علیرضا کمیلی، فعال فرهنگی جهان اسلام و حوزه بین‌الملل/

آمریکا با زدن حاج قاسم وارد مرحله درگیری جدی و مستقیم شد. این یک انتخاب جسورانه بود، چون این‌طور نبود که آن‌ها قبلاً از محل ایشان مطلع نباشند. از مسائل داخلی ترامپ در آمریکا تا تحقیر آن‌ها در شکست داعش و زدن پهپاد و... می‌تواند انگیزه‌های این اقدام باشد؛ ولی از انگیزه مهم‌تر، گشودن باب این درگیری است.

اینجاست که واکنش ما نیز موضوعیت دارد. آمریکا با زدن وزیر ما در این شطرنج یا باید منتظر حذف وزیر خود باشد که معلوم نیست در همان قامت، شدنی باشد- چنانکه درباره عماد مغنیه هنوز رخ نداده است و این بخش تابع یک معادله پیچیده امنیتی است- یا اینکه باید کل بازی را ببازد.

باختن کل بازی شطرنج، یعنی از دست دادن فرصت‌های موجود در منطقه کار آسانی نیست؛ هر چند شدنی است. این ولی با دخالت ایرانی‌ها امکان ندارد و باید خود ملت‌ها به این مسئله همت بگمارند. نقش ایرانی‌ها تبیین و تشویق و آموزش است.

در داخل هم آنچه می‌تواند با خون این شهید، بیشتر از گذشته تثبیت شود، نفرت از آمریکا به‌عنوان دشمن اصلی عزت و اقتدار مردم ایران است. چه خوب است که سیاسیون به فکر مسائل موقتی و انتخاباتی نباشند و به تعمیق ارزش‌های انقلاب بیندیشند.

در راستای آنچه گفته شد چنین ایده‌های اجرایی می‌تواند مفید باشد: کمپین‌هایی چون تو برای مواجهه با آمریکا چه می‌کنی، تحریم کالاهای آمریکایی، مطالبه اخراج آمریکایی‌ها از منطقه، پیگیری آسیای بدون آمریکا، فشار روی سفارت‌های آمریکا در منطقه، جایزه برای کشتن سربازان آمریکایی، نذر موشک برای صدمه به تجهیزات آمریکا در منطقه، ایجاد شبکه نخبگان و جوانان کشورهای اسلامی ذیل مواجهه با آمریکا، احیای ارتباط با چپ‌های جهان، کمپین سوزاندن پرچم آمریکا در کشورها و... البته نمایش حمایت مردمی از حمله به آمریکا در داخل کشور در شرایط فعلی لازم است.

پایان‌بندی ولی تلخ است. می‌دانم همه دنبال تجمعات صوری و کارهای فوری‌اند و کسی پای کار اقداماتی که به صبر بیشتری نیاز دارد نیست! حزب‌الله ما اقیانوسی به عمق یک وجب و احساساتی و غیرتخصصی است و... .