قدس آنلاین: تفسیر و تحلیل حوادث پدیده‌ای نو ظهور است. نسبت  به هر حادثه و واقعه‌ای سه مرحله طولی وجود دارد؛ مرحله اول آشنایی با  متن حادثه و تاریخ  یا به تعبیری دیگر  وقایع‌ نگاری است. این مرحله اول بر عهده  مورخین و ارباب  مقاتل است، مثلاً تاریخ طبری،تاریخ  مسعودی،تاریخ یعقوبی و... از منابع درجه اول در  وقایع‌ نگاری هستند یا از متأخرین کتاب منتهی‌الآمال از کتب وقایع نگاری است و نیز  کتاب لهوف و  کتب دیگر که در این مرحله  مورخ و وقایع نگار صرفاً به نقل و گزارش تاریخ می‌پردازد.

مرحله دوم، مرحله تفسیر و تحلیل است. تفسیر یعنی شرح اجزای مختلف یک حادثه تاریخی اما تحلیل ‌که فراتر از تفسیر است یعنی بررسی اجزای تاریخ و بررسی علل و عوامل هر فراز از فرازهای تاریخ  و بررسی رابطه میان اجزای پدیده‌های تاریخی.

مرحله سوم، مرحله اخذ نتیجه است. نتیجه یعنی آن هدفی که بخاطر آن تاریخ را  مطالعه و سپس بررسی می‌کنیم؛ مرحله درس گرفتن از تاریخ. این سه مرحله سه قانون و سه فرمول در تمام تاریخ است خواه تاریخ انبیا و امت ها باشد خواه تاریخ اسلام و زندگی ائمه باشد و خواه تاریخ ملوک و پادشاهان باشد و خواه تاریخ انقلاب‌ها.

باید تأسف خورد که مسلمین در طول تاریخ در تمام حوادث تاریخی خصوصاً حوادث مربوط به ‌تاریخ  زندگی پیامبر و حوادث بعد از رحلت پیامبر  تا واقعه جانسوز  کوفه و کربلا و نیز تاریخ زندگی ائمه این سه قاعده و سه فرمول را  اعمال نکردند در حالی که  قرآن در ۱۴۰۰ سال قبل که بخش مهمی از آیاتش مربوط به تاریخ انبیا و امم پیشین است این سه راهکار را بروی همه گشوده است.

واقعه عظیم عاشورا و حوادث بعد از آن  هم با کمال تأسف  مورد تفسیر و تحلیل قرار نگرفت . وقتی حادثه‌ای از حوادث تاریخ مورد تفسیر و تحلیل قرار نمی‌گیرد دچار ضایعاتی می‌شود؛ انواع ضایعات از جمله اینکه 1-از تاریخ درس لازم گرفته نمی‌شود. 2-تاریخ دچار خرافات می‌شود. 3- تقدس جاهلانه جای تقدس عاقلانه را می‌گیرد. 4- جامعه بجای حرکت و صعود دچار رکود و افول می‌شود. 5-دین داری و  مقدسات به عادت و سپس به اعتیاد تبدیل می‌شود. 6- عادت و اعتیاد  همان طور که در پدیده‌های منفی مثل سیگار، تریاک و دنیاخواهی مذموم است و آثار بدی دارد، در پدیده‌های مثبت و ارزشمند هم  مذموم است و آثار بدی دارد. مثلاً عزاداری با همه ارزشمندی‌اش  وقتی به عادت و اعتیاد تبدیل شد، عامل تخدیر و رکود است.

انتهای پیام/