما هم تکرارش لازم است و هم ناگفته‌ها و ناشنیده‌هایش همچنان بی‌شمار.  بسیار دیده و شنیده‌ایم که در این بزرگترین اجتماع بشری تاریخ، سن موضوعیتی ندارد و از اطفال چند روزه تا پیرمردها و پیرزن‌های نود ساله حضور دارند. جنسیت هم موضوعیتی ندارد و چه بسیار بانوانی که جلوتر از مردان حرکت می‌کنند و حتی مشوق مردانشان هستند.

 سالامت جسمی نیز اینجا رخت می‌بندد و کم نیستند معلولان و بیمارانی که با وجود بیماری ها و معلولیت‌های شدید این راه را طی می کنند.

 ملیت و قومیت و نژاد و مذهب نیز در مراسم باشکوه اربعین موضوعیتی ندارد، هر چند غلبه با شیعیان اســت و مردم با کرامت عراق سواد و طبقه اجتماعی و امثال این ویژگی ها که قبل و بعد از اربعین تعیین کننده هســتند، در این اجتماع رنگ می بازد و مثلاً تاجر یا استاد دانشگاهی یا مهندس راه و ساختمان هایی را می‌بینی که به کارهایی ظاهراً پست از قبیل تمیز کردن کفش زائران، شستن سرویس های بهداشتی و روغن مالیدن به پای زائران مشغولند و آن را افتخار و توفیقی برای خود می دانند و به آن مباهات می‌کنند!

 از همه این اتفاقات و صدها برابرش که مجربین این راه ســراغ دارند، می خواهم دو نکته را استفاده کنم. نخست اینکه در این اجتماع بی‌مانند همه قیدها و هویت‌ها در یک نقطه ذوب می شوند و آن «حسین» است.

 اینجا فقط یک هویت برجســته و هویداســت و آن هویت «حسینی» بودن است.

 #الحسین-یجمعنا یعنی همه این واقعیت ها. شاید یکی از نقطه اتصالات اربعین با تمدن نوین اســلامی نیز همین به حاشیه رفتن هویت ها در برابر عظمت و شکوه هویتی بزرگتر باشد! نکته دوم هم به پایان رسیدن تمام بهانه هاست!

 اربعین جایی برای هیچ بهانه ای باقی نمی‌گذارد. فقیر یا غنی، سالم یا بیمار و معلول، زن یا مرد، پیر یا جوان، شهری یا روستایی، مسلمان یا غیر مسلمان یا هر چیز دیگری اینجا معنی و مفهوم ندارد و این از ویژگی‌های خود عاشورا و نهضت حسین بن علی (ع) ریشه گرفته است.

 در ادامه نهضتی که رهبر و مقتدایش طفل ۶ ماهه تا پیرمردهایی چون حبیب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه را قربانی کرده است و اصحابش از غلا م سیاه به ظاهر بد بو تا جوان مسیحی خوش آب و رنگتازه مسلمان شده خود را فدا کرده‌اند و برادر و فرزند را تقدیم کرده و سرانجام هم خواهری به عظمت زینب (س) و دیگر زنان و کودکان و فرزندانش را به اسارت برده‌اند، کدام بهانه می‌تواند عرض اندام کند؟ آری اینجا یعنی اربعین، تمام بهانه‌ها به اتمام می رسد.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.