امیر خانی/
به وسایل اطراف خود نگاه کنید. اگر به کارایی آن‌ها فکر کنید می‌بینید بعضی از آن‌ها برای زندگی کردن ضروری است؛ مثلاً غذا، سرپناه و پوشاک؛ اما وسایل زیادی هم هستند که نبودشان موجب توقف زندگی نمی‌شوند؛ بلکه به بهتر شدن کیفیت زندگی کمک کرده‌اند؛ مثلاً نداشتن تلویزیون منحنی 78 اینچ یا دستگاه ظرفشویی زندگی را مختل نمی‌کند. شما آن‌ها را «خواسته» اید و درواقع نیاز اساسی شما نیستند.
اگر فکر می‌کنید ما می‌خواهیم به شما پیشنهاد بدهیم مثل انسان‌های اولیه و با حداقل امکانات زندگی کنید، قضاوت اشتباهی کرده‌اید؛ اما بهتر است کمی درباره خواسته‌هایمان (چه آن‌هایی که برآورده شده‌اند و چه خواسته‌هایی که هنوز به آن نرسیده‌ایم) فکر کنیم.
به این فرمول دقت کنید:
- خواسته‌ها ابتدا با دوست‌داشتن به وجود می‌آیند؛ مثلاً من تلویزیون ال‌ای‌دی بزرگ را دوست دارم و می‌خواهم. من پژو 206 را دوست دارم و می‌خواهم؛ اما پس از مدتی اوضاع دگرگون می‌شود؛ پس از مدتی درک می‌کنیم که دیگر خیلی دوست‌داشتنی در کار نیست و به آن عادت می‌کنیم و برایمان کهنه می‌شوند.
- دوم اینکه خواسته‌ها پس از قرار گرفتن در تشعشع تبلیغات که البته از آن راه فراری نیست، به وجود می‌آیند. یعنی به‌خودی خود شما به آن احساس نیاز نمی‌کنید؛ بلکه پس از تبلیغات و تعریف و تمجید اطرافیانتان به خرید آن رغبت پیدا می‌کنید.
حالا مشکل چیست؟ اگر در این بازی قرار بگیرید، مجبورید دائماً در حال کار و کار باشید که فلان وسیله را بگیرید. بعد به آن عادت کنید و وارد مرحله بعد شوید. یعنی دوباره چیز دیگری بخرید و پس از مدتی به آن عادت کنید. آیا این روش درست است؟ به‌خصوص اگر پول رسیدن به خواسته‌ها، از وام و قرض تهیه شود و انسان را مجبور کند برای بازپرداخت آن از کارهایی بزند که واقعاً خود و اطرافیانش به آن نیاز دارند؛ مثل محبت به فرزند و همسر و وقت‌گذاشتن برای آن‌ها؛ که عملاً با این قسط و قرض‌ها ممکن نیست.
عمرتان چقدر می‌ارزد؟
هر ماه 720 ساعت می‌شود. درآمد ماهانه‌تان را تقسیم بر 720 کنید تا ارزش مادی یک ساعت از عمرتان را بدست بیاورید؛ مثلاً اگر فردی درآمدش ماهی 5 میلیون تومان باشد، هر ساعت از عمرش تقریباً 7 هزار تومان می‌ارزد. حالا با این عینک، کمی به خرج و مخارج زندگی نگاه کنیم:
- یک گوشی 2 میلیون تومانی، حدود 300 ساعت از عمر شما را صرف خرید خودش خواهد کرد.
- اگر وامی می‌گیرید که علاوه بر اصل، 5 میلیون تومان سود دارد، حدود 700 ساعت از عمرتان را به‌عنوان سود پرداخت کرده‌اید.
- اگر در جهیزیه‌تان وسیله‌ای هست که هنوز بلااستفاده مانده و صرفاً برای قشنگی یا بستن دهان مردم خریده‌اید، بخشی از عمر پدرتان را بدون فایده گرفته‌اید.
شما هم با توجه به درآمدتان این محاسبه را انجام دهید و خریدهایتان را مرور کنید.
نظر شما