قدس آنلاین: چه کسی می‌تواند جانفشانی‌های مردم افغانستان، که همپای دلاورمردان کشورمان در طول هشت سال دفاع مقدس در برابر صدامیان زمان دوشادوش جنگیدند را فراموش کند؟ تقدیم حدود ۳ هزار شهید افغانستانی در راه انقلاب اسلامی چیز کمی نیست. شجاعت بزرگمردان این همسایه شرقی در سوریه و در قالب مدافعان حرم چه؟ آیا کسی هست که بتواند آن را رد کند؟ نقش لشکر شجاع فاطمیون در شکست گروهک داعش، این شاه‌مهره استکبار غیر قابل انکار است؟ این تنها بخشی از همراهی دو ملت است که نباید از چشم مردم ما پنهان بماند.
البته این لطف و همراهی یکطرفه نیست. غالب مردم ایران هم این کشورهمسایه همزبان را به نوعی وطن دوم خود دانسته و خود را در غم آن شریک می‌دانند. کمتر کسی است کمک‌های تهران به مردم افغانستان در دوران هجوم ارتش سرخ اتحاد جماهیر شوروی و حمایت از مهاجران در دوران جنگ داخلی این کشور را فراموش کرده باشد. ایران هم اکنون نیز پذیرای بیش از ۳ میلیون مهاجر افغانستانی است و با وجود همه کاستی‌ها و تحریم‌ها چیزی در خدمت به آن‌ها کم نگذاشته است.
موج سواری بر اتفاقی تلخ
با وجود این دوستی دیرینه، روابط دو طرف در یک ماه گذشته تحت تأثیر اتفاقاتی ناخواسته و ناخوشایند قرار گرفته؛ اتفاقاتی که تنها به کام دشمنان است. جدا از دلایل و مقصران در دو ماجرای غرق شدن تعدادی از مهاجران افغانستانی در مرز ایران و حریق خودروی حامل مهاجران این کشور در یزد – که تاکنون بسیاری از رسانه‌ها به تفصیل از دلایل بروز و مقصران احتمالی آن سخن گفته اند و در این گزارش مجال پرداختن به آن نیست – اما از یک نکته نباید غافل ماند و آن هم تلاش رسانه ای گسترده دشمنان برای ماهی‌گیری از این آب گل آلود است؛ چیزی که باید سیاسیون، نخبگان و مردم دو کشور به‌طور جد آن را مد نظر داشته باشند. اما در نهایت جدایی میان دو ملت با اشتراکات زبانی، فرهنگی و تاریخ مشترک دیرینه چیزی است که باید دشمنان به خواب ببینند؛ مسئله ای که رئیس مجلس جمهوری اسلامی ایران هم به آن اشاره داشت. محمد باقر قالیباف دو روز پیش با اشاره به تفحص پیکر شهید دفاع مقدس «نسیم افغانی»، با انتشار مطلبی در فضای مجازی نوشت: در تمامی سال‌های جنگ تحمیلی، برادران شریف، نجیب، مؤمن و انقلابی افغانستانی داوطلبانه در کنار ما بودند. در سال‌های بعد نیز جوانان افغان نشان دادند که در خط مقدم دفاع از حرم و مقابله با استکبار سینه سپر می‌کنند. مستکبران و همه آنانی که خود را به آمریکا و دوستانش فروخته‌اند مطمئن باشند که نه هرگز افغانستان تن به مذلت دوستی با مستکبران خواهد داد و نه پیوند این دو ملت با یکدیگر دچار خدشه خواهد شد؛ ما سال‌هاست در راه آرمانی مشترک خون می‌دهیم. جوان مبارز ایرانی و افغانستانی روزی در فکه و شلمچه و روزی در حلب و خان‌طومان سر بر زانوی همدیگر اشهد شهادت خوانده‌اند؛ ما و ترک رسم برادری؟ به خواب ببینید.
بدین خشم بمیرید
وقتی از یک رابطه عمیق میان دو کشور سخن می‌گوییم مجموعه‌ای چند بعدی از ارتباط سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و حتی عاطفی مد نظر است که با طرف‌های دیگر وجود نداشته یا کمتر دیده می‌شود. ابوالفضل ظهره وند، سفیر اسبق کشورمان در افغانستان روابط میان تهران و کابل را از این جنس دانسته و می‌گوید: اگر از بیشتر مردم کشورمان این سؤال را بپرسیم که دشمن از چه چیز در رابطه میان این دو کشور نگران است؟ شاید نخستین جوابی که به ذهن آن‌ها برسد اشتراکات فرهنگی و زبانی فراوان موجود میان دو ملت باشد. این تصور کاملاً درست است. اما نباید از روابط اقتصادی میان طرفین هم غافل بود. ظهره وند تصریح کرد: همین دو روز پیش بود که سید روح الله لطیفی، رئیس گمرک ایران از رشد تجارت با این همسایه شرقی در دوماهه نخست سال جاری خبر داده وتأکید کرده بود ایران رتبه نخست منبع تأمین و واردات افغانستان را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر تهران نیز یکی از مقاصد مهم صادراتی افغانستان به حساب می‌آید. در کنار همه اشتراکات میان دو طرف این حجم گسترده ارتباط اقتصادی چیز دیگری است که دشمن از آن هراس دارد؛ ترسی که در مورد رابطه ایران و عراق هم وجود دارد. این دیپلمات سابق کشورمان ادامه داد: نکته دیگر که در رابطه با همسایه شرقی غرب را هراسان کرده، شکل گیری تمدن اسلامی در سایه گسترش روابط است. وقتی این اشتراک همه‌جانبه به ویژه در سبک زندگی اسلامی ایجاد شود، راهبردهای آن‌ها در مقابله با دشمن، مشترک شده و این چیزی است که در اندیشه رهبران واشنگتن خطر محسوب می‌شود. وی اضافه کرد: خداوند در قرآن می‌گوید: «مُوتُوا بِغَیْظِکُمْ- بدین خشم بمیرید» و این انگار انذاری به دشمنان دو ملت است؛ یعنی در خشم از رابطه آن‌قدر حرص بخورید تا بمیرید.
وظیفه مهم عقلا و مردم دو کشور
ابوالفضل ظهره وند با بیان اینکه آن‌ها چه بخواهند، چه نخواهند دوستی دو طرف دیرینه است و حوادث اخیر هم هیچ تأثیری بر آن نخواهد داشت، گفت: اما نکته‌ای که اکنون لازم است مورد توجه عقلا و مردم دو کشور قرار گیرد، مسیری است که چالش‌های گذشته را رقم زد. وی بیان کرد: ایران میزبان حدود ۳ میلیون مهاجر افغانستانی است. اکنون هم اگر مردم همسایه شرقی بخواهند به‌طور قانونی وارد کشور شوند، کمترین مشکلی ندارند. اما در این بین قوانین کشور ما به‌طور تمام و کمال باید مورد احترام طرف مقابل باشد. قرار نیست از دیوار همسایه خود بالا رفته و آن‌گاه توقع رفتار مناسب داشته باشیم. در دو حادثه تلخ رخ داده برای مهاجران افغانستانی – اگرچه هنوز هم ابعاد آن به‌طور کامل مشخص نیست - اما این موضوع مغفول مانده. این دیپلمات اسبق کشورمان تأکید کرد: نکته دوم هم که به جهت جلوگیری از اتفاقات دیگر باید مورد توجه قرار گیرد، رفع کم کاری دولت کابل در قبال شهروندانش است. کابل اگر نگران جان شهروندانش است، برای فراهم آوردن زمینه آسان تر شدن مهاجرت و ویزای کاری پای میز مذاکره با تهران بنشیند، نه آنکه مرز را رها کرده و بار این مسئولیت را بر گردن همسایه بیندازد. این دو نکته به‌ویژه باید از سوی رسانه ها و نخبگان افغان دیده و به مردم منتقل شود. اما در نهایت دو ملت هم باید به وظیفه خود واقف باشند تا به این طریق ابزار هرگونه سوء استفاده دشمن از او گرفته شده و توطئه هایش ناکام بماند.
انتهای پیام/
نظر شما