قدس آنلاین: سه روز پیش بود که رئیس اتاق مشترک بازرگانی ایران و کره جنوبی از مسدود شدن ۶.۵ تا ۹ میلیارد دلار از دارایی‌های ایران در بانک‌های کره جنوبی خبر داد. حسین تنهایی با اشاره به کارشکنی سئول به ویژه در آزادسازی این دارایی‌های کشورمان از کاهش چشمگیر روابط تجاری میان دو طرف در یک سال و نیم گذشته خبر داد. رقم اعلام شده از سوی مقام ایرانی بالاترین میزان پولی است که تهران در کشورهایی دارد که با آن‌ها مبادله اقتصادی داشته است. با این حال مقامات کره جنوبی، در دوسال گذشته به درخواست ایران برای آزاد کردن این پول توجهی نکرده‌اند.
واقعیت آن است که در پی روی کار آمدن دونالد ترامپ و خروج آمریکا از توافق جامع هسته‌ای موسوم به برجام و درپی آن اعلام تحریم‌های یکجانبه کاخ سفید علیه کشورمان بسیاری از متحدان واشنگتن بر خلاف میل خود مجبور بودند درباره دو گزینه موجود یعنی پیروی کورکورانه از سیاست‌های کاخ سفید و یا ادامه رابطه با تهران دست به انتخاب بزنند. این موضوع مختص کره جنوبی نبود. بسیاری از کشورهای اروپایی و حتی همسایگان ما نیز در این وضعیت دوگانه انتخابی قرار داشتند. در این میان آنچه عجیب به نظر می‌رسید همراهی کامل سئول با سیاست‌های ضد ایرانی واشنگتن بود. در حالی که بسیاری از کشورهای اروپایی همچنان بر حفظ روابط حداقلی با ایران تأکید داشتند، این نوادگان جومونگ بودند که به سرعت به سمت تعدیل روابط با کشورمان حرکت کردند.
هر چند سئول قلباً راضی به همراهی با گام های ضد ایرانی ایالات متحده نیست، اما به نظر می‌رسد در میدان عمل مجبور به همراهی با واشنگتن بوده و در واقع تاوان وابستگی خود به یانکی‌ها را پس می‌دهد. کره جنوبی که با همسایه همزبان و هم نژاد شمالی خود در نزاع دیرین قرار دارد، در ترتیبات امنیتی خود روی واشنگتن حساب ویژه‌ای باز کرده و به شدت در تأمین امنیت خود به آن وابسته است. آمریکا در کره جنوبی حدود ۸۰ پایگاه و نزدیک به ۳۰ هزار نظامی مستقر کرده است. همین مسئله عمق وابستگی نظامی سئول به واشنگتن را نشان می‌دهد. این وابستگی ترامپ را بر آن داشته همان‌گونه که با ادعای تأمین امنیت، عربستان سعودی را تلکه کرده و به قول خودش می‌دوشد، به سراغ سئول هم رفته و خواستار دریافت پول بیشتر از این کشور در قبال تأمین امنیت آن شود. در سیاست‌های بین‌المللی و از جمله نوع رابطه با ایران هم همین مسئله سئول را به تبعیت از سیاست‌های بی‌مهابای واشنگتن واداشته است.
رویکرد نادرست سئول در بلوکه کردن دارایی‌های کشورمان در حالی است که دو کشور پیشینه خوبی از روابط دو جانبه را تجربه کرده‌اند. در سال ۲۰۰۸ ایران و کره جنوبی رابطه اقتصادی دوطرفه و مستحکمی به ارزش ۱۰ میلیارد دلار داشتند. با این وجود تنش‌های ایجاد شده میان ایران و آمریکا در سال‌های اخیر بر این مناسبات اثرگذار بوده است. اگرچه کره جنوبی نیز همانند تمامی کشورها در محیط بین‌الملل و رابطه با دیگر کشورها همواره تأمین منافع ملی خود را در اولویت قرار می‌دهد، اما نباید از کم کاری دستگاه سیاست خارجی کشورمان در موضوع بلوکه شدن چندین میلیارد دلار در این کشور غافل ماند. حداقل کار ممکن در شرایط حاضر مد نظر قرار دادن تحریم اقتصادی کالاهای ساخت این کشور است. در این زمینه البته جدیتی در میان دولتمردان دیده نمی‌شود. ما حتی تحریم آمریکا را هم جدی نگرفته‌ایم. واقعیت آن است که روبط تجاری میان تهران و سئول در دو دهه گذشته همواره به نفع این کشور جنوب شرق آسیا جریان داشته است. کره جنوبی در سالیان اخیر و در حالی که کشورمان تحت تحریم‌های ظالمانه غرب قرار داشته، هیچ گاه حاضر به انتقال فناوری، اعطای اعتبار مالی و پشتیبانی از بازار صادراتی ایران نشد، بلکه در راستای رویکرد منفعت جویانه، بازار کشورمان را به جولانگاه کالاهای مصرفی خود تبدیل کرد. گام دیگر که ایران در شرایط کنونی می‌تواند مد نظر قرار دهد، استفاده از ظرفیت سازمان‌های بین‌المللی در جهت احقاق حقوق حقه خود است. این موضوعی است که رئیس کل بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران هم به آن اشاره کرده است. عبدالناصر همتی با بیان اینکه «بانک‌های کره‌ای تصمیم گرفته‌اند وارد بازی سیاست شوند»، هشدار داده بود ایران این موضوع را پیگیری حقوقی خواهد کرد.
نظر شما