قدس آنلاین:جلسات قرآنی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بیشتر در خانه‌ها برگزار می‌شد؛ البته جلسات اندکی نیز با عنوان جلسات قرآنی با هدف آموزش روخوانی در مساجد برگزار می‌شد. در برخی از شهرها مانند مشهد، تهران و اصفهان جلسات آموزش تجوید قرآن نیز برگزار می‌شد اما پس از پیروزی انقلاب، به خاطر گرایش خاص مردم به مسائل مذهبی و وجود ظرفیت‌های لازم، جلسات قرآنی در مساجد پا گرفت و سازمان‌ها و مؤسسه‌های قرآنی فعالیت خود را آغاز کردند.

در این میان نباید از حمایت‌های رهبر معظم انقلاب از فعالیت‌های قرآنی غافل شد؛ بدون حمایت‌های ایشان از انواع فعالیت‌های قرآنی حتی نیمی از آنچه در کشور برای قرآن انجام شد، اجرایی نشده و کاری صورت نمی‌گرفت، اما در عین حال، فعالیت‌های قرآنی هنوز به عنوان یک موضوع جدی در  فرهنگ عمومی مردم ما مطرح نشده است؛ یعنی اگر چه مقام معظم رهبری در قالب توصیه‌هایی اظهار امیدواری کردند که حرکت قرآنی در کشور به گونه‌ای استمرار یابد که ملت ایران با برخورداری از حداقل ۱۰میلیون حافظ قرآنی به ملتی پولادین تبدیل شود اما به نظر می‌رسد که افراد کمی منویات ایشان را پیگیری و اجرایی کرده باشند. این اندازه از فعالیت‌های قرآنی که تا امروز اجرایی شده، با اتکا به دو عامل عشق به خدا و توصیه‌های رهبری صورت گرفته است و ما از نظر سیستمی نتوانسته‌ایم، نظامی قوی برای رشد قرآن ایجاد کنیم؛ به عبارت دیگر می‌توان گفت در زمانه حاضر، فعالیت‌های قرآنی کشورمان قابل توجه هستند ولی کافی نیستند و انتظار از جامعه ایرانی و اسلامی بیشتر است.

مشکل ما این است که راهکارهای مناسبی برای افزایش آشنایی جمعیت ۸۰ میلیون نفری ایران با قرآن وجود دارد و بارها به مسئولان امر پیشنهاد شده است اما افراد کمی پای کار پیگیری و اجرای آن می‌آیند؛ به عنوان مثال در جلسه‌ای که برای بررسی نحوه پیگیری و اجرای منویات قرآنی مقام معظم رهبری، همچون ضرورت وجود ۱۰میلیون حافظ قرآنی در کشور برگزار می‌شود تعداد کمی از مسئولان و آن هم در حد مدیر شبکه قرآن حضور پیدا می‌کنند؛ این در صورتی است که شخص رئیس جمهور باید پیگیر اجرای این منویات و دستورات باشد و تمام وزیران باید پای کار بیایند تا ستادی همچون ستاد مقابله با کرونا تشکیل شود و دستورات مقام معظم رهبری درباره قرآن به خوبی پیگیری و اجرایی شود.

امروز موضوع آموزش برای همه مهم است ولی متأسفانه آموزش قرآن اهمیت چندانی در سطح جامعه ندارد؛ البته سازمان‌هایی چون دارالقرآن و اوقاف اهمیت زیادی به این مبحث می‌دهند اما اگر وزارتخانه‌ای مانند وزارتخانه آموزش و پرورش یا سازمانی چون سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اهمیت بیشتری به آشناسازی مردم با قرآن بدهند، اقشار مختلف جامعه نیز اهمیت بیشتری به آموزش قرآن خواهند داد؛ در غیر این صورت به حد انتظاری که در خصوص افزایش و تقویت آشنایی مردم با قرآن در جمهوری اسلامی ایران داریم نخواهیم رسید.