به گزارش قدس آنلاین به نقل از روابط عموم علوم پزشکی گیلان؛ دکتر کیهان اشرفی با بیان اینکه فاسیولیازیس به عفونت یا بیماری ناشی از انگل های فاسیوال گفته می شود اظهار کرد: این انگل ها که مردم آن را به نام کرم کپلک گوسفند نیز می شناسند، تا حدود۳۰ سال قبل عمدتاً سبب آلودگی دام ها بود و به علت کم بودن موارد بیماری ناشی از آنها در انسان، اهمیت پزشکی و بهداشتی قابل توجهی نداشته اند. متأسفانه در طول دو سه دهه گذشته موارد فاسیولیازیس انسانی در مناطق مختلف جهان به میزان بسیار زیادی افزایش یافته و در حال حاضر حدود ۱۷ میلیون نفر از مردم دنیا در بیش از ۶۰ کشور به آن مبتلا می باشند.
وی با بیان اینکه در ایران در سال های ۱۳۶۸ و ۱۳۷۸ دو همه گیری بزرگ بیماری اتفاق افتاد که طی آن حدود ۱۷هزار نفر از مردم استان گیلان، به خصوص در بندر انزلی و رشت، به فاسیولیازیس مبتلا شدند، افزود: به دلیل پتانسیل وقوع این همه گیری های گسترده در گیلان، سازمان جهانی بهداشت ایران را در زمره کشورهائی قرار داده است که با این بیماری مشکل جدی دارند و به نظر می رسد که استان گیلان مهمترین کانون فاسیولیازیس انسانی در قاره آسیا باشد.
استاد انگل شناسی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در خصوص شکل ظاهری انگل فاسیولا تصریح کرد: انگل های فاسیولا کرم های مسطح و برگی شکلی هستند که عمدتاً در مجاری صفراویِ کبد دام ها از جمله گوسفند، بز، گاو، گاومیش و برخی علفخواران دیگر زندگی می کنند.
اشرفی با بیان اینکه دو نوع انگل فاسیولا وجود دارد افزود: یکی کوچکتر و پهن به اندازه ۳-۲ سانتیمتر و دیگری باریک و بلند به اندازه ۵-۳ سانتیمتر است.
وی با اشاره به چرخه زندگی انگل های فاسیولا یادآور شد: برای برقرای چرخه زندگی انگل های فاسیولا وجود دام های آلوده، منابع آبی دائمی یا فصلی، بارندگی فراوان و حلزون های میزبان واسط ضروری می باشند.
استاد انگل شناسی دانشگاه علوم پزشکی گیلان با بیان اینکه حیوانات آلوده به فاسیولا، تخم انگل را همراه با مدفوع خود به محیط خارج دفع می کنند یادآور شد: در صورتی که این تخم در آب قرار گیرد در درجه حرارت مناسب پس از حدود سه هفته در داخل آن یک لارو مژه دار به وجود می آید این لارو پس از تشکیل از تخم خارج شده و با نفوذ در بدن حلزون های آبزی شروع به رشد و تکثیر می کند. در نتیجه تکثیر انگل در بدن حلزون تعداد زیادی لارو دم دار ایجاد می شود. این لاروها پس از کامل شدن از بدن حلزون خارج شده و در آب رها می شوند و با بادکش های خود به برگ گیاهان موجود در آب می چسبند و با ترشح یک دیواره محکم در اطراف سر خود به یک فرم مقاوم تبدیل می شوند. این انگل ها گاهی به صورت معلق در آب نیز به فرم مقاوم تبدیل می شوند. حیوانات نشخوار کننده و انسان با خوردن گیاهان و یا سبزیجاتی که در این آبها رشد می کنند و آلوده به انگل می باشند، به فاسیولیازیس مبتلا می شوند.
اشرفی با بیان اینکه از زمان خوردن انگل فاسیولا تا ظهور نشانه های بیماری چند هفته تا چند ماه طول می کشد گفت: پس از طی این مدت علائم و نشانه های بیماری به صورت تب گاهی همراه با لرز و عرق شبانه، دردهای شدید شکمی، مشکلات گوارشی مثل اسهال، نفخ و تهوع، نشانه های آلرژیک مانند قرمزی پوست کهیر و خارش، ناراحتی های تنفسی، کاهش وزن، کم خونی و بزرگی کبد ظاهر می شود.
وی خاطرنشان کرد: در صورت ادامه یافتن بیماری دردهای قولنج مانند، عدم تحمل غذای چرب و زردی ایجاد می شود. افزایش تعداد ائوزینوفیل های خون یکی از نشانه های مهم این بیماری است.
اشرفی با بیان اینکه برای تشخیص بیماری انجام آزمایشات خون و مدفوع ضروری است ادامه داد: در این بیماری تعداد گلبول های سفید خون، آنزیم های کبدی و پادتن های ضد فاسیولا افزایش پیدا می کند. باید توجه داشته باشیم که برای انجام آزمایش مدفوع حداقل از یک هفته قبل فرد بیمار نباید از جگر دام و یا غذاهائی که با جگر تهیه می شوند تغذیه کرده باشد. چنانچه نمونه مدفوع بیمار که در این شرایط مورد آزمایش قرار گرفته باشد واجد تخم انگل باشد، فرد به طور قطع به فاسیولیازیس مبتلاست و بایستی مورد درمان داروئی قرار گیرد. همچنین سیستم های تصویربرداری مانند سی تی اسکن و ام آر آی نیز به تشخیص بیماری کمک می کنند.
نظر شما