قدس آنلاین: یادآوری نعمت‌ها از جهت این که فرصتی برای بازخوانی و تحلیل ابعاد الطاف الهی است غنیمتی پربهاست. از همین رو، قرآن کریم در آیه 11 سوره ضحی در مورد یادآوری نعمت های الهی می فرماید: وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّث یعنی نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن!
امسال که در سایه شیوع بیماری کرونا، از توفیق تشرف به زیارت اربعین امام حسین(ع) محروم شدیم در فراق و دوری از آن تحفه الهی برکات و الطاف ویژه‌ای که در سال‌های گذشته نصیبمان شد را مرور می‌کنیم. نعمت‌هایی که نقش به سزایی در تقویت شور و شعور حسینی خواهد داشت.
حلاوت سختی برای زیارت
برخی از افرادی که برای بار اول به سفر اربعین مشرف می‌شدند در مواجهه ابتدایی با سختی‌های این سفر سخت، کامشان تلخ می شد ولی در انتهای سفر حلاوتی خاص از سوی این سختی ها بر کام دلشان می نشیند که گویا توشه اصلی خود را همین سختی می دانند.
انس زائران امام حسین(ع) با سختی‌های سفر، جای هیچ تعجبی ندارد وقتی از امام صادق(ع) نقل شده که فرمودند: هر که پیاده به زیارت قبر امام حسین(ع) برود، خداوند برای هر قدم او، هزار حسنه می‌نویسد و هزار گناه از او پاک می‌کند و رتبه‌اش را هزار درجه بالا می برد.
برکت آن سختی‌ها
کسانی که در زندگی عادی خود تاب و تحمل کوچک‌ترین سختی‌ها را نداشتند در پیاده‌روی اربعین گویا انسان دیگری شده بودند و با چنان شوق و ذوقی نه تنها سختی‌های سفر خود را تحمل می‌کردند بلکه داوطلبانه سختی‌های سفر دیگر زائران را نیز به جان می خریدند. به راستی زیارت ارباب چه اکسیری است که این چنین مس وجود را طلا می‌کند.
وقتی گم شدن عادی می شود
هیچ کس دوست ندارد در سفر به خصوص اگر طولانی و به قصد کشور دیگری باشد دوستان و همراهان خود را گم کند. دلهره غربت و تنهایی در سفر، انسان را متحیر و سرگردان می‌کند. سفر اربعین، عظیم‌ترین اجتماع بشری در طول تاریخ است و معلوم است که اگر کسی همراهان خود را در این سفر گم کند به راحتی نمی‌تواند آن ها را بیابد و قاعدتاً باید سرگردان و مبهوت و بیچاره به نظر برسد. این در حالی است که در پیاده‌روی اربعین، ضعیف‌ترین افراد نیز از گم شدن در این سیل جمعیت دلهره‌ای به خود راه نمی‌دهند و همه زائران میلیونی و همه امکاناتی که در این همایش وصف ناشدنی وجود دارد، همگی در خدمت او هستند. گویا همه خادم این زائر هستند و این چنین است که نیروی معنوی و الهی اربعین را باید قوی تر از همه این برنامه دانست.
برکت گم شدن در سیل جمعیت
وقتی ناخواسته در میان سیل جمعیت زائران گم شدی و فهمیدی که در اوج تنهایی هم خدا تو را سرپرستی می‌کند درس توکل و اعتماد را به خدا با تمام وجودت حس می کنی. چه حس لذت بخشی است وقتی می فهمی تا خدا را داری غم نداری.
این، ترجمان دیگری از دعای ارباب شهیدمان حسین بن علی(ع) در دعای عرفه است که: «مَا ذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَکَ وَ مَا الَّذِی فَقَدَ مَنْ وَجَدَکَ لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِیَ دُونَکَ بَدَلاً؛ آن که تو را نیافت، چه یافت و آن که تو را یافت، چه از دست داد؟ هرکس به غیر تو دل ببندد، زیان کرده است».
آری! امام حسین(ع) در راهپیمایی اربعین به همه زائرانش، با خدا بودن را چشاند و چه بی معرفت بودیم پس از سفر، از تحفه‌هایی اینچنین ارزشمند، غافل شدیم و آن ها را در زندگی روزمره مان ادامه ندادیم!
اینجا به معنای این جمله مکتوب در عرش الهی در مورد امام حسین(ع) پی می بریم که: «مِصْبَاحُ هُدًی وَ سَفِینَةُ نَجَاة؛ یعنی امام حسین(ع) چراغ هدایت و کشتی نجات است.»
نظر شما