به گزارش قدس آنلاین ، حسین روزبه با حضور در برنامه "رو در رو" شبکه ۴سیما با اشاره به اینکه بعد از دخالت امریکا در قضیه اصلاحات اراضی ایران، کشور همواره وارد کننده گندم بوده است، تصریح کرد: «این سیاست ما را به نقطه ای رساند که وابسته باشیم و در نهایت منجر به این انگاره شد که امریکا دارای خصومت با ماست.»

وی افزود: «این سرکوب شدید و به هم ریختگی ساختار کشور ملت ایران را به جایی رساند که گزینه ارتباط با امریکا باید حذف شود و این روند پاسخی به تحقیر ۳۰ سال گذشته در ارتباط با امریکاست.»

روزبه با بیان اینکه مذاکره فرصت عظیمی از دولت گرفت و در جمع بندی به برجام رسید، افزود: «محدودیت های طرف مقابل در جایی که ایران نقاط ضعف نشان می دهد، اثر گذار است. یعنی اگر امروز تحریم مدیریت رفتار اقتصادی ما را تحت تاثیر قرار دهد، شاید از اعمال اراده خارجی بر همین حوزه های ضعف در کشور دچار صدمه شویم.»

این استاد دانشگاه ادامه داد: «آن ها ایران قدرتمند را نمی خواهند؛ لذا برجام در ذهن امریکایی ها همواره برنامه مهار بوده است و در ذهن اروپایی ها بعنوان برنامه جاری مذاکره نقش بسته است.»

روزبه خاطرنشان کرد: «توقف برجام در حوزه هسته ای امریکا را به سمتی برد که مهار اتفاق افتد؛ لذا از اوبامای باهوش و مؤدب، ترامپ پر هیاهو خارج شد و اگر کسی شیوه ترامپ را بشناسد، در می یابد که او راحت تر از سایر رئسای جمهور امریکا قابل مهار شدن است.»

همچنین سیدنظام الدین موسوی، تحلیلگر مسائل سیاسی با بیان اینکه گزینه های متعددی روی میز است که مذاکره تنها بخش کوچکی از آنست، یادآور شد: «مذاکره را در گذشته  آزموده ایم. کسی مخالف مذاکره نبود و حتی در دولت قبل با گروه ۵+۱ مذاکرات متعددی داشتیم. از سال ۱۹۸۰ به بعد که دولت اصلاحات روی کار بود نیز طیفی خاص از مذاکرات را پیش رو داشتیم که منجر به تعلیق فعالیت های هسته ای ما شد.»

وی ادامه داد: «بعدها دیدیم این مذکرات جواب نداد و طرف مقابل به تعهدات خود عمل نکرد؛ در ادامه از مذاکرات خارج شدیم و بعد از مدتی در دولت نهم مذاکرات جدیدی شروع و منجر به رویارویی با طرف مقابل شد.»

موسوی افزود: «در نهایت مذاکرات دولت اخیر به برجام منتج شد. لذا می بینیم بیش از ۱۷ سال درگیر مذاکره هستیم. پس کسی نافی مسئله مذاکره نیست؛ اما آیا این مذاکرات مشکلات را حل می کند؟»

این تحلیلگر مسائل سیاسی خاطرنشان کرد: «عده ای چنین گزاره ای را مطرح می کنند که مذاکره راه حل مشکلات است؛ در حالیکه نه مشکلات را احصا کرده اند و نه می دانند کدام بخش به مقابله با امریکا باز می گردد.»

موسوی تصریح کرد: «طرف مذاکره کننده، مذاکره را برای رفع مشکلات فی مابین نمی خواهد؛ بلکه مذاکره را بعنوان ابزار تکمیلی برای فشار حداکثری می داند.»