عباس محمدیان

قصه عامه مردم با محرم و نهضت حسینی با عاشورا به اوج می‌رسد و بعد برمی‌گردند به همان نقطه‌ای که بودند! حال آنکه قرار این نیست و نباید هم کسی چنین پنداری در ذهن شکل دهد. نهضت اگر چه با عاشورا به اوج می‌رسد، اما این اوج را نباید نقطه پایان شمرد، بلکه خود باید آغازی باشد بر مشیی تازه در صراط مستقیم حسین(ع). درست مثل پایان یک کلاس و آغاز کلاس بالاتر. نگاهی چنین اقتضا می‌کند، در غروب عاشورا به یک آغاز دیگر برسیم چنان که در محرم ۶۱ هجری، حضرت امام سجاد(ع) پرچم را به دوش گرفتند و حضرت زینب(س) به عنوان سخنگوی امامت و ولایت، یک جریان رسانه‌ای بزرگ را شکل دادند. تاریخ شاهد است و برای ما هم روایت کرده که از این جریان رسانه‌ای، امواج روشنی بخشی برخاسته است که تا هرجا رسیده، پیراهن ظلمت را دریده و ظالم را یقه گرفته است. حکایت از کوفه آغاز نمی‌شود، بلکه برگ اول این دفتر در همان کربلا، رقم می‌خورد. وقتی دشمن آتش در خیام حرم می‌اندازد، حضرت زینب(س) برای کسب تکلیف به محضر امام زمان خویش مشرف می‌شود با این پرسش که بمانیم و بسوزیم یا از حرم بیرون رویم که جواب حجت خدا، «علیکن بالفرار» است و هرکدام به سویی می‌گریزند و به نوعی سفیر پیام مظلومیت اهل بیت(ع) می‌شوند. در ادامه راه تا کوفه نیز نهضت رسانه‌ای کربلا ادامه دارد و در کوفه، در پی اشارت‌های امام سجاد(ع)، حضرت زینب(س) و حضرت ‌ام‌کلثوم به سخن برمی خیزند و با نهج و زبان مولاعلی(ع) با مردم سخن می‌کنند آن گونه که اولین زلزله‌ها در ارکان ستم از همان کوفه برمی‌خیزد و آل امیه با یک گسل فعال مواجه می‌شود که برای مهرش به اقدام‌هایی دست می‌زند که نه تنها به کنترل آن نمی‌انجامد که شدت ریشترها هم بیشتر می‌شود تا سال‌های بعد که در نهضت توابین و سپس قیام مختار، تجلی آن را می‌بینیم. بعد از کوفه تا شام هم منزل به منزل شاهد این نورافشانی و دامن‌گستری جریان رسانه‌ای هستیم. آنچه در ماجرای سر نورانی سیدالشهدا(ع) و راهب نصرانی اتفاق می‌افتد خود به فرازی تبدیل شده است که امروز هم راهبان را در پیاده‌روی اربعین به زیارت فرزند پیامبر می‌کشاند. در شام هم که باز اوجی بلندتر از این جریان شاهدیم. هم در کاخ یزید و مهم‌تر از آن در مسجد شام و قیام حجت بالغه الهی، حضرت سجاد(ع) به سخن و حکایت آن «اَنابنُ مکه و مِنایی» که پرده‌های تزویر را درید و یزیدیان را به اذان پیش هنگام واداشت هرچند هر واژه اذان، با پیوست‌هایی که امام سجاد(ع) به آن می‌زد، یزید را بیشتر رسوا می‌کرد. باری، نهضت حسینی با غروب عاشورا برخاک نماند، بلکه در شکلی جدید به زعامت حضرت سجاد و سخنگویی حضرت زینب، در قالب نهضت رسانه‌ای تا اقصای عالم آن روز و سپس تا عمق استراتژیک ایمانی دیگر نسل‌ها و عصرها رفت و می‌رود و حقیقت را بیانی روزآمد و هدفمند می‌کند. اگرچه از یزید جز نامی به ننگ آلوده نمانده است و قاتلان کربلا به تیغ قصاص مختار، شرنگ مرگ چشیدند، اما پرچم مبارزه با یزیدیسم همچنان به قرائت عاشورا در اهتزاز است...