استاد محمدحسین سبزعلی / قاری بین‌المللی قرآن کریم

پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، من و تعداد محدودی از قاریان در تهران، مشهد و برخی شهرهای دیگر مانند اصفهان، قرآن خوب، استاندارد، کلاسیک و عربی مصری را دنبال می‌کردیم. آن زمان جلسات قرآن بسیار کم بود؛ البته جلسات مذهبی مانند هیئت‌های سینه‌زنی، روضه‌خوانی و... که تکیه و حسینیه داشتند زیاد بود و مراسم متعددی در آن‌ها برگزار می‌شد و چون در حدیثی از پیامبر(ص) شنیده بودند که قرآن و عترت باید با هم باشد ابتدای مجلس، مراسم خواندن قرآن بر پا می‌کردند که ۹۹درصد قرائت‌ها نادرست و ناصحیح یعنی بدون تجوید، بدون صوت و لحن عربی، بدون توجه به مقامات و معنای آن خوانده می‌شد.

در تهران استاد مولایی و استاد مروت از پرچمداران قرآن نوین کلاسیک در ایران بودند که شاگردان آن‌ها بیشتر قاریان بین‌المللی یا پرورش‌دهنده قاریان بین‌المللی هستند. همچنین استادان بزرگی مانند مرحوم غفاری، صحاف، خدام حسینی، فروزان، رضاییان در تهران، استاد سیدمرتضی سادات فاطمی، استاد محمدکاظم محمدزاده، استاد اوحدی و استاد نازدار در مشهد و حاج‌حسین وفایی در اصفهان از جمله افرادی بودند که سبب شدند قرآن سنتی یعنی قرآنی که مانند روضه، نوحه و دعا خوانده می‌شود تبدیل به قرآن کلاسیک و عربی مصری شود. آن‌ها با تقلید از مشاهیر مصر مانند استاد رفعت، مصطفی اسماعیل، منشاوی، عبدالباسط، علی البناء، غلوش و استادان دیگر، با صوت و لحن عربی مانند آن‌ها قرائت کرده و شاگردان بسیاری نیز تربیت می‌کردند.

مسجد کرامت، پنج سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی

سال ۱۳۵۲ به مشهد رفته و در جلسه قرآن مسجد کرامت استاد سیدمرتضی سادات فاطمی که از دوستان قدیمی و هم‌دوره‌ای هم بودیم شرکت کردم. موجب تعجب بود که در آن زمانه و با وجود محدودیت‌های موجود پیش از انقلاب تعداد زیادی افراد برای قرائت قرآن گرد هم آمده و استادی که خود نیز بسیار مسلط، بااستعداد و خوش‌ذوق بود با این سبک شاگردپروری می‌کرد. زمان زیادی از شروع جلسه و قرائت قاریان نگذشته بود که آقای سید نسبتاً جوانی همراه پسر بچه‌ای حدوداً هفت ساله وارد مسجد شد و پشت رحل قرآن نشست. پس از تلاوت من، جای قبلی من فردی نشسته بود و تنها کنار همان آقاسید روحانی جای خالی وجود داشت. هنوز کامل ننشسته بودم که مورد تشویق زیاد ایشان قرار گرفتم و فرمودند که با این تلاوت آینده روشنی پیش‌ رو دارید؛ چون من ایشان را نمی‌شناختم خود را معرفی کرده و گفتند من سیدعلی خامنه‌ای هستم. پنج سال پس از نخستین دیدار که انقلاب شد و ایشان به تهران تشریف آوردند، در جلسه‌ای تعدادی از قاریان مشهد و تهران گرد هم جمع شده بودیم. پس از قرائت من، ایشان با تمام خستگی ایستادند و گفتند تو همان جوانی نیستی که در مسجد کرامت قرآن خواندی؟ و بسیار تشویق کردند و بیان کردند خیلی پیشرفت کرده‌ای و از بسیاری قاریان بزرگ حال حاضر بهتر می‌خوانی.

سه سال نگذشته بود که با استاد سیدمرتضی سادات فاطمی و استاد سیدمحسن خدام حسینی برای اولین بار در مسابقات بین‌المللی قرآنی جمهوری اسلامی که در حسینیه ارشاد برگزار می‌شد شرکت کرده و هم در سطح کشور و هم در سطح بین‌المللی دوم شدم؛ مقام معظم رهبری قرآن بسیار نفیسی به من هدیه دادند و از آن به بعد بیشتر مورد تشویق ایشان قرار گرفتیم.

قاریان ما باید قرآن را اصیل بخوانند

رهبر معظم انقلاب مادری اهل قرآن داشتند که قرآن تدریس می‌کرد؛ خود حضرت آقا نیز عاشق و طالب شدید قرآن بودند.

ایشان پیش از پیروزی انقلاب اسلامی که در زندان بودند، به بیان خود یک قرآن و یک رادیو داشتند و در سلول انفرادی، تلاوت قاریان مصری را گوش می‌کردند و همه را با اسم، لقب و کنیه می‌شناختند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی هم از همان ابتدا، بر خلاف حکومت شاه که بهترین خوانندگان و گروه‌های ارکستر را جمع می‌کرد، ایشان کاری برحق انجام داده و از بهترین قاریان بین‌المللی و استادان این حوزه برای حضور در ایران دعوت می‌کرد که تاکنون بیش از ۴۰۰ قاری برجسته به ایران آمده‌اند. محصول و برکت حضور این قاریان بین‌المللی در کشور این بود که سطح تلاوت قرآن در کشور ما متحول شود. امروز و پس از گذشت حدود چهار دهه از انقلاب اسلامی تعداد زیادی قاری، ترتیل‌خوان و حافظ قرآن داریم که در تمام استان‌های کشور حتی دورافتاده‌ترین روستاها پراکنده هستند و قابل شمارش نیستند.

مسبب این تحول، مقام معظم رهبری هستند که کاری کارستان انجام دادند؛ مشاهده می‌کنیم هر که در هر گوشه‌ای از ایران اسلامی مشغول تلاوت قرآن است، قرآن را صحیح و عربی می‌خواند و در این زمینه پیشرفت بسیاری صورت گرفته که قاریان کشور ما با قاریان مشهور حال حاضر مصر رقابت می‌کنند؛ این خبر بسیار موفقیت‌آمیز و خوشحال‌کننده‌ای برای کشورمان است. این را هم باید در نظر داشته باشیم که مصر حدود هشت قرن در حال ترویج قرآن بوده و کشور ما کمتر از نیم قرن است که به این کار روی آورده است. قاریان ما باید قرآن را اصیل بخوانند و اگر می‌خواهند نوآوری داشته باشند این نوآوری‌ها باید معقول باشد؛ طوری نباشد که عوام بپسندند اما خواص نپسندند. همه باید تلاش کنند سطح قرآن کشور را ارتقا دهند.